Gisteren was ik in Amsterdam op een debat georganiseerd door diverse groepen van onder  de diversiteitsparaplu van Groen links. Het was een combinatie van kennismaken met de kandidaatlijsttrekkers en horen wat GL vindt van diversiteit, en hoe ze dat in Europa (in het EP) willen doen. En ik ben es gaan kijken (online) wat D66 nou eigenlijk vindt. Eens kijken of ik tot een beredeneerd stemadvies kan komen.Twee gevoelens kwamen bij me op toen ik er was. Enerzijds de herkenning van toen ik zelf nog partijpolitiek actief was in de jaren tachtig van de vorige eeuw, dat was bij de PSP, de PSJG (hun eigenwijze jongerenorganisatie) en kort bij de PSO. Ik vond de jaren tachtig wel mooie tijden: krisis, kraken en kruisraketten, Nicaragua en flikkerbeweging. Helaas ook de tijd dat de fusie van PSP, CPN en PPR leidde tot een nog steeds slapper wordend groen links. En dan nog vinden de kiezers hun partij te links. 

Tweede gevoel dat ik daar had was dat voor een diversiteitsdebat het publiek niet zo erg divers was. Dat bestond voor het grootste deel uit witte middelbare hoger opgeleide heterofiele  (etnisch) Nederlanders. Ok, ik voldoe ook aan 4 van de vijf kriteria, maar in elk geval ben ik wel een goede voorbeeld van divers (“I am a multitude”).

Als debat stelde het niet veel voor. Presentator Margreet de Boer (stadsdeelraad Westerpark Amsterdam) gaf de vijf kandidaten vragen over thema’s als migratie, economie, seksuele diversiteit, mensenrechten … Daar mochten ze dan op reageren. Vragen over seksuele diversiteit en over mensenrechten werden er maar weinig uitgepikt.

Mij beperkend tot het diversiteitsgebeuren kwam Judith Sargentini absoluut als sterkste uit het debat. Ze kent de kwesties, geeft goede reacties op zaken als abortusrecht en prostitutie, homorechten … En gevoed door mijn opmerking “.. en anderen!” na het “Dames en heren” van de opening, noemt ze de T erbij en ze noemt ook de registratiekwestie (dat je in veel landen je papieren niet kunt veranderen). Na een interventie van Alice pikt ze het ook meteen op. Tineke Strik, nu Eerste Kamerlid voor Groen Links is ook niet slecht als het gaat om vrouwenzaken, maar is duidelijk minder scherp in de praktijk. De heren hebben überhaupt te weinig kaas van (seksuele/gender) diversiteit gegeten. Dus als je daarop let: laat maar waaien. Judith maakt haar naam waar: .. of je kop eraf.

Blijft voor ordentelijk linkse mensen wel de vraag: en de rest van het programma? Wel, het verkiezingsprograms is erg groen. Zelfs de kaft is groener dan rood (70% tegen 30%). En economisch is groen links toch niet meer zo sterk. Wel natuurlijk eerlijke handel enzo. maar ook GroenLinks heef een tijd geleden het kapitalisme al geaccepteerd. Willen het rechtvaardiger maken, dat wel. God, wat klinkt dat naar het “sociaal kapitalisme” van de jaren 70 en 80.

SP is absoluut euroskeptisch en ook niet meer anti-kapitalistisch. Ze zijn een progressief sociaal-democratische partij aan het worden. En met diversiteit hebben ze nooit wat gehad.

Als je dan aan het verdedigen van seksuele diversiteit denkt en aan Nederlandse Europarlementariërs, denk je al gauw aan Sophie in ’t Veld. Van D’66. Ik heb grote waardering voor haar inzet op het gebied van seksuele diversiteit, en dat is de reden dat ik haar congrestoespraak heb beluisterd. maar los van dat thema werd ik daar toch echt behoorlijk beroerd van. D’66 positioneert zich hier echt als (VVD) liberaal. Niet als sociaal liberaal a la Femke Halsema’s Groen Links. Fel anti-socialistisch, tegen structureel overheidsingrepen in het financiële systeem: nationalisatie van banken mag niet permanent zijn. Ehm, lieve mensen: dit gaat niet ver genoeg. Die boel moet juist gesocialiseerd worden. Ook het beleid moet in handen van de staat komen en daarmee in principe onder controle van het volk.

Dus aangezien ik op Nederlandse kandidaten moet stemmen zal het Judith Sargentini worden. Sophie komt er wel en blijft haar mooie holebi dingen doen.

In het begin  stelde ik dat men geen kennis of bewustzijn heeft van transgender. Men kende ook Hammarberg niet (de commissaris voor de Mensenrechten van de Raad van Europa); laats aan dat men iets weet van zijn uitspraak over transgender discriminatie (“Er is absoluut geen enkele reden om nog door te gaan met discriminatie van transgenders”).

We hebben nu een actief werkend  Transgender netwerk Nederland. Helaas is dat nog te jong om structureel mee te hebben gedaan om de campagnes op dit punt te beïnvloeden. Het zal deze keer blijven bij interveniëren in debatten om zo enig besef te proberen te bewerkstelligen. Bij de volgende Kamerverkiezingen moeten we er wel duidelijk werk van gaan maken. En al eerder voor beleidsbeïnvloeding her en der. En we hebben er zin an!