Recent zond NP Cultura een oude aflevering van wetenschapsprogramma Labyrint uit (oorspronkelijk van 8 maart 2011, VPRO) over de zoektocht naar de ware sekse. Dit interessante programma gaat echter gebukt onder een aantal ernstige conceptuele problemen/tekortkomingen. Lees verder
Auteursarchief: vreer
The Right to Life for Trans* Persons, and Why Normal is Boring
Guest post on darafhoffmanfox.com
I have been asked by Dara Hoffman-Fox to write a piece for her site as a genderqueer gender educator and human rights advocate for the rights of trans* and inter* people. And I gladly comply with her request.
[Before I continue, a short orthographic notice: I write “trans*” and “inter*” without meaning to refer to a footnote, but the asterisk implies the vastness of trans and inter(sex/gender) identities and expressions.]
Dara’s eyes fell on this part of the vision page on my professional website:
We aim to break through (apart?) stereotypes around gender, gender identities and gender expressions. This goes for both trans people and non-trans people. The cisgendered (i.e. non-trans) are also entitled to be free from stereotypes about their way of life. We do this through gender education.
This Thursday trans* people and friends, partners, allies all over the world will pay attention to Transgender Day of Remembrance. This day started 16 years ago in a reaction to the murder of Rita Hester from Allston, MA.
As still is the case in the United States (10 killings this year), and in Brazil (the country with again the highest count of trans* murders with 113 this year) most victims of murders are black trans* women of African-African heritage, which makes this, apart from a gender issue, also a race and class issue.
Transgender Europe’s Trans Murder Monitoring project counted 226 killings worldwide this year only. Since the start of the project in 2008 we have counted 1,612 murders against trans* people. The Americas are the most dangerous place to live for trans people, surely for trans* people of color. This year 176 killings, with high proportions for tiny countries as Honduras (10 people). But also the Netherlands knows a trans related killing this year.
For trans* people, nowhere is really safe.
The Western societies we live in and its influence sphere have a political and economic system that systematically favors white (middle and upper class) heterosexual cisgender men. All cis men in the end. But also cis women. Think of the incident in the Baltimore McDonald’s where a trans woman was heavily attacked by a group of cis girls.
Women, cis or trans or intersex suffer under this patriarchal system. We trans* and gender-non conforming people are the first ones cis male anger is taken out at. That is criminal and against all human rights, amongst which the most basic one: The right to life. The system creates specific forms of masculinity and femininity and thinks trans* people have no place in that.
There are, however, possibilities to make life for trans* people easier. On the legal front slowly we are getting to possibilities for gender recognition without the need for medical intervention. And several health clinics over the States provide services to trans* people without the need of a pathologizing mental health diagnosis of “Gender Identity Disorder” (DSM-IV and ICD-10) or “Gender Dysphoria” (DSM-5). Health centers like of Callen-Lorde in New York City, or Howard Brown in Chicago, or Tom Waddell in San Francisco.
As trans* people we are very often frowned upon and people have absolutely no clue about us, our lives, our joys and our issues. Helped by crazy sensational TV programs or impertinent questions by many other talk show hosts we are the gender weirdos. Living la vida loca. Prejudice and lack of knowledge. If we could, we would for sure. Even for well off trans people life isn’t ideal.
And as a non-binary trans person (a “Nobi,” as I call it) I have more and more trouble in understanding all those normatively gendered people. Personally I have lost my gender ages ago and I am not really inclined in finding it again. I am a happy multiple/multi-gender.
On good days I can be fascinated by how the “normal” people do. Gender stereotypes – the way most “men” or “women” behave – are fascinating. If you’re not confronted by them. If the normatively gendered people don’t bother you for going to the wrong bathroom or looking too male for a woman, being too much a sissy for a “Real Man.”
I guess my being different makes me great for educating people on gender diversity. I see all those weird gender expressions by the majority of people and can explain our “weirdness” to the normal people. Because gender stereotypes are nasty things everybody suffers from. Even – and mostly – for those enforcing them. Because they miss out a whole lot of opportunities for more (gender) freedom. Sometimes I feel so sorry for them. Not sure they care, but still.
