Categoriearchief: Queer

Disability Justice: How our communities can move beyond access to wholeness

(Written by Mia Mingus for the RESIST Newsletter, November, 2010.)

spider web stretched between rocksIn my time doing social justice work, I have found that disability is something most people know very little about—and that includes seasoned, fierce and well-respected community organizers and activists. People usually think of disability as an individual flaw or problem, rather than as something partly created by the world we live in. It is rare that people think about disability as a political experience or as encompassing a community full of rich histories, cultures and legacies. Lees verder

Close, but no cigar

Niet dat het onverwacht is, maar de regering neemt transgenders niet serieus genoeg. Zoals het er nu uit ziet, krijgen we veel kruimels toebedeeld maar mogen we niet zelf het recept van de taart bepalen. En daar is de “transbeweging” niet kritisch genoeg op.

Vanmiddag heeft de regering via een persbericht laten weten dat de ministerraad het voorstel voor wijziging van de wet op de geslachtswijziging naar de Raad van State doorstuurt. Mijns inziens moeten we geen genoegen nemen met het voorstel zoals het lijkt te zijn. Al zitten er zeker verbeteringen in, het gaat voorbij aan de kern. Die kern is zelfbeschikking. Van een conservatieve regering valt dat ook niet te (uit zichzelf) verwachten.
Deskundige
Door te verlangen dat transgenders een verklaring overleggen van een externe deskundige, continueert men de maatschappelijke transfobie. Die deskundige zal hoogstwaarschijnlijk op grond van allerlei deskundigheid nagaan hoeveel procent de cliënt voldoet aan het idee van transgender. Die ideeën haalt men dan uit wettelijke en medisch/psychologische kriteria vandaan. Die zonder onze medewerking en over onze ruggen tot stand komen. Dat is sinds Harry Benamin en John Money niet echt veranderd. Dus dat is geen zelfbeschikking.
De officiële instanties lopen einden achter bij de mondiale transgenderbeweging. Dichtst bij komt de WPATH maar die wordt ook voor een groot deel door niet-transen beheerst en hun laatste Standards of Care geven ons geen autonomie nog. De APA blijft vinden dat we een geestesziekte hebben en bij de WHO moeten we maar afwachten of we het gaan halen (al zijn daar goede ontwikkelingen).
Geheel in de lijn dat deskundigen bepalen hoe het met ons is, en nog vinden dat we supervisie nodig hebben, wenst de Nederlandse regering vast te houden aan de opinie van een externe deskundige die bevestigt wat wij vinden, die vaststelt dat wij serieus zijn in onze gevoelens.
Die protocollen gaan er ook van uit dat buitenstaanders dus niet alleen weten hoe wij werken, zij mogen (dus) over ons beslissen. Zoals Petra Kramer tweette: “Transgenders met >15% queer worden verboten”.
Deze constructie is risicovol omdat transen afhankelijk blijven van een politiek klimaat. In deze crisistijd waar alles onderuit wordt gehaald en bevolkingsgroepen tegen elkaar uitgespeeld, is dat riskant. Ook misinformatie, gebrek aan clue, kan al tot problemen leiden. Zoals het persbericht van ANP.
Zelfbeschikking
