Categoriearchief: LBGTT

Chileense nieuwtjes

Ik ben net terug van een kleine week Kopenhagen waar de mensenrechtenconferentie van de Outgames plaatsvond. Daar heb ik vooral met de Latijns-Amerika clan opgetrokken. En dan vooral met Andrés Rivera, mijn ‘broertje’. Van alles beleefd weer maar dat is meer voor etentjes en kroegavonden geschikt.

Lees verder →

Trots

Eind juni is de tijd van de Prides, de Orgullos, de LGBT Trots. Los van de Bi Transdag in Nederland (13 juni jl, http://bitranshyves.nl) was het in Nederland zoals gebruikelijk redelijk pet, ernstig tam.

Maar mijn ‘vriendinnetje’ in Madrid maakt me bijna stinkend jaloers: een radicale Orgullo (Roze Zaterdag dus) met als thema: “geen Trots met grenzen” (Con fronteras no hay orgullo). Een fukking 700 mensen trok dat. Nou is Madrid vele malen groter dan Amsterdam maar toch… Lees verder →

Nieuwe vakliteratuur

Ik heb ontdekt dat ik toch best veel boeken koop. Vooral als ik in het buitenland zit. Parijs, Berlijn, Madrid … Ik ga niet weg voor ik minstens voor 50 euro aan vakliteratuur heb aangeschaft. Lang niet alles is via Amazon te vinden of te koop bij Vrolijk. Sowieso is er geen Amazon Spanje! Daarnaast: er gaat niets boven het grasduinen door stapels en planken vol boeken. Gelukkig lees ik maar een handjevol talen ;o)

Dit is wat ik de laatste tijd heb aangeschaft:

  • Beatriz Preciado: Kontrasexuelles Manifest
    Geruchtmakende eerste boek van Spaans queer filosofe
     
  • Monique Wittig: Les Guérillères en Le corps Lesbien
    Wittig is beroemd geworden in de lesbische jaren zeventig en tachtig met haar uitspraak dat lesbiennes geen vrouwen zijn: ze onttrekken zich aan de onderwerping door de man (c.q. het hetero-systeem). Uiteraard in het Frans aangeschaft: waar mogelijk moet je de poëzie van het origineel proeven (en je zoekt je de pleuris naar Nederlandse vertalingen). Heb nog ergens in het Nederlands haar roman De Opoponax staan waar ik destijds niet doorheen kwam. Maar deze grondlegster van het lesbisch vertoog blijft van belang.
     
  • Victor Hugo Robles (“El Che de los Gays”, Chili) Bandera Hueca, historia del movimiento homosexual en Chile. Must have voor ‘chilofielen’ ;o)
     
  • Judith Halberstam: In a Queer time and place; transgender bodies, subcultural lives. Nog weinig in gekeken, maar soort voortzetting van zhaar eerder boek Female masculinity waarin zhij kijkt naar hoe ‘vrouwen’ mannelijkheid incorporeren in hun lijfstijl. Queer time and space kijkt nu verder naar trans kunst en cultuur en de trans-‘blik’ (gaze)
     
  • Leo Bersani: Homos. Al uit 1995. Over de risico’s van groep-identificatie: je “homo” verklaren is niet zonder politieke en filosofische risico’s. Beetje voortzetting van Foucaults politiek van “niet zeggen maar doen”. Maar dan anders. Op advies van Halberstam aangeschaft.
     
  • Robert McRuer: Crip theory Standaardwerk dat op zeer leesbare wijze aangeeft wat het belang van een Queer Color Crip alliantie is. Crip is hier geuzennaam van gehandicapten,  “kreupelen”. Queer, handicap, gender, seksualiteit en culturele logica zijn absoluut verstrengeld. Queer denken zoner oog voor “alternatieve lichamen” gaat fout en vice versa ook. Aangeschaft op advies van Halberstam.
     
  • Virginie Despentes: Teoría King Kong. Spaanse editie (vert. B. Preciado). Over de abjecte vrouwen: eerder KingKong dan prinsesje. Hoe vrouwen ‘gemaakt’ worden. “Ik spreek als proletariër van de vrouwelijkheid”, als “sister outsider”. Boos en boeiend boek dat veel vrouwen die zich afvragen waarom ze zich toch zo gemankeerd voelen, een hart onder de riem kan steken. (origineel: King Kong Théorie, Eds Grasset, 2006)
     
  • A qui appartent nos corps? Féminisme et luttes intersexe (Nouvelles Questions Féministes , revue internationale francophone; Vol XXVII,1/2008)
    Zeer goed nummer over feminisme, trans en intersekse. Ieder die Frans leest en zich afvraagt hoe dat nou zit, moet dit lezen eigenlijk. Over medicalisering van lichamen (bekend feministisch thema!), twee seksen is te weinig, wat trans en intersekse bindt … Zeer lezenswaardig, zeker in het hier erg achterlopende Nederland.
     