Cis and trans* women know quite well what it is to live under gender stereotypes. Cis women are to marry and take care of the kids. Sexual and reproductive autonomy is not accepted. Of course there are lovely cis men (even straight ones!). Only, in the morals of power, women’s autonomy is heavily fought over. Abortion clinic after clinic is forced to close, because the idea that a woman has a choice over her pregnancy is anathema.
Many times trans* people will have to comply to a similar moral scrutiny and only if you are “really” a woman and thus willing to sacrifice your fertility then you are allowed to change the gender marker on your birth certificate and their ID papers.
So yes, surely trans* people actively suffer under gender stereotypes and we shouldn’t. The situation is partially better with you in the USA, partially way worse. Not that The Netherlands or Western-Europe for that part is even remotely near trans* heaven. Trans* utopia is nowhere, not even in Argentina with its great legislation.
I feel a bit sorry for complaining so much, instead of immediately bringing you the Gleeful Gender Gospel. There is so much trouble and it so strongly interconnected, that I have to pay attention to it.
But as I say, the non-standard life, being gender non-conforming can be great. And the good news to the cis people over here is: you don’t have to become trans*. Usually I really advocate for people to become trans, to really change their gender identity and gender expression from the one belonging to the gender they have been assigned a birth to something completely different. It can be a great time. Like the book Dick For a Day in which the (female) authors fantasize what they would do if they had one.
But you don’t have to. Secretly we are pretty happy to be exceptional, to be “living la gender loca,” so to say.
In my workshops I dissect the working of gender norms, how they are very productive in enabling only certain gender roles and identities and how others are then violently or friendly.
Dear cis people, open up, be straight but not narrow. Really, being a soft open-minded man who understands his own feelings and that of others, who can deal with emotions in a sensible way, is more an asset to a better world and to better relationships than you may think.
You have got nothing to lose but your gender chains.
People (sensible people at least) will love you. Prissy peers may not, they may try to keep you inside the snake pit, but that has to do with your leaving the group, breaking group discipline or doing what they don’t dare to do. The problem with group culture often is that it only works with group discipline. Find yourself a best friend, of whatever gender, to support you.
You don’t have to become trans* to change your gender. Look at the Gender Identity Map from the Impact Project. There are so many possibilities for gender identity and expressions…No need to stick with what you learned in school or from your peers.
There is life out there. Don’t despair.
My biggest complaint around standard gender expressions and people living them is that it is so utterly boring. Who the hell wants to be a healthy, organic whole when you can be a brilliant, injured fragment, after all. This whole investment in wholeness, the whole expectation of living neatly in boxes (even round ones) so doesn’t comply with my jumpiness. I consider it so unhealthy.
Yes, I can associate healthiness etc. in a positive sense. Of course. But not default lives. Default lives are – on the political level – bad and dangerous. They are responsible for the zillions of trans related killings. Fitting in is unhealthy. But falling out may be dangerous.
The forces of normality are strong, the need to find your own way is bigger.
So here’s to the crazy ones, with their shiny gender and their sparkling identities. May we live long and prosper. With lovely, friendly cis people who love us dearly and don’t invest so much in being “normal.”
Author Bio
From the perspective that there are more than two sexes and more than two genders, that being trans or gender-non conforming is diversity instead of an aberration, Vreer Verkerke of Vreerwerk does gender education and human rights education with students, sex educators, lawyers, politicians in The Netherlands and beyond.
Toen een paar weken geleden Australië wijselijk besloot een optie voor “gender niet vastgesteld” in de bevolkingsregistratie op te nemen, en die niet intersekse te noemen (want dat is wat heel anders), ben ik gevraagd voor Trouw. Ik vind het wel een leuk idee om een X te hebben in m’n papieren in plaats van een M of een V. Als er dan toch iets moet staan. En dan moet iedereen vrijelijk kunnen kiezen.
Afijn, hier de tekst. Geschreven door Bas Maliepaard en gefotografeerd door Jörgen Caris. Het is allemaal niet precies correct, maar het ging om de geest van wat ik heb gezegd en mijn woorden komen er aardig uit.
Internationale brigades
Op de terugweg naar de stad fietste ik in Amsterdam-Noord door het park naar de pont. Vanuit de verte zag ik een monument en vroeg me af of dat inderdaad het Spanjegangesrs monument was. Ja dus. Thuisgekomen de toespraak van Dolores Ibarruri naluisterend zat ik te janken. Vanwege het begin van de grote verliezen, het verraad en de hoop.
