Categoriearchief: politiek

Fighting the anti-gender movement with academic feminists

On April 19, 2023 I gave a reflection on an elaborate written introduction to the theory group of the CCINDLE project. The abbreviation stands for “Co-Creating Inclusive Intersectional Democratic Spaces Across Europe”. The project aims to contribute to the strengthening and re-invigorating of intersectional feminism and European democracies through theoretical and practical feminist theories, coalitions, and strategies. It assumes that feminist theories and activism are vital and essential sources of resisting anti-gender discourses and undemocratic politics, and to re-kindling citizens’ engagement with democratic institutions and values. They recognize that the increasing challenges posed to European democracies and the escalating dynamics of anti-gender, homophobic and xenophobic mobilizations require a combination of excellent academic research and well-informed practical solutions which: a) are clearly feminist, anti-homophobic and anti-racist, b) could efficiently support high quality democratic governance, c) may strengthen responses to authoritarian and anti-gender efforts.

So when project leader prof. Mieke Verloo invited m to speak – as a valued activist, I didn’t hesitate and wrote (and spoke) the following.

Good afternoon everyone.

Logo of the Ccindle (pronounced "Co cindle) project

I want to thank the organisers for inviting me and granting me the opportunity to reflect on the CCINDLE project and the statement of the project at hand. The project couldn’t be timelier with the anti-gender movement winning state by state in the USA and also getting stronger every time here in Europe. My reflection will be a personal one, as I have been invited as an activist. I still read my share of academic work, one or two articles a week; I used to read chunks of monographs and dissertations over lunch and dinner, but I have left that habit. This just serves to show I am not ‘just’ a street activist, I once aspired to be a rogue scholar [emphasis on rogue] 😉 Part from founding several trans groups, organisations and some board memberships, I do research into What constitutes good trans health care.

I want to thank the WP1 [Work Package; many projects are chopped up in sub-projects these days] preparation group for their elaborate document that I will use to reflect on. In the panel I will pay more attention to some questions posed to the panellists.

I will give a more personal political story (an oxymoron in a sense, as the personal is always political and vice versa). I am from the days that in Europe transgender meant someone who was uncomfortable with the mainstream medical, social and legal approach that a trans person had to change their body “as far as possible”. It was a rare phenomenon in the early nineties, but got more attention every year. It was a typical normalisation process with an aim of acceptance for both the medical interventions and the people undergoing them because of their gender identity issues.

For lack of better words, I used to consider myself a lesbian transsexual. Never a woman, as a woman was submissive according to Monique Wittig. Only with the reading of Kate Bornstein’s “Gender Outlaw” did I get a first glimpse of what was possible. Soon after I discovered Sandy Stone’s “The Empire Strikes Back, a Posttranssexual manifesto”. This manifesto was a reaction by Sandy Stone on Janice Raymond’s “The Transsexual Empire, the making of the she-male.” Raymond is the transphobic goddess that the author of Harry Potter prays to. They may even be friends. Raymond – Godmother of TERF – was responsible for the closing of many “experimental” trans clinics in the USA in the 1980s. Raymonds denials of her influence on this are decently dissected by Cristan Williams on transadvocate.com. The O.T., Original Terf, doubles down on her terfiness in her most recent book “Doublethink” that saw the light end 2021, and of course works with social contagion and “Rapid Onset of Gender Dysphoria”. Those stories haunt me in my nightmares and nowadays during the days too. So I am pretty familiar with all the rhetoric of the anti gender movement.

Title and author of the text on a whote page with a drawing of men in rococo clothing studying the legs of a statue

The Empire strikes back: a Posttransexual manifesto

I am one of the first trans political activists in the Netherlands, as someone who politicised being trans. In the early 1980s we had a group of trans women petitioning the government for a real regulation for legal gender recognition, and they were very brave for accepting to be interviewed on TV news, while everyone had their medical assistance abroad, mostly in Casablanca, later USA or Thailand. Some found a decent surgeon in Germany but everything was quite complicated in the days before legal gender change was really possible. Before the 1985 law trans people depended on judges accepting an “Oops, different sex development” argumentation from doctors, as we were mostly using legislation meant for intersex people whose sex development turned out differently than expected from a passing glance at the baby’s genitals.