  • Beatriz Preciado: Manifiesto contra sexual en Testo Yonqui. Haar twee boeken over sekse en gender op haar zeer eigenwijze manier geschreven. Manifiesto Contrasexual heb ik al in het Duits en gaat om het onttreken van sekualiteit en gender aan het heterosysteem, filosofisch en praktisch.
    Testo Yonqui is haar relaas over “vrijwillige zeflintoxicatie op basis van synthetische testosteron van de gevoelens en het lichaam van .P. Dit is een fysieke essay, een autopolitieke fictie of een autotheorie “(voorwoord). “Preciado nodigt ons uit in Testo Yonqui om de gangen van het framacopornografische regime door te lopen: een vorm van heet psychotroop punkig kapitalisme.” (achterflap). Klinkt zeer ingewikkeld, maar als je de terminolgie ontleedt en enig abstract genderdenken gewend bent, is het een prachtig zeer queer boek, niet alleen in thema maar ook in schrijven.
     
  • Paco Vidarte Ética marica; proclamas libertarias para una militancia LGTBQ Een boekje dat uit woede is geschreven in een drie weken tijd. Vidarte heeft het gehad met de krachteloosheid van de ‘homobeweging’ en stelt een radicale ‘nichten-ethiek’ op, voor alle LGTBQ. En i.t.t. veel anderen let hij wel degelijk op vrouwen en trans-eisen. Belangrijkste doel is de lezers (m/v/a) aan het denken te zeten hoe we uit de impasse van de homopolitiek van tegenwoordig komen.

Allerhande IDAHO & Pride nieuws

Het gaat goed plotseling op het gebied van trans. Er is ook nog heel veel te doen en voor velen zullen de veranderingen niet erg veel inhouden nog maar er is beweging.

Afgelopen dagen was er een menigte aan NGO’s, ambassadeurs en (LGBT)-mensenrechtenactivisten in het Assemblee Nationale van Parijs te vinden. Buiten LGBT-activistenkringen of Nederlandse diplomaten lijkt het stil te zijn hierover in Nederland, maar de Franse regering heeft via staatssecretaris voor de mensenrechten Rama Yade, de eerste zwarte staatssecretaris in Frankrijk, een wereldconferentie georganiseerd over mensenrechten en seksuele gerichtheid en gender identiteit (SOGI). Samen met Nederland en Noorwegen. Noorwegen stuurde hun minister, Nederland stuurde Frans Timmermans (PvdA), staatssecretaris voor Europese zaken. Hij hield een gepassioneerd betoog over hoe een boek van Marguérite Yourcenar hem in zijn jeugd liet inzien dat liefde tussen twee mannen helemaal geen probleem is. Het leek errama yade ernstig op dat ie uit de kast aan het komen was. Boeit me verder niet zo, maar het was een mooi en persoonlijk betoog. De openingsspeech was natuurlijk voor Rama Yade die het doel van de conferentie aangaf: meer handtekeningen verzamelen voor de VN uitspraak tegen SOGI discriminatie en een strategie bedeken om de strijd in de internationale arena verder te voeren: op naar een echte Verklaring van de VN, die gezag heeft en diplomatiek gewicht heeft.

Wegens dit IDAHO (Internationale Dag tegen Homofobie en Transfobie) zijn er ook een paar prachtige toezeggingen gekomen vanuit de regeringen. Minister Verhagen van Buitenlandse Zaken heeft nogmaals nadrukkelijk gezegd dat de huidige Nederlandse wetgeving moet veranderen omdat ie in tegenspraak is met beginsel 18 van de Yogyakartaprincipes van de SOGI mensenrechten: recht op vrijwaring van wrede medische behandeling. Hij gaat bij Hirsch Ballin (Justitie) druk uitoefenen er werk van te maken. Wat betekent dat in elk geval sterilisatie niet meer nodig zal zijn en mogelijk wel meer niet. Afwachten wat het parlement er van brouwt en of er nog helden zijn die willen dat we weer vooraan gaan lopen.

IDAHO A'dam

Het activistencontingent op de conferentie was heerlijk divers. Er zaten zelfs een aantal hetero’s bij – transhetero’s. Wat ook logisch is: er zijn talloze hetero’s onder de transen. Heerlijk om een groep zwarte homo’s en lesbo’s te zien die zich prima vermaakten en zich even geen drukte hoefden te maken over hun sociale situatie en risico’s op dat moment. Ook was de inmiddels beroemde Sunil Pant uit Nepal aanwezig: hij heeft er voor gezorgd als openlijk gay parlementslid dat homoseksualiteit niet meer verboden is, en zelfs is er nu een derde sekse. Over de vraag of  je als ’transgender’ je móet voegen in de derde sekse is geen jurisprudentie over, dus het hoeft niet. Een wet is er überhaupt nog niet over.

Een maleisisch aactiviste was boos dat veel westerse onderzoekers trans sex werkers indelen in de MSM categorie: mannen deie seks hebben emt mannen. Volslagen ridicuul natuurlijk dat idee. Een Filippijnse was zeer scherp op de keuzemogelijkheid: jij bepalt wie en hoe je leeft en hoe je lichaam moet zijn. Een idee dat hier langzaam ook begint door te dringen, nu we het meer over gender en minder over geslacht hebben.