In 1936 viel generaal Francisco Franco Spanje binnen vanuit Marokko waar hij gestationeerd was om de revolutie in de kiem te smoren, af te slachten. Deze fascsitische overval riep wereldwijd verzet op en uit vele landen sgtroomnden vrijwilligers naar Spanje om zich te melden bij de Internationale Brigades die het Spaanse revolutionaire volksleger van de Tweede Republiek moesten helpen de fascisten te verslaan. Er is heel veel over geschreven. Een van de bekendste boeken is “Salute to Catalonia” van George Orwell. Over de Nederlanders is in de jaren 1980 het een en ander verschenen (“Wat dunkt u van Spanje”, Frans Groot et al.), en de Brigadisten heben lange tijd hun Nederlanderschap verloren omdat ze in militaire dienst traden van een andere mogendheid. Ze eindigden statenloos. In die jaren 1980 is daar vrij veel publiciteit over gemaakt. In 1997 overleed in Nijkerk als een van de laatsten de beroemde Spanjegaanger “Hollander Piet”, Piet Laros op 95-jarige leeftijd.
Ik heb kennisgemaakt met “Spanje” door een demonstratie met mijn vader toen ik nog jong was (11,12 jaar) en later door het lezen van geschriften van Anton Constandse en Arthur Lehning, de peetvaders van het Nederlands anarchisme. Die strijd tegen het fascisme en voor zelfbestuur sprak uiteraad ernstig tot de verbeelding. Al was ik 200% overtuigd van geweldloosheid, dit was een heroïsche strijd. De men verloor door sabotage van de usual suspects maar ook door gebrek aan organsatie, gebrek aan eenheid (die ook weer versterkt werd door de Stalinisten en Trotskisten)
Hieronder de afscheidsrede van La Pasionaria bij de uittocht van de Internationale Brigades van uit Barcelona. Uitgesproken door de actrice Esperanza Alonso uit 2011:
Met tekst en beelden, stemmig, de 60-jarige herdenking:
Verhalen en beelden van een strijd die verloren is doordat Stalin geld wilde zien voor z’n steun en niet zo’n beetje ook. Doordat de Fransen de wapens aan de grens met de Pyreneeën tegenhielden. En dan nog het bombardement natuurlijk op Gernika (Baskische spelling) waar Picasso zijn grote muurstuk over had gemaakt en welk bombardement in de Francotijd (1938-1978) als gedaan door de antifa was afgeschilderd, door de geallieerden.
Het einde van de dictatuur was als het oplichten van een bedompende grauwsluier die over het land en de bevolking lag. De uitbarstingen van verandering die daarna kwam noemt men de “Movida” en o.m. de beroemde filmregisseur Pedro Almodovar is daaruit voort gekomen. De dictatuur is over, maar inhoeverre Spanje een echte democratie is, kan men betwijfelen en des te sterker wanneer de Partido Poupular aan de macht is, zoals nu.
Dag voor Trans zichtbaarheid – Int’l Trans Visibility Day
Vandaag. 31 maart. Sinds 2009. Internationale Dag voor Trans Zichtbaarheid. Geen VN-dag (die hebben nog niks voor ons, al zegt de assistent van de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten dat Transgender Gedenkdag wel die status van VN-dag zou moeten kunnen hebben). Gewoon uitgeroepen door een transpersoon in MIchigan, VS. Omdat er zo weinig positiefs was voor trans* mensen.
Vandaag is het dus internationale dag voor trans zichtbaarheid. Dus voor alle trans-hoe-of-wat-dan-ook mensen, alle gender-non-conformen en gender-variante personen: HIeperdepiep hoera dat wij er zijn. Dankzij ons is de wereld mooier en raarder. Trans-zijn is Goed. Vandaag (en alle andere dagen wat mij betreft) trekken we een lange neus naar wie ons liever niet ziet: de zon is ook van ons. Wij weten dat je kunt vliegen als een vlinder.
