TJa.  Teon was het zondag, mooi weer en werd ik met een kater en een na slechte nacht veel te vroeg wakker. Op de “camping” waar ik sta iets ten Zuiden van Antofagasta, hield een stel Chilenen een barbecueavondje. Toen ze genoeg op hadden mocht ik er ook bij komen. maar het was best gezellig. Als reiziger sta je natuurlijk in het middelpunt van de belangstelling dus er werd veel gevraagd over mn reis, opver hoe Holland is … Eén vrouw had vroeger al eens een tijde in Duitsland geprobeerd te loven, maar is toch mar naar Spanje gegaan toen. Waarschijnlijk in de jaren 1970/80, ten tijde van de dictatuur. Ik kon haar ook prima verstaan, de anderen niet altijd, al kan dat ook behoorlijk hebben gelegen aan het feit dat de helft van de club al aardig teut was 😉 Er werd redelijk wat gezongen en gitaar gespeeld. Het is een groep van 40 tot 50 jarigen overigens.

Ook leuk is dat ik onderweg tussen Tocopilla en Mejillones op een gegeven moment langs de Virgen del Camino kwam. Dat is een altaar, pardon, gedenkplek, in1943 opgericht door iemand als dank aan Maria van Lourdes. Inmiddels staan er een stuk of vier beelden en is het een oase geworden in een bocht aan de weg. GOed zichtbaar ook. Vrachtwagenschauffeurs toeteren even als ze er langs komen. Hett blijft toch een katholiek land, dat Chili. Ik heb Maria maar even de groeten gedaan van m’n eenhoornbroertje, die staat wat dichter bij haar.

Verder is Antofagasta een redelijk stadse stad. In tegenesteling tot de andere Chileens steden totnogtoe. Bij de foto’s ziotten er ook redelijk wat van best sloppenwijkachtige huizen, hutten bijna. In Arica en Iquique bijv. staat het behoorlijk door elkaar heen. Hier in Antofa liggen de callampas, zoals ze heten wsch tegen de bergwand aan. De hele stad ligt aan de oceaan, met in het Noorden en mooie grote boulevard en ook de eerste fietspaden die ik hier tegenkom 🙂 Het hotel dat ik voor één nacht heb genomen om goed schoon te worden ligt in het begin van het centrum ietsje hoger. De buurt is erg rommelig maar niet vervallen of verlopen. Al zie je toch veel armoede: dik een vijfde van de Chilenen leeft in armoede…

Morgen verder reizen, dan ga ik richting  Cerro Paranal, een sterrenkijkersparadijs midden in de woestijn. Zal proberen een paar nachtopnamen te maken..