Having started in the trans inclusive lesbian scene of Amsterdam early 1990s and thanks to the starting public and then still web-less internet with its Usenet discussion groups, many of the contemporary “discussions” are old to me. Only Rapid Onset Of Gender Dysphoria is a new kid on the block, but actually just a cloning of the age old adage “But Ze Childrenz!” that we know from the homophobic conservatives, secular and religious.

Simpsons styled meme "WOn't somebody please think of the children"

One of the ideologies and political practices this work package of CCINDLE looks at, is fascism. To that I want to add something I very recently found out thanks to someone bringing it to my attention on social media.
In the wake of ISIS genocides in Iraq, an enormous grassroots interest in ending the cycle of violence and promoting a lasting peace, became visible. For the Iraq Project for Genocide Prevention and Accountability that was the reason to change their name to Lemkin Institute for Genocide Prevention. Among their projects is an Ukraine project, one on Somaliland, on Iraq, Arenia. But also a Transphobia project. That must have been a reason for them to issue their November 29. 2022 statement equating the “gender critical” movement in the USA with a fascist movement with genocidal intentions. The institute is not affiliated with big human rights players as Amnesty or HRW, not cooperating with the UN, but they work form a clear vision of the intention of Rafal Lemkin’s work on the Genocide Convention.

I give you two quotes

The Lemkin Institute believes that the so-called “gender critical movement” that is behind these laws is a fascist movement furthering a specifically genocidal ideology that seeks the complete eradication of trans identity from the world.”

And

While members of the gender critical movement may argue that they do not seek to kill the physical bodies of transgender people, they do openly seek to eradicate transgender identity from the world, following a genocidal logic similar to the US, Canadian, and Australian boarding schools that sought to “kill the Indian, [and] save the man.”

So I think it is pretty clear what kind of a danger we are dealing with here. For trans people and anyone not conforming to the WASP ideal. And that means we have a bigger fight than ”just” the anti gender movement to engage with. That is visible in the fact that those who try to whip up the masses to speak out against gender non-conformity in any form, also against drag queens like last Sunday in Rotterdam, are indeed plain fascists. And TERFs are the National Socialist Women’s Movement.

I put an emphasis on this because I think it does help. If we reason with the comparison of roughly a hundred years ago, we may see some developments clearer. Though we should not fall in the trap of seeing it as history repeating itself. Fascism was always already very gender reactionary. Of course we must look further and deeper, as the passing of time and this new iteration of never really defeated fascism can highlight hitherto less invisible tendencies. Also, we should ot stop by highlighting its ugly racist and sexist face, it is a whole restructuration for a mega profit capitalist 0.00001%. Not in a mechanistic way of course. That ias the surplus value of this CCINDLE project to do feminist knowledge and strategy production on this.

I often feel like the old woman of the memes saying “I can’t believe we have to fight this shit again”. That has everything to do with the current day capitalist crisis – weirdly enough I find the word capitalism only once in the statement where it is the main protagonist of the whole shit we are going through.

The only way out of this gendercide crisis that we are in, is to fight for a human and planetary rights solution, for queer, feminist, antiracist, anti ableist luxury space communism. I sincerely hope this CCINDLE project will be able to develop tools to effectively battle the gender fascists and related capitalist fellow traveller ilk like Tories everywhere.

Aluta continua,
Adalet, özgürlük, ekmek.
Hasta la victoria siempre.

Thank you

(19-4-2023, Amsterdam. CC v4.0, vreer)

Lang leve Rojava!

Op woensdag 30 november, de Internationale Dag tegen Chemische Wapens was ik uitgenodigd om namens BIJ1 een speech te geven bij een Koerdische demonstratie, voor de vrijheid van Rojava, bevrijd Koerdische gebied in Noord-Syrië.

“Goedemiddag allemaal.

Ik ben uitgenodigd om hier iets te zeggen namens de politieke partij BIJ1. Mijn naam is vreer en BIJ1 is een revolutionaire eco-socialistische partij waar internationale solidariteit hoog in het vaandel staat. Het gaat ons om de vrijheid van de onderdrukte volkeren. De Palestijnen, de Sahrawi, Oromo in Oost Afrika, Papoea, de Catalanen en uiteraard staan wij voor de autonomie van Koerdistan. De volkeren moeten zelf, zonder imperialistische of koloniale inmenging over hun organisatievorm kunnen besluiten.