Vrouwen eisen al jaren lang het recht op zelfbeschikking over hun lichaam. Zij bepalen of, hoe en wanneer ze anti-conceptie gebruiken. Zij horen te bepalen of ze abortus plegen. Daar mag geen staat tussen staan. Dat is helaas nog steeds wel het geval en er zijn ook in Europa staten die abortus verbieden (Ierland, Malta). Dat zijn ook staten met felle politieke tegenstand voor vrouwenrechten. Als het had gekund hadden ze waarschijnlijk vrouwenkiesrecht, echtscheiding en andere autonomie nog steeds tegengehouden. In Nederland is de abortuswetgeving ook verre van perfect en proberen de mannenbroeders regelmatig de klok terug te draaien.
Feministen benadrukken ook nog steeds dat er nog veel moet gebeuren voor Nederlandse vrouwen echt zelfbeschikkingsrecht hebben. En de transgenders fietsen daar achteraan.
Publieke transfobie
Misinformatie gekoppeld aan gebrek aan autonomie tot zorgwekkend effect dat als er een reden wordt gevonden de transfobie weer omhoogschiet. Dat zagen we de laatste weken ook in Groot Brittannië en Ierland met een advertantie van gokbureau Paddy’s Power rondom de paardenraces. Meteen schieten de negatieve reacties tegen transen weer omhoog. Terwijl kort ervoor een stevige klachtprocedure was opgestart voor een speciale commissie (Leveson inquiry).
De Nederlandse pers is ook niet respectvol of zelfs maar neutraal tegenover transgenders. Er worden nog steeds onheuse grappen over gemaakt, die over Surinamers of vrouwen niet kunnen. Homoseksualiteit wordt in mannenkringen gebruikt om de eigen mannelijkheid af te schermen voor kritiek. In zo’n klimaat is het niet raar dat  gendervariante jongeren vele malen hogere cijfers voor zeflmoordgedachten hebben dan alle andere groepen.
Genderpolitie
Dat alles – de abortuswetgeving en de transwetgeving – heeft te maken met het feit dat we nog steeds in een sterk door mannen gedomineerde maatschappij leven met weinig vrouwen en holebi’s in hoge posities. Die heteronorm is in Nederland heel sterk gevestigd. Zo sterk dat ook de holebi’s zelf vaak vinden dat “doe maar gewoon dan doe je gek genoeg” op hen van toepassing is. Ze zijn vaak zelf genderpolitie voor hun uitgesprokener collega’s. Van deze heteronormatieve en cisnormatieve tendens hebben veel transen ook last: alleen “transseksuelen” zijn echte transen. Alleen wie man/vrouw-zijn omhelst, telt. Passabiliteit is de norm. Dat men dit vindt is niet raar: in een wereld die van je verwacht dat cis en hetero bent, is het vreemd niet beïnvloed te raken daardoor. Maar dat het zo sterk is .. Genderqueers zijn moeilijk te vinden en zijn ook niet erg geliefd in de scene.
Beweging
Mijn kritiek op de “transbeweging” is ook dat ze te gemakkelijk van een mijlpaal spreekt. Ik zet “transbeweging” heel bewust tussen quotes, want we hebben geen beweging. We hebben een LHBT organisatie die trans er bij doet, het COC, en we hebben een ’trans COC’ in de vorm van TNN. Beide houden zich vooral met het maatschappelijk middenveld en de politiek.  Dat is nuttig werk, maar maakt geen beweging. Wat wel nodig is om draagvlak te creëren en te verbreden.
Kortom: close but no cigar. We krijgen meer taart maar mogen niet zelf bepalen hoe die taart is samengesteld. Hopelijk kunnen we het in de Kamer nog wat verbetern.