Overal over der wereld zijn ook acties geweest, inclusief in Amsterdam (dUh ;o) waar een vijftig tot zeventig mensen vanaf het (sic!) naar de Dam gingen om tegen transfobie en homofobie te zoenen.

Wat het voor mij persoonlijk extra gezellig maakte is dat mijn Chileense broer ook over was en we samen Parijs onveilig zijn gaan maken. Hij had nog een fles heerlijke Chileense wijn meegenomen en een boek over de geschiedenis van de Chileense homobeweging – dat laatste op verzoek. Geschreven door “el Che de los gays”.

Op de internationale IDAHO site vind je verslagen en foto’s van vele acties over de wereld. Ik ben blij en trots mee te heben georganiseerd aan de internationale activistenbijeenkomst en de Amsterdamse kiss in waarin we ook nog een paar gristenen probeerden te bekeren dan wel hun duivel uit te drijven. Gekke mensen.

Europese transfobie

Vandaag heeft het Grondrechten bureau van Europese Unie het tweede deel uitgegeven van een rapport over de situatie van homo’s, lesbo’s, biseksuelen, transgenders en transseksuelen. Deel 1 stamt uit 2007 en gaat vooral over de juridische positie. Het huidige deel gaat om over de sociale positie. Over de geleefde werkelijkheid. Lees verder →

Sophie en gender

Wat de boer niet kent, dat ziet ie niet

Toen ik in de jaren 1990 aan de bibliotheek- en documentatieopleiding (HBO) studeerde, had ik een docent die filosofie gaf. Hij vertelde over een neger die uit een dorp kwam zonder veel infrastructuur. In een grote stad mocht ie rondlopen en de reporter vroeg hem: was er iets dat u herkende? “Ja,” antwoordde de man, ik zag bananen. Allerlei andere dingen neonreclame bijvoorbeeld) waren hem geheel niet opgevallen. Dat viel compleet buiten zijn referentiekader.  Al had de reporter hem gevraagd goed op te letten: de weinige overeenkomsten met thuis, waren  wat hem opviel.

Daaraan moest ik vandaag denken toen ik de opnames bijwoonde van Sophie op 3 over transgender. De opnames zijn geslaagd, nu afwachten wat de operatieresultyaten zullen zijn. Er zal flink worden gesneden. Voor een uitzending van een drie kwartier is pakweg twee uur footage opgenomen. En op zich waren alle belangrijke elementen voor een goed gesprek en een goed programma. Het zal dus uiteindelijk van de regisseur afhangen. Lees verder →

Na Harvey Milk

De film Milk (2008) van Gus van Sant en de documentaire The times of Harvey Milk (uit 1984 al) door Rob Epstein geven een goed beeld van het politeke en historische belang van deze supervisor (“stadssecretaris” aldus Van Dale). Een aantal argumenten blijven als een paal overeind staan en vragen om antwoord van de radicale fracties in de politieke strijd. En ik wil een antwoord geven wat homostrijd en transrechten strijd nou met elkaar te maken hebben. Want dat begint langzaamaan een steeds heikeler thema te worden. Lees verder →

Queer activisme en humor

[singlepic=23,320,240,,center]Er is veel queer activisme al jaren lang. En veel activisten zijn heel serieus en zijn in hun strijd voor de juiste terminologie nog erger dan de ergste zeloten. Vandaag kwam ik echter een fraai afgekorte kritiek daarop tegen: de schrijver (m/v/a) vindt dat velen lijden aan AADD (Activist Attention Deficit Disorder).

No wonder we can’t seem to get anything accomplished. I’ve learned over the years that the liberal leanings of our community often lead to “Activist Attention Deficit Disorder.” We can’t focus long enough on our own collective problem to get anything done. Because everyone must be an idealist and “live [their] convictions” we are constantly hamstrung.

Wijze woorden. Vervang voor Europa dat liberal overigens maar even door radicaal.

In ditzelfde blog (sesw, south east south west) wordt via een verwijzing naar wikipedia’s lemma over LBGT een andere geweldige afkorting gesuggereerd voor het grote conflict over TGLB, LGTB, GBLT etc. De schrijver refereert aan het acronym FABGLITTER (from Fetish, Allies, Bisexual, Gay, Lesbian, Intersexed, Transgender, Transsexual Engendering Revolution)”. Dat is ooit gesuggereerd door het tijdschrift Anything that moves. Dit tussen 1990 en 2002 in San Francisco verschenen bi-blad noemde zichzelf naar het vooroordeel dat bi’s alles achter aan lopen dat beweegt (if only!). De wikipedia schrijver vermeldt nog even fijntjes dat ATM geen seks met dieren propageerde evenwel.

Of het FABGLITTER collectief een collectief kan zijn of moet zijn is een vraag die nog heftiger bestrden zal worden dan de vraag of dat voor LBGT geldt (zie bovengenomed AADD ;o). Ik kan me argumentn voor en tegen voorstellen en zal me waarschijnlijk – ingegeven door mijn dwarsheid, vooral aande pro-zijde opstellen (niet zonder hen gevoelig te willen maken voor de contra zijde overigens). Ben toch best een beetje een peacenik dan: geen ruzie maken alsjeblieft!