Ik wil vandaag vertellen hoe belangrijk de Koerdische strijd en ook de opstand in Iran is.

We zijn hier vandaag vanwege de grootschalige agressie van het Turkse regime van de dictator Erdogan. Die de laatste tijd weer militaire interventies pleegt in Rojava. Vooral vanuit de lucht maar met plannen voor grondaanvallen. Van Rojava tot Rojhelat, van Bakûre tot Ba?ûre, heel de regio ligt onder vuur. En de regimes plegen mensenrechtenschendingen alsof ze een sigaret opsteken.

Foto met Koerdische vlaggen, rode ster in gele cirkel met groene rand, in een rood veld. Van de 30 november demo in Den Haag
BIJ1 heeft deze week Kamervragen ingediend waarin we vragen om een reactie, om actie tegen de de Turkse agressie in Koerdistan, in Al Hol, en vragen wat Nederland voor gevolgen verbindt aan de chemische wapens die Turkije gebruikt.

Door de steun van VS en Rusland is het een groot kruitvat geworden in de regio. Geopolitiek en energiepolitiek spelen een enorm belangrijke rol. Als er geen olie was, kon de regio doodvallen voor de grootmachten. De grootmachten hebben er een handje van te pokeren voor de gunstigste voorwaarden. Door bijvoorbeeld Daesh op te richten. De bommen op Al Hol zijn daarom ook extra gevaarlijk. En Turkije probeert natuurlijk een belangrijke rol te spelen in de regio, zie ook de rol die het opeist in het transport van Oekraïens graan voor de Europese veevoerindustrie – en een beetje voor Oost-Afrika. Rojava is daarom afhankelijk van de belangen van Rusland en de VS. En dat betekent dat Rusland en de VS medeverantwoordelijk zijn voor de bommen op Kobane.

Turkije presteert het om ongestraft met chemische wapens aan te vallen. En OPCW presteert het om er niets over te zeggen. Wat naast schandalig ook vreemd is. Want OPCW is een VN organisatie en uitvoerder van de controle op het niet gebruiken van chemische wapens. Weer een geval van straffeloosheid wat supergevaarlijk is want straffeloosheid leidt tot *meer* straffeloosheid. Ondertussen blijven Nederlandse media stil.

Het is niet voor niets dat men het op Koerdistan gemunt heeft. Zonder Noord Koerdistan is Turkije een stuk kleiner, echte autonomie voor Iraaks Koerdistan betekent zwaar economisch verlies voor Irak, en dus voor de VS want zonder de VS is Irak ook niets meer. Zonder de mollahs wordt het voor de Hezbollah en voor de TaIiban ook heel benauwd. En verliest Israël een belangrijke legitimatie voor hun overbewapening en buitenlandse militaire agressie.

De revolutie in Iran is mede begonnen doordat Jîna Mahsa Amini Koerdisch is. Dat verklaart mede de enorme agressie tegen haar en tegen de Koerden in Iran nu. De Iraanse ordetroepen sleuren mensen uit hun huizen, verkrachten en moorden er op los. De beelden die ons bereiken spreken voor zich. Voor Iran is de opstand in Rojhelath erg ongemakkelijk. En de vrouwen in Baluchistan zijn ook in opstand gekomen. De Iraanse revolutie is ook een vrouwenrevolutie zoals de revolutie van Rojava een vrouwenrevolutie is. Ik hoop dat de opstand ook leidt tot mannen die een toontje lager zingen, en vrouwen die nadrukkelijk hun rechten pakken. De revolutie van Rojava heeft als leus Jîn Jîyan Azadi. De Iraniërs roepen Zen Zendegi Azadi.