Drie of nul?

Misschien, als GroenLinks het standpunt van geen genderregistratie bij de geboorte gaat voeren. Dan word ik misschien lid. Vooral als ze zien en erkennen dat dat ook een knauw is voor de rechtervleugel en het kapitalisme.

Op zaterdag 19 maart, hielden RozeLinks en FemNet, resp. het LHBT en de vrouwennetwerk van GroenLinks een themabijeenkomst “Man/vrouw: verplicht veld?”. Femnet heeft hierover een uitstekend manifest uitgegeven “Verplicht veld? Pleidooi voor het verkennen van mogelijkheden voor afschaffen van geslacht als juridisch onderscheid.”. Maar de discussie liep geheel anders dan gehoopt en verwerd tot een debat over gelijk hebben. Lees verder

How To Make Love to a Trans Person

by Gabe Moses, on http://genderqueerchicago.blogspot.com/

Forget the images you’ve learned to attach
To words like cock and clit,
Chest and breasts.
Break those words open
Like a paramedic cracking ribs
To pump blood through a failing heart.
Push your hands inside.
Get them messy.
Scratch new definitions on the bones. 

Get rid of the old words altogether.
Make up new words.
Call it a click or a ditto.
Call it the sound he makes
When you brush your hand against it through his jeans,
When you can hear his heart knocking on the back of his teeth
And every cell in his body is breathing.
Make the arch of her back a language
Name the hollows of each of her vertebrae
When they catch pools of sweat
Like rainwater in a row of paper cups
Align your teeth with this alphabet of her spine
So every word is weighted with the salt of her.

When you peel layers of clothing from his skin
Do not act as though you are changing dressings on a trauma patient
Even though it’s highly likely that you are.
Do not ask if she’s “had the surgery.”
Do not tell him that the needlepoint bruises on his thighs look like they hurt
If you are being offered a body
That has already been laid upon an altar of surgical steel
A sacrifice to whatever gods govern bodies
That come with some assembly required
Whatever you do,
Do not say that the carefully sculpted landscape
Bordered by rocky ridges of scar tissue
Looks almost natural.

If she offers you breastbone
Aching to carve soft fruit from its branches
Though there may be more tissue in the lining of her bra
Than the flesh that rises to meet itLet her ripen in your hands.
Imagine if she’d lost those swells to cancer,
Diabetes,
A car accident instead of an accident of genetics
Would you think of her as less a woman then?
Then think of her as no less one now.

If he offers you a thumb-sized sprout of muscle
Reaching toward you when you kiss him
Like it wants to go deep enough inside you
To scratch his name on the bottom of your heart
Hold it as if it can-
In your hand, in your mouth
Inside the nest of your pelvic bones.
Though his skin may hardly do more than brush yours,
You will feel him deeper than you think.

Realize that bodies are only a fraction of who we are
They’re just oddly-shaped vessels for hearts
And honestly, they can barely contain us
We strain at their seams with every breath we take
We are all pulse and sweat,
Tissue and nerve ending
We are programmed to grope and fumble until we get it right.
Bodies have been learning each other forever.
It’s what bodies do.
They are grab bags of parts
And half the fun is figuring out
All the different ways we can fit them together;
All the different uses for hipbones and hands,
Tongues and teeth;
All the ways to car-crash our bodies beautiful.
But we could never forget how to use our hearts
Even if we tried.
That’s the important part.
Don’t worry about the bodies.
They’ve got this.

Ontroerend mooi vind ik het.  Erkenning van de diversiteit aanlichamen die we hebben. Iets dergelijks moet ook kunnen voor en door wier lichaam om andere redenen wat andes werkt dan standaard.

Hoop in binaire dagen

Met deze variatie op een bekende spreuk geef ik aan dat ik in dit blog meer aandacht wil besteden aan het in Nederland zwaar ondergesneeuwde niet-binaire handelen, leven en denken.

Want aan de ene kant zie je best dat er ruimte is in de scene om anders te zijn, meer mensen noemen zich ‘genderqueer” of gedragen zich niet zo precies mannelijk of vrouwelijk. De genderqueers of anderszins niet binairen spreken zich meer en meer uit. Al zijn er geloof ik weinigen die er hun thema, dan wel handelsmerk van maken. Je ziet dat er meer en meer gespeeld wordt met mannelijkheid en vrouwelijkheid in elk geval, in een uiteindelijk vrij kleine scene.

Lees verder

Inktvis of: gender is een complot

Enigszins in het verlengde van de Movies that Matter-film XXY die ik in 2008 al op het Amnesty-filmfestival heb gezien en waarover ik in een vorig bericht heb geblogd, heb ik later bij Vrolijk “Tintenfischalarm” gekocht. Deze intersekse-film was ook te zien op het laaatste Transgenderfilm Festival in Amsterdam. Recent heb ik deze weer bekeken en de concept blogpost daarover werk ik hier verder uit. Lees verder