Today is international Day of Trans Visibility. A 2009 Rachel Crandall invention. Already taken up in many places over this world (and maybe others?). Congrats to all of us trans*, GNC, gender variant people. Happy Day also for those who live with us and celebrate with us. Let us change this world for the better. And don’t let anyone tell you are not beautiful.
vreer
18/12/2013
Today I am happy. Because at one o’clock tonight the Dutch transgender legislation on the change of gender marker got accepted. No medical intervention needed any more. A big step towards depathologisation. Change of gender marker through the civil registry by handing over a letter by a psychologist that confirms your qualitative consent. That you know what you are doing.
There remains enough to improve also within the margins of this law, but for today am happy.
Transgender Gedenkdag 2013
Today is Wednesday November 20, 2013. The fifteenth time that Transgender Remembrance Day is held. ?The eighth edition in the Netherlands. Here it was started by then Queer Collective “The Noodles”, later on by Transgender Network Netherlands. This is the second local edition, done by United Trans Activists for Change. Coming Saturday a national ceremony will be held in Nijmegen. Lees verder
El beso – Susy Shock
Besarse en los rincones oscuros
besarse frente al rostro del guarda
besarse en la puerta de la Santa Catedral de todas las Canalladas
besarse en la plaza de todas las Repúblicas
(o elegir especialmente aquellas donde todavía te matan por un sodomo y gomorro beso)
besarse delante de la foto del niño que también fuí
(y sentir que me hace un guiño para que siga, que no pare, que no interrumpa, porque le gusta ese beso…)
besarse sabiendo que nuestras salivas arrastran besos denegados/ opacados/ apagados/ cercenados/ mutilados/ hambrientos/ que no son solo los nuestros
que tu labios y los míos mientras rajan la tierra la construyen
y hay una historia de besos que el espanto no ha dejado ser
y que por eso te beso
lxs beso
me besás
besaremos
por eso el beso
beso
De zoen
Elkaar zoenen in donkere hoekjes
Elkaar zoenen in het zicht van de bewaker
Elkaar zoenen voor de deur van de Heilige Kathedraal van Alle Smeerlapperijen
Elkaar zoenen op het plein van alle republieken
(of juist die kiezen van de republieken waar ze je nog steeds afmaken voor een Sodom en Gomorra zoen)
Elkaar zoenen voor de foto van het kind dat ook ik ben geweest
(en voelen dat ie knipoogt, opdat ik niet stop, niet onderbreek, omdat ie die zoen lekker vindt)
Elkaar zoenen wetende dat ons speeksel geweigerde, overschaduwde, uitgedoofde, beknotte, verminkte, hongerende zoenen meesleept, die niet alleen de onze zijn
dat jouw lippen en de mijne ondertussen de aarde opensplijten en haar weer opbouwen
en er is een verhaal van zoenen die de doodsangst niet heeft laten zijn
en daarom zoen ik je
zoen ik jullie
zoen je mij
zoenen wij
daarom de zoen
zoen
Trans Remembrance Day 2013
Ieder jaar herdenken we rond 20 november de trans* mensen die gedood,vermoord zijn. Onze broeders en zusters, onze brusjes en zoertjes. In Amsterdam doen we dit op het Homomonument. Dit jaar weer op de 20e zelf, om 18.30 uur. Dan verzamelen we bij het Homonument, en daar kun je een fakkel en een roos krijgen. aan de roos zit een label met de naam en de plaats van overlijden van een vermoorde trans*persoon. Na een toespraakje en wat muziek leggen we de rozen op het laagliggende deel van het Homomonument. We spreken dan ook de naam en omstandigheden van overlijden van de betreffende persoon uit zodat iedereen het kan horen.
Na afloop kun je door naar Vrankrijk waar de wekelijkse queeravond wordt gehouden. Die staat deze keer ook in het teken van Transgender Gedenkdag.
Kun je niet in Amsterdam op de 20e, dan kun je op de 23e nog meedoen aan de nationale herdenking in NIjmegen¢. Zie daarvoor de betreffende website.
Gedenkdag Amsterdam wordt financieel mogelijk gemaakt door het Trut-fonds.
Trans murder monitoring map 2013
Every year around the 20th of November we commemorate the trans* people that have been killed, our brothers, sisters, bristers and sothers…
In Amsterdam we do this at the Homomonument with roses and by sharing the names of those who left us this year through violence, or sometimes through self chosen death.
The program starts around 18.30h. Like last year a short speech will be held and then we will call one by one the names of those who left us. There will be 100 roses with names and we will have torches. We will continue until the last flower has been laid. Afterwards Vrankrijk is open for the regular queer night. The WTF! night will be also in the theme of TDOR. This event is possible thanks to the kind cooperation of Trutfonds that supports us!
Mijn trans-oma is in hongerstaking
In de prachtige Zuid-Spaanse stad Granada woont Kim Pérez Fernandez Figares (72) en Kim Pérez is mijn Spaanse trans-oma. Met een leven vol strijd achter zich – strijd voor zichzelf, voor transrechten en tegenwoordig specifiek ook voor rechten van transkinderen – is ze een van de oudste voorvechters van transrechten in Spanje. En omdat het parlement van Andalusië tegen eerdere beloftes in geen werk maakt van het introduceren van trans-positieve wetgeving, is ze op 7 november met een aantal andere leiders van de beweging daar in hongerstaking.
Wetgeving
Spanje kent sinds 2007 een wet op de gendererkenning die het mogelijk maakt de geslachts-aanduiding op geboortecertificaat en paspoort te wijzigen. Voorwaarden zijn een psychiatrische diagnose en twee jaar hormoontherapie. Destijds was de Spaanse wet de tweede in Europa die geen operaties verplicht stelde, maar – via de medische praktijk – wel sterilisatie. Alleen Groot Brittannië was verder toen.
In het land met autonome regio’s is dit de algemene, nationale wet. De regio’s mogen hier bovenuit gaan en Baskenland bijvoorbeeld is al verder. In Andalusië is Autonomia Trans/Conjuntos Difusos al meer dan een jaar geleden met een wetsontwerp gekomen om regionaal verder te gaan dan de nationale wet, met onder meer een anti-discriminatie wet. De wet is gebaseerd op het Argentijnse voorbeeld, de beste gendererkenningswet ooit en totnutoe niet voorbijgestreefd door nieuwere wetten. In de Argentijnse constructie heb je geen externe controle die bepaalt of je wel gelijk hebt. Jij zegt het, en jij weet het beste wat je genderidentiteit is. En je recht op vergoede medische zorg, wanneer je het nodig hebt, niet als wettelijke voorwaarde, behoudt je, geregeld bij wet.
Regio’s
In Madrid is dit jaar een wetsvoorstel ingediend door de sociaal-democratische partij PSOE dat een verbetering zou moeten opleveren voor de trans* mensen in de regio Madrid. Alleen valt er nogal wat commentaar te geven op het Madrileense voorstel van Carla Antonelli en Marina Sáenz. Zo vraagt het om zelf-pathologisering. je krijgt je wijzigingen en je bescherming omdat je verklaart een “transseksuele conditie” te hebben, een “stabiele en permanente discrepantie tussen je morfologische geslacht en gevoelde genderidentiteit”. Hier gaan politici op de stoel van de psychiater zitten en een pathologiserende wet invoeren. Het is een wet voor mensen met een bepaalde identiteit. De beter weg is om bescherming te regelen voor iedereen, en waar nodig speciale bescherming op bepaalde gronden, niet omdat men zo is, maar omdat men benadeeld wordt wegens het zo zijn. Zo werkt de Madrleense wet niet.
Het voorstel van Andalusië bevat alles wat je zou willen van een regionaal voorstel: het legt de beslissingsmacht bij de transpersoon, gaat uit van respect en gelijke rechten, biedt bescherming op het gebied van arbeid, onderwijs, zorg (hoewel dat nog niet uitgediscussieerd is), aan jongeren en aan ouderen. Een behoorlijk complete wet dus.
Maar zoals het vaak gaat – zeker weer in Spanje – is het nog wat anders om met partijen af te spreken een wet in te dienen, en dat dit werkelijk gebeurt. De groep seksuele diversiteitsgroep van Izquierda Unida (Verenigd Links) had de wet gepresenteerd op 17 oktober 2012 op initiatief van ATA Sylvia Rivera (naar de Stonewall deelneemster Sylvia Rivera) en Autonomía Trans/Conjuntos Difusos (Trans autonomie/Diffuse Verzamelingen).