Naast dat jullie als Koerden sowieso het recht hebben op vrijheid en zelfbeschikking is het ook voor de res van de wereld belangrijk. Een antikapitalistisch en feministisch Koerdistan is de doodsteek voor de oude mannenregimes in de regio. De mollahs moeten dan terug naar de moskee, Turkije zal niet veel anders kunnen dan erkennen dat het een plurinationale staat is – of uiteenvallen. Heel de indeling van de wereld van na de Eerste Wereldoorlog staat op losse schroeven dan. Als de volkeren oprijzen tegen hun onderdrukking kan dat een enorm gevolg hebben voor de wereldindeling, je haalt twee enorm belangrijke pilaren onderuit. Dat zal een lange en heel heftige strijd worden, vrees ik. Maar wel een van de meest noodzakelijke strijden ooit. We gaan voor de overwinning en het einde van de kapitalistische, imperialistische en seksistische supermachten.

Je kunt de bloemen wel afsnijden maar je houdt de lente niet tegen. En als deze opstand niet de bevrijding brengt dan doet de volgende dat wel.

Ik sluit af met:

Vrijheid voor alle volkeren!
Biji Berxwedane Rojava
Bjij Berxwedane Kurdistan
Jin Jiyan Azadi!
Tot de overwinning, kameraden!”

Ludduvudu of flashback

Ongeveer een jaar geleden kwam er een eind aan een paar maanden waarin ik – met alle ups en downs – de “gelukkigste vreer van de wereld” was. Mn syntrofi (kameraadje, Gr.) was gecrasht en gooide alle deuren, ramen dicht. Ze had van tevoren aangegeven geen relatie aan te kunnen (waar ik ook niet perse naar zocht – sowieso te verbaasd ook over de ontmoeting) en we probeerden gewoon met elkaar om te gaan en te zien hoe we het schip drijvend konden houden.
Zoals dat gaat deden we dingen samen – uithangen, demonstreren zoals dat gaat met BIJ1’ers.
Maar ja, ongeveer een jaartje geleden (we ontmoetten elkaar ergens half september of zo) kwam er een bruut einde aan. Ze zag er al niet goed uit toen ze in de regen naar de pre-ontruimingsdemo van Hotel Mokum kwam. Koud een week later werd het zo erg dat ze hard crashte (PTSS) en alle contact verbrak. Pijnlijk.

Facebook postje van 31 oktober 2021 met de tekst "[ik ben] weer de gelukkigste vreer van de hele wereld (v.z.i.w.)" gevold door een van 20 december "That didn't last long"
Ik ontdekte er door dat een slecht aangekondigde breakup/’timeout’ mij heel moeilijk valt. Geen verwijten, wel pijn. Ik bemerkte dat ik hier geen gereedschappen voor had, niet mee kon omgaan. Gelukkig is dat inmiddels dankzij goede coaching wel flink veranderd (shoutout naar de Trans Coach) maar het heeft me ook veel pijn gekost. Gepijnigd dat ook de de vriendschap , het contact heel moeilijk te onderhouden was. Terwijl het toch ook heel mooi is geweest.

Het is iets dat ik erg moeilijk vind, (semi) romantische vriendschappen waar contact stokt opdroogt. Het is natuurlijk überhaupt moeilijk een vriendschap te onderhouden zonder goed contact. Al kun je daar ook wel weer leuke uitzonderingen, variaties op maken zoals ik de laatste twee zomers toen ik weer in Douarnenez was, allebei de keren een liefdesbrief heb gestuurd naar een vriendin met wie daar vaak veel dingen deelde. Zij leeft in een gezinssituatie in een dorpje en ik beoog er weinig meer mee dan haar laten weten dat ze een mooi mens is en haar belangrijke dingen te vertellen uit mijn leven. Leuk als ze dat ook doet maar dit jaar kwam het er – buiten een SMSje “Dit warmt mijn hart” – niet van. Sharing is caring 🙂

Wanneer het dichter bij huis gebeurt wordt het lastiger. M’n actievriendingetje zit in een beetje zware periode en wil dat niet echt delen. Omdat we wel meer dan puur actievriendingesen zijn, is het ook wel extra lastig. Tegelijk: nu duidelijk is dat het vooral hen zelf is die het zwaar heeft en het geen betrekking op mij heeft (my eternal anxiety), is het nog steeds naar, lullig, maar lichter.

