Mijn Chileense ‘broer’ (hermano de alma) heeft de prestigieuze Felipa de Souza mensenrechtenprijs gekregen van het IGLHRC voor zijn werk voor transgenderrechten.
Andrés Rivera Duarte is de oprichter van de enige NGO in Chili die strijdt voor transrechten, de Organización de Transexuales por la Dignidad de la Diversidad, OTD). Aan de prijs is een bredrag van $ 5000 verbonden.
De Felipe de Souza-prijs erkent de moed en de effectiviteit van groepen en individuen die zich inzetten voor de rechten van homo’s lesbo’s, biseksuelen, transgenders, interseksuelen (HLBTI) en anderen die gestigmatiseerd en mishandeld worden om hun seksualiteit, gender of HIV status.
In 2005 richtte Andrés de OTD waarvan hij nu de voorziiter is, op. Hij werkt samen met de regering en met de lokale GG&GD om de medische en maatschappelijke transitie van transgenders in Chili mogelijk te maken. Ook organiseerde hij het eerste debat in Rancagua, zijn woonplaats, over samenlevingscontracten. Maar hij is niet alleen op hoog niveau actief; hij levert ook directe steun aan sex-werkers door hen ’s nachts aan de snelweg te bezoeken en koffie, eten, HIV/AIDS voorlichting en condooms te geven.
Zelf is hij ook het slachtoffer van discriminatie en heeft een juridisch gevecht geleverd dat er uiteindelijk voor zorgt dat sinds afgelopen jaar transgenders hun naam en geslachtsregistratie konden wijzigen zonder dat er per se genitale operaties nodig zijn (wat in Nederland nog steeds wel het geval is).
Ik heb hem november 2006 ontmoet toen ik onderweg naar het einde van de wereld, bij hem in Rancagua langs ging. Viavia heb ik contact met hem gekregen. Ik wilde onderweg ook langsgaan bij ‘familieleden’ om te zien hoe voor hen het leven is. Een soort fysieke flessenpost. Ik heb een dag of vier met hem opgetrokken, ben op de lokale viering van de VN-dag van de Tolerantie geweest, heb met hem de sex-werkers (die vaak ook transformistas zijn) bezocht en verder uitsetekend bier gedronken voor de deur van zijn huisje in Rancagua.
Uiteraard ben ik erg blij dat zijn harde werk erkend wordt. Voor mij ook een stimulans om verder te gaan met het werk van het Transender Netwerk Nederland. En om door te vechen in Europa tot het hier ook voor iedereen mogelijk zal zijn om eenvoudig en zonder staatsinmenging of discriminatie, te kiezen voor het gender waar je je op dat moment het meest thuis voelt.
Behalve Andrés, heeft Arsham Parsi van de Iraanse homo-organisatie IRQO de prijs gekregen voor het vaak letterlijk levensreddende werk van zijn organisatie.
In de gevangenis van Angol, nabij Temuco in Zuid Chili is Patricia Troncoso bezig met een hongerstaking tot een eerlijk proces of de dood er op volgt. Dit is haar tweede hongerstaking en nu zet ze door. Ze ligt bijna dood in het gevangenisziekenhuis en weigert dwangvoeding.
En van geheel andere aard: ik vind de Dierenbescherming gemeen. In principe wil ik even geen kat, maar met die advertenties hier in Amsterdam van kat zoekt baas kom ik toch wel weer in de verleiding. Heel misschien neem ik toch een kat, als verjaarskado of zo misschien wel. Een uit het asiel uiteraard. Of twee, dat ze wat aan elkaar hebben? Dan een verwilderde en een aanhankelijk maatje zoals de Dierenbescherming voorstelt.