Op weg naar St Petersburg
“I’m rising to the occasion
I’ve only just begun”
Op weg naar St Petersburg
“I’m rising to the occasion
I’ve only just begun”
(Written by Mia Mingus for the RESIST Newsletter, November, 2010.)
In my time doing social justice work, I have found that disability is something most people know very little about—and that includes seasoned, fierce and well-respected community organizers and activists. People usually think of disability as an individual flaw or problem, rather than as something partly created by the world we live in. It is rare that people think about disability as a political experience or as encompassing a community full of rich histories, cultures and legacies. Lees verder
Niet dat het onverwacht is, maar de regering neemt transgenders niet serieus genoeg. Zoals het er nu uit ziet, krijgen we veel kruimels toebedeeld maar mogen we niet zelf het recept van de taart bepalen. En daar is de “transbeweging” niet kritisch genoeg op.
Misschien, als GroenLinks het standpunt van geen genderregistratie bij de geboorte gaat voeren. Dan word ik misschien lid. Vooral als ze zien en erkennen dat dat ook een knauw is voor de rechtervleugel en het kapitalisme.
Op zaterdag 19 maart, hielden RozeLinks en FemNet, resp. het LHBT en de vrouwennetwerk van GroenLinks een themabijeenkomst “Man/vrouw: verplicht veld?”. Femnet heeft hierover een uitstekend manifest uitgegeven “Verplicht veld? Pleidooi voor het verkennen van mogelijkheden voor afschaffen van geslacht als juridisch onderscheid.”. Maar de discussie liep geheel anders dan gehoopt en verwerd tot een debat over gelijk hebben. Lees verder
Forget the images you’ve learned to attach
To words like cock and clit,
Chest and breasts.
Break those words open
Like a paramedic cracking ribs
To pump blood through a failing heart.
Push your hands inside.
Get them messy.
Scratch new definitions on the bones.Get rid of the old words altogether.
Make up new words.
Call it a click or a ditto.
Call it the sound he makes
When you brush your hand against it through his jeans,
When you can hear his heart knocking on the back of his teeth
And every cell in his body is breathing.
Make the arch of her back a language
Name the hollows of each of her vertebrae
When they catch pools of sweat
Like rainwater in a row of paper cups
Align your teeth with this alphabet of her spine
So every word is weighted with the salt of her.When you peel layers of clothing from his skin
Do not act as though you are changing dressings on a trauma patient
Even though it’s highly likely that you are.
Do not ask if she’s “had the surgery.”
Do not tell him that the needlepoint bruises on his thighs look like they hurt
If you are being offered a body
That has already been laid upon an altar of surgical steel
A sacrifice to whatever gods govern bodies
That come with some assembly required
Whatever you do,
Do not say that the carefully sculpted landscape
Bordered by rocky ridges of scar tissue
Looks almost natural.If she offers you breastbone
Aching to carve soft fruit from its branches
Though there may be more tissue in the lining of her bra
Than the flesh that rises to meet itLet her ripen in your hands.
Imagine if she’d lost those swells to cancer,
Diabetes,
A car accident instead of an accident of genetics
Would you think of her as less a woman then?
Then think of her as no less one now.If he offers you a thumb-sized sprout of muscle
Reaching toward you when you kiss him
Like it wants to go deep enough inside you
To scratch his name on the bottom of your heart
Hold it as if it can-
In your hand, in your mouth
Inside the nest of your pelvic bones.
Though his skin may hardly do more than brush yours,
You will feel him deeper than you think.Realize that bodies are only a fraction of who we are
They’re just oddly-shaped vessels for hearts
And honestly, they can barely contain us
We strain at their seams with every breath we take
We are all pulse and sweat,
Tissue and nerve ending
We are programmed to grope and fumble until we get it right.
Bodies have been learning each other forever.
It’s what bodies do.
They are grab bags of parts
And half the fun is figuring out
All the different ways we can fit them together;
All the different uses for hipbones and hands,
Tongues and teeth;
All the ways to car-crash our bodies beautiful.
But we could never forget how to use our hearts
Even if we tried.
That’s the important part.
Don’t worry about the bodies.
They’ve got this.
Ontroerend mooi vind ik het. Erkenning van de diversiteit aanlichamen die we hebben. Iets dergelijks moet ook kunnen voor en door wier lichaam om andere redenen wat andes werkt dan standaard.
Met deze variatie op een bekende spreuk geef ik aan dat ik in dit blog meer aandacht wil besteden aan het in Nederland zwaar ondergesneeuwde niet-binaire handelen, leven en denken.
Want aan de ene kant zie je best dat er ruimte is in de scene om anders te zijn, meer mensen noemen zich ‘genderqueer” of gedragen zich niet zo precies mannelijk of vrouwelijk. De genderqueers of anderszins niet binairen spreken zich meer en meer uit. Al zijn er geloof ik weinigen die er hun thema, dan wel handelsmerk van maken. Je ziet dat er meer en meer gespeeld wordt met mannelijkheid en vrouwelijkheid in elk geval, in een uiteindelijk vrij kleine scene.
Het uiteindelijke probleem van het VS leger is natuurlijk ook niet dat er geen homo’s of lesbo’s openljk mogen dienen. Het veel grotere probleem is dat de hetero’s wel probleemloos mogen dienen en open zijn over hun voorkeur. Lees verder
Michael Twaits. “Stonewall” uit zijn stuk Icons (2009).
“(..)You are fabulous, unique. Stand tall. Be yourself, be glamorous.(..)”
Be a friend of Dorothy and of Judy. And Kate Bornstein and Patrick Califia. Of us!
Happy new year to all us queers :o)
Ik ben de laatste tijd niet erg in de mood om te bloggen, meer dan fragmentjes die nog een concept blijven. Maar dit is iets wat je moet zien.
PUT THIS ON THE {MAP} trailer from Sid Jordan on Vimeo.
Enigszins in het verlengde van de Movies that Matter-film XXY die ik in 2008 al op het Amnesty-filmfestival heb gezien en waarover ik in een vorig bericht heb geblogd, heb ik later bij Vrolijk “Tintenfischalarm” gekocht. Deze intersekse-film was ook te zien op het laaatste Transgenderfilm Festival in Amsterdam. Recent heb ik deze weer bekeken en de concept blogpost daarover werk ik hier verder uit. Lees verder