Voeg daarbij rotte en gemene uithalen in interne politieke strijd binnen Amsterdam BIJ1 het laatste jaar, waar ik deels direct, deels indirect bij geraakt en getroffen ben. Mensen die op verkeerde eigenlijk valse gronden posities innemen, functionarissen worden en dan vervolgens weggaan na een lange machtsstrijd die ze niet winnen. Die niet aanspreekbaar zijn en door trauma bonding hard om zich heen meppen. Dat doet me wat. Ik heb mezelf ook voor hopelijk slechts een maand verminderd arbeidsgeschikt verklaard hierdoor.

Al die dingen haken in elkaar. Halen diep gewortelde anxiety naar boven. Ik weet mijzelf zeer geliefd in het algemeen – dat durf ik tegenwoordig wel te geloven, mede dankzij mn syntrofi die me dat zei en nog genoeg buitenwereld was om niet te wantrouwen 😉 Maar communicatiebreuken met geliefde mensen en groepen vereisen toch al gauw kintsugi om echt over te gaan.

Mijn syntrofi is na een half jaar bedenktijd teruggegaan naar haar land van herkomst, waar ze meer antikapitalistische tandartsen hebben, teneinde daar haar eigen en oudere demonen onder ogen te komen en te verslaan. Ik hoop van ganser harte dat ze erin slaagt. De partijtroebelen zijn voorbij de acute fase en we zijn aan het repareren geslagen, een nieuw fundament leggen. En met actievriendingetje gaat het ook helemaal goed komen. Misschien nog wel heel snel.

Ik ben niet meer de gelukkigste vreer van de wereld. Maar het gaat best weer goed 🙂

vreer O.G.

Another year ends. Volgens mij een wat matig jaar afgezien van twee steekvlammen. Toch nog een eindejaarsblogje

Lees verder →

Een schitterende toekomst met BIJ1

BIJ1 muur

Dus. Vandaag (maandag 15 maart 2021) beginnen de Tweede Kamerverkiezingen. En ik vind vanuit de grond van mijn hart en vanuit het visioen voor een gelijkwaardige, rechtvaardige en internationaal solidaire mensenwereld die de planeet bewoonbaar houdt (maakt) voor mens, dier en plant., dat je maar verdomd weinig ander keuze hebt dan BIJ1. Ik zal straks nog een niet-BIJ1 stemadvies geven (onder de break). But hear me out.

Jazie Veldhuyzen, ons raadslid in Amsterdam, heeft net tien redenen gepubliceerd waarom je voor BIJ1 zou moeten kiezen. IK kan dat niet. Ik geef enigszins willekeurig een stuk of wat redenen aan.

Als een voorwoord wil ik zeggen dat een zetel voor BIJ1 een groot verschil maakt met een zetel voor Groen Links , Partij voor de Dieren of SP (laat staan voor rechts daarvan) want wij houden ze scherp, trekken ze naar links, uit het midden weg. Wij trekken het Overton venster naar links. Kijk naar ons werk in de gemeenteraad in Amsterdam. En dat is nodig na al die jaren TINA (There is No Alternative, Er is Geen Alternatief [voor kapitalisme en vernietiging]). Dat hele Thatcheriaans TINA verhaal is natuurlijk sowieso al flauwekul. Natuurlijk kan het anders. Wij zijn nadrukkelijk antikapitalistisch, socialistisch, revolutionair en het parlement is een megafoon voor ons. Een megafoon voor de belangen en verlangens van de niet-gelijkwaardig behandelden, de de onrechtvaardig behandelden, voor de stemlozen – dierlijk en plantaardig.

1. BIJ1 is de enige die antiracisme – gelijkelijk richting welke groep – centraal heeft staan vanuit een intersectionele analyse. Genocide is genocide. Be it tegen de Armeniërs, Koerden, Oeigoeren, joden, Palestijnen … En vanzelfsprekend zijn wij als radicaal groene partij tegen de dagelijkse moorden op vee en het hele systeem van dieren als productiegoederen, en het uitbuiten, uitputten van de aarde met herbiciden die in WO2 zijn ontworpen en op mensen zijn getest (Bayer!)