Andalusië
De verwachting was dat de wet snel zou worden ingediend. Maar helaas bleek de politiek vrij snel een probleem te krijgen met de paragraaf over minderjarige transgenders. De wet zou minderjarigen het recht geven op een begin van medische ondersteuning van de transitie. Volgens ATA gaat het niet om meer rechten maar het erkennen van bestaande rechten.
Opmerkelijk is dat de PSOE niet meedeed; trans-politici van die partij bleven ook erg stil. Pas toen de hongerstaking zich aankondigde, schaarden de trans-iconen zich achter de eis tot behandeling. Eendracht maakt macht en de Andalusische politici zijn dan ook een paar uur voor het verstrijken van de deadline akkoord gegaan met de indiening van de het wetsvoorstel en zijn akkoord met de hoofdpunten. Het is het vermelden waard dat de nationale wet uit 2007 ook pas na een hongerstaking in behandeling werd genomen.
Oma
Toen woensdagavond de gesprekken werden geopend met de politici, besloten de meeste aanstaande hongerstakers niet door te zeten, Ángela Yinn (Autonomia Trans) en Mar Cambrollé (ATA) waren tevreden, zeker toen de onderhandelingen ook echt werden geopend. Oma Kim daarentegen heeft de hongerstaking wel doorgezet. In Ocio Gay zegt ze hierover:
“De wet heeft drie even belangrijke elementen. Ten eerste, dat iedereen het recht heeft zhaar genderidentiteit te definiëren zonder dat een ander daar tussen komt (de psychologen hebben geaccepteerd te te overwegen of iemand trans is of niet; er is een psychologisch oordeel nodig dat je definieert; stel je voor dat iemand langs een psycholoog moet om te bepalen of zhij homo is of niet, met het oog op een gelijkwaardig huwelijk).
Ten tweede, dat voor zoiets belangrijks als de kliniek maar twee regels staan. De wet zou moeten zeggen dat de kliniek a) moet bestaan, b) dat psychologie en endocrinologie gedecentraliseerd moeten worden, en alleen chirurgie centraal wordt aangeboden; c) dat je met die specialismen zelf kunt kiezen voor het gezondheidscentrum of voor de kliniek, en d) dat er gesprekken zijn tussen de kliniek en de transgenderverenigingen, wat er nu vrijwel niet is … laten we zeggen dat er vier regels – vol met voor de transpersonen zinnige zaken – in staan i.p.v. de huidige twee regels.
Ten derde, dat gender non-conforme jongeren in het gender van hun keuze naar school kunnen, en medische ondersteuning krijgen volgens de aanbevelingen van professionele organen.”¹
Ik heb Kim ooit leren kennen begin 2010 toen ik in Granada was met een daar woonachtige geliefde. Lang gepraat over allerhande transzaken in Spanje, in Andalusië en daarna ieder keer dat ik in Granada was bij haar op bezoek geweest. Geheel zoals het een vreeroma betaamt is ze een kranige oma. Zij is bedenkster van de naam Conjuntos Difusos, Diffuse verzamelingen, “fuzzy sets” . Want gender (en sekse en seksualiteit) zijn niet nul of een, niet alleen man of vrouw. Gender is een verzameling eigenschappen in een “meer of minder” configuratie. Kim gebruikt daarvoor de wiskundige verzamelingenleer., de leer van de fuzzy sets”.
Uiteraard maak ik me zorgen over iemand van 72 die in hongerstaking gaat maar ik sta wel achter haar eisen en accepteer onwillig haar besluit om toch te hongerstaken. Ik hoop dan ook vurig dat de politici dit signaal duidelijk oppakken en transbelangen boven partijpolitieke belangen stellen. Of het lukt? We gaan het zien. Ik hoop dat mijn oma overleeft en de wet goed wordt. Er is nu een race naar de top aan het plaatsvinden. Wie gaat het worden? Ierland? Malta? Albanië? Andalusië?
—
¹Twee citaten zijn hier samengevoegd. Zie origineel op http://www.ociogay.com/2013/11/09/entrevistamos-a-kim-perez-f-figares-la-militante-transexual-andaluza-en-huelga-de-hambre/