Elders was ik een gesprek begonnen over queer irregular bodies en hun erotische aantrekking. En de vraag of mensen hun translichaam pre/tijdens of post-transitie als feature zien of als design error. Het leverde enige reacties op, en helpt mij in mijn denkproces. Het is nog een beetje een concept en de tekst zal her en der nog veranderen (via doorstrepen, ok?)

Voor mijzelf is mijn zo-zijn, met mijn lichaam en mijn identiteit absoluut een verworvenheid. Ik ben het veranderproces ook niet ingegaan vanuit levenslange pijn met mezelf, maar veeleer als een Eureka! proces, een Gotcha! En mannelijkheid/vrouwelijkheid zat ij mij toch al niet zo vast: liep als jongeman toch al vaak met opgemaakte ogen rond, ook op het werk. OK, het was de jaren tachtig en ik presenteerde me als flikker.

Ooit, tijdens de Grote Overtocht, heb ik  ervoor gekozen mijn veranderende lijf uit te rusten met tieten, via protheses. Zodoende had ik op een gegeven moment een cup C. Ik moet zeggen het was een interessante tijd. Maar na een tijd werd ik er toch gek van. Meer nog dan van het bevreemdende wormvormig aanhangsel waarmee ik ter wereld was gekomen. En tot mijn tevredenheid/vreugde ben ik van beide al een tijd lang af, dank u. Ik ga nu evenwel fysiek noch emotioneel als neutrois (‘neutraaltje’) door het leven, nog steeds als vreer.

Met al die dingen, en het feit dat ik graag een streepje baardhaar draag, kan ik mijn lichaam rustig als queer definiëren. En daar ben ik zeker blij mee. Nou nog anderen vinden die daar net zo blij mee zijn.  Tenslotte “inner beauty doesn’t get you laid” zoals ik ergens las. En dat leidt natuurlijk tot de volgende vraag: hoe zit dat dan met de aantrekkelijkheid van ‘dwarse’ lichamen? En wat voor lovers zou dat op kunnen leveren?
Uiteraard heeft het te maken met erkenning: gewone mensen met gewone lichamen zijn leuk. No doubt. Maar queers zouden wel eens ook positief meer in mijn lichaam geïnteresseerd kunnen zijn; er speelt zeker ook het veronderstelde gemak (moet misschien wel eeen en ander uitleggen over lichaam maar men kijkt hopelijk minder raar). En botweg: ik vind het ook spannend. Jammer dan als het niet politiek correct is.

Zoals in het algemeen lovers in soorten en maten bestaan, geldt dat voor trans/queers ook. Je hebt de “vieze mannetjes” , je hebt de partners van weleer, de (mede-)queers, de blijvers, de passanten … En de transen zelf hebben vaak ook nog genoeg problemen op dit gebied. Lang niet iedereen kan goed met zhaar verherbouwde lijf omgaan. Ook wanneer dit op zich goed werkt. En dat is helaas lang niet altijd. Leren leven met een ‘mislukt’ dan wel beperkt lichaam is een hele toer. Enige overeenkomst met handicaps is zeker niet toevallig.

Wanneer partners van voor de transitie (van anything naar wotever, maar misschien meest radicaal toch weer van transseksuelen) blijven is er waarschijnlijk sprake van Echte Liefde en kan men goed met elkaar omgaan in alle commotie.

Doorgaans is de situatie voor transvrouwen die na hun switch hetero zijn het lastigst. Omdat heel veel heteromannen eenvoudigweg niet snappen of accepteren dat je ook vrouw bent wanneer je anders gestart bent in het leven en je lichaam.

De heteroman is in het algemeen helaas sowieso het (machtige) kneusje. Zijn mannen überhaupt het zwakke geslacht, maatschappelijk hebben ze wel de beste positie en verguizen ze de anderen. En als minderheid voel je dat goed.
Een andere vervelende categorie is de “transengeiler” (tranny chaser in ’t Engels). De man die veelal omdat ie het ‘spannend’ vindt zoekt naar she-males. Die zijn zo exotisch. Tamelijk ongeëmancipeerd dus. Het gaat hem alleen om een lichaamsgesteldheid, de persoon is doorgaans niet zo boeiend.

Er zijn ook mensen -in alle genders – die uit positieve overwegingen graag een persoon met een queer lichaam hebben. Omdat ze zelf zo zijn bijvoorbeeld – een vorm van homoseksualiteit/homogender. Of omdat ze dat op een gezonde manier leuk vinden (en de persoon erachter ook ;o) Dan gaat het om de belichaming en om de spirit van die persoon. Dat kan los zijn van sekse/gender/seksuele gerichtheid van de ander kan ik iemand leuk vinden (m.u.v. heteromannen doorgaans).