2. Gerelateerd: we zijn nadrukkelijk antimilitaristische partij. Tegen de NAVO en alle krijgsmachten. Die hun belangen eerst stellen, boven ook het voortbestaan van een vor velen bewoonbare aarde. Bewapening is tegenwoordig al een reden op zich voor oorlog: wapens moeten gebruikt worden, anders is het kapitaalvernietiging. BIJ1 staat voor rechtvaardige oplossingen die door de getroffenen zelf worden uitgezocht.

3. Er is niks mis met identiteitspolitiek. Wel met politiek ten gunste van bevoordeelde groepen, te machtige groepen. Wie tegen identiteitspolitiek is, is tegen het feit dat andere groepen dan hun eigen zelf gaan bepalen wat er moet gebeuren, en dat hun identiteit niet meer zo belangrijk is. Veelal vinden deze mensen zichzelf en hun positie belangrijker dan die van de gemarginaliseerden.

4. BIJ1 is een van de twee partijen die met razende vaart een einde wil maken aan het huidige mens, dier en plant misbruikende voedselsysteem. maar onze concullega’s zijn niet nadrukkelijk antikapitalistisch. Laats staan antiracistisch: de hele kieslijst is wit, iets wat verder alleen de SGP is gelukt. Chapeau, Partij voor de Dieren. Men ziet er nauwelijks het belang van in, hun blik is niet scherp en radicaal genoeg voor mensenproblemen.
Kritiek op GroenLinks heb ik nog veel meer (stelletje liberalen); daar deugt alleen Amsterdam nog enigszins.

5. Zelfs één zetel voor BIJ1 veroorzaakt golven in de Haagse vijver. Laat staan als we er meer krijgen. GroenLinks zal er iets mee moeten. Antiracisme en rechten voor mensen met een beperking zullen plots een stem krijgen vanuit die mensen zelf. Mensenrechten en rechten voor de natuur zullen veel luider klinken. Ouwehand c.d. staan er niet meer alleen voor.

6. Gematigde pro-geluiden als voor transrechten, zullen luid kritiek krijgen. De Kamer kan niet zomaar meer besluiten voor slechte oplossingen zonder dat we in precieze termen hebben laten horen dat ze slecht werk verricht en de rechten van trans (en van intersekse) mensen verzaakt.

7. Wij eisen volledig navolgen van het VN-verdrag Handicap, want mensen met een beperking moeten volop kunnen meedoen., De fysieke en sociale wereld moet dus aangepast. Nederland heet zich daar formeel aan gecommitteerd, maar doet daar in de praktijk te weinig aan.

Alleen de positie van de huidige bezittende klasse en van de grote bedrijven, ja die gaat aangetast worden. Helemaal als onze politieke probleemjongere in de Kamer komt. Racistisch beleid krijgt weerwoord. Wie echt een wereld wil waarin de machtelozen recht wordt gedaan, kan niet om BIJ1 heen.

En wij zijn uitgesproken antifascistisch. De ‘parlementaire vleugel van de antifa beweging’ Niet dat we dan veel met Schreeuwwitje c.s in debat gaan: dat is alleen afleiding van de echte problemen. maar wij zeggen wel dat de keizer geen kleren aan heeft. want wij hebben geen belang bij zwijgen daarover.

BIJ1 maakt het verschil. Stem ons dus. En stem een vrouw.

Lees verder voor niet-BIJ1 advies

Lees verder →

Een beetje gerechtigheid

Maandag 30 november 2020 deden minister Sander Dekker van Rechtszekerheid en minister Ingrid van Engelshoven van LHBTI emancipatie de toezegging dat de regering met excuses, erkenning en financiële genoegdoening van 5000 euro zou komen. Aanleiding hiervoor was een juridische procedure aangespannen door een aantal trans* mensen

Eind 2019 heeft Willemijn van Kempen met TNN, NNID en Clara Wichmann het advocatenkantoor de Brauw Blackstone Westbroek in de arm genomen om een juridische procedure tegen de Staat te beginnen wegens het schenden van het fundamentele mensenrecht op lichamelijke integriteit.

Eerlijk is eerlijk. Ik ben nog ondersteboven over de reactie van de staat. Ik had niet verwacht dat ze zo duidelijk zouden zeggen: “Ja, we fucked up en daardoor hebben jullie geleden. Sorry daarvoor.” Ze erkennen het en geven hun excuses met een bedrag aan reparatie voor de problemen die we hebben opgelopen. Een beetje rechtsherstel. Na 65 jaar aan kwalijke praktijken. De wet was weliswaar vanaf 1985 in functie, maar daarvoor bestonden er ook a; trans* mensen. En die moesten ook voor het overgrote deel zich lichamelijk laten “aanpassen” aan ‘het’ andere geslacht.

minister Ingrid van Engelshoven

Trans* mensen waren een van de weinige groepen die geen lichamelijke autonomie hadden in Nederland, in deze periode. Met sex offenders, die er nog wat voor gedaan hebben dat ze chemische castratie opgelegd kregen. Wij kregen chirurgische castratie en geslachtsaanpassing naar “het” andere geslacht opgelegd. En psychiatrische goedkeuring: een psychiater en later een psycholoog moesten ons beoordelen of we de draagkracht wel hadden voor de last. Een last die ons GVD werd opgelegd. En als je die niet had (eenzaam, geen vrienden en familie) dan kon het zijn dat je gedoemd was je leven te slijten in het als verkeerd ervaren, niet eigen, gender. En als je behoefte had aan die lichamelijke aanpassing, dan kon je het schudden: je trekt het waarschijnlijk niet, dus we doen het niet. Of ze doen het wel en omdat er geen therapie is om je te helpen (VUmc deed geen therapie) kun je niet goed genieten van je verworvenheden. Tot 2000 speelde bovendien verplichte scheiding want een homohuwelijk door geslachtsverandering dat kon niet! Dus voor veel mensen lag hun hele privéleven overhoop: en geen kinderen en moeten scheiden.

Medische hulp

Die medische behandeling is voor velen een uitkomst geweest. Want rondlopen in een lijf dat door iedereen geassocieerd wordt met een gender dat niet het jouw is, dat is zwaar. Zeker in minder vrije tijden waarin zaken als queer en non-binair nog niet bestaan. En dan nog wordt je vaak fout gelezen. Rolverandering en tot op zekere hoogte medische hulp middels logopedie, hormoontherapie en mogelijk operaties (gezichtsvervrouwelijking bijvoorbeeld) zijn prachtige mogelijkheden. Als mogelijkheden, maar niet als verplichte elementen. Want daar schuilt het probleem: de verplichting.De mogelijkheid moet bestaan: medische hulp bij gender issues, en vergoed uit de ziektekostenverzekering. Zoveel als nodig is. En nodig is subjectief.

Dat is waar we jaren tegen vechten, die verplichtingen en die goedkeuring. In dit kikkerland, en op Europees niveau, en op wereldniveau met de WHO die de Internationale Ziekteclassificatie ICD uitgeven, die maatgevend is voor wat geldt als medisch erkende issues en verantwoorde behandelingen. En met de American Psychiatric Association (APA) die de DSM uitgeeft, het handboek bij psychische ziekten, waar we voorlopig nog wel in staan. Nederland gebruikt de DSM-5 (2011) in de beoordeling of iemand geschikt is voor medische hulp bij transgender issues. Je kunt je afvragen waarom we niet een internationaal handboek waarbij private belangen worden uitgefilterd gebruiken, in plaats van een zwaar subjectief en Amerikaans broddelwerk.

Voor beide classificaties geldt dat ze erg cisgender heteroseksueel normatief naar ons kijken. Na een taaie en lange strijd strijd met meetings op verschillende niveaus, van activistenmeetings met ministeries tot en met regelmatige meetings met de WHO in Genève is dan uiteindelijk op 18 juni 2018 de ICD-11 goedgekeurd, waarin transgender geen stoornis meer is en voorkomt als “gender incongruentie”. Een rare, geconstrueerde term: Driehoeken zijn al dan niet congruent, maar mensen??? De depathologiseringsbeweging¹ wil heel andere terminologie, maar de medische wereld is daar blijkbaar nog niet klaar voor. Onze voorstellen werden alle verworpen voor ze überhaupt ter tafel konden komen.

Medische classificatie en depathologisering hangen heel nauw samen met de oude wet, want officiële chirurgen moesten zorg dragen voor de lichamelijke aanpassing. Inmiddels is genderchirurgie tot een erkende subdiscipline uitgegroeid en wordt je niet meer standaard met de nek aangekeken door andere chirurgen. inmiddels zijn er honderden artsen wereldwijd geïnteresseerd in het veld. Al is het maar omdat er grof geld te verdienen valt.

Mensenrechten

Terug naar de wet en de reactie van de Staat op onze eisen. Dat is een juridisch proces dus krijg je ook juridische reacties. Technisch gesproken hóeft de staat niet iedereen van 1985 tot 2014 een financiële tegemoetkoming te geven. Want na vijf jaar is zo’n zaak verjaard. Het is dus een teken van politiek of moreel besef dat ze de hele groep zullen betalen. De manier waarop de ministers spraken deed ook wel denken dat ze het meenden, dat zij ook inzien dat dit toen eigenlijk ook niet kon. Naar onze huidige inzichten en normen had dit nooit gemogen. En daar ligt een adder onder het gras.

De brief van de advocaten stelt dat de voorwaarden van lichamelijke aanpassing en onvruchtbaarheid onrechtmatig waren, in strijd met de mensenrechten, hebben geleid tot ernstig leed bij de gedupeerden. Ze melden ook de scherpe kritiek vanuit mensenrechtenorganisaties. Concreet voeren ze aan dat het handelen (willens en wetens) in strijd was met o.m. in ieder geval de artikelen 3 (torture and degrading treatment) en 8 (private and family life) van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM) en art. 11 van het Europees Sociaal Handvest (recht op zo goed mogelijke gezondheid).

Het Europese Mensenrechtenhof vecht al sinds 1985 met zaken omtrent trans* rechten. Eerst met Mark Rees die zijn recht opeiste tot erkenning als man en erkenning van zijn huwelijk (onder art. 12). In 2002 kwam de eerste erkenning van trans* rechten in Europa. Die zaak ging om pensioenrechten, ook in Engeland overigens. Dat was de zaak van Christine Goodwin v. het Verenigd Koninkrijk (VK). Nederlandse zaken rondom trans* rechten hebben niet niet gediend voor een van de Europese hoven. Uiteindelijk is de zaak om genderneutraal ouderschap die in 2006 of 2007 door de Hoge Raad is afgewezen niet doorgegaan naar Straatsburg. Tegelijk worden in middels meer en meer zaken over een X in het paspoort en de geboorteregistratie via de rechtbank afgehandeld. Met de melding dat dit een zaak is voor het parlement – dat er geen zin heeft om een er een wet over te maken. Originele Europese Conventie voor de Rechten van de Mens, pagina met lakzegels en handtekeningen

Technisch gezien heeft alleen de groep die na 2008 in transitie ging recht op erkenning en excuses omdat eerder het Europees Mensenrechtenhof nog vond dat staten hier hun eigen weg in mochten vinden. Men haakt hier aan bij A.P., Niçot et al. tegen Frankrijk. Het EHRM bepaald dat Frankrijk fout zat op het moment van de eerste rechtsgang hier, en dat was 2008. Aldus de regering. Het heeft dus een 18 jaar na Rees vs. het VK geduurd voordat het Hof vond dat het welletjes was met de Margin of Appreciation en de samenleving genoeg veranderd was. Hierbij dient te worden aangetekend dat het Hof daarin behoorlijk behoudend is.

Fooi

De Nederlandse regering zegt: we geven iedereen onder die oude wet een genoegdoening. In plaats van alleen degenen die sinds 2007 de pineut waren. Naast het recht op waarheid (wat is er eigenlijk precies gebeurd en wie bepaalde dat?) is een reparatie van de geschonden rechten ook van belang. Die vormt een feitelijke erkenning van de staat dat men fout zat. Die genoegdoening bedraagt in Nederland 5000 euro. Dat is een fooi.

De verdediging voor dit bedrag is dat dit aansluit bij het bedrag wat slachtoffers van lichamelijk geweld in de jeugdzorg ook hebben gekregen. Maar dat is van een geheel andere orde. Wie het Kamerdebat er op naslaat kan onder Termijn antwoord van het onderwerp Onderzoek naar geweld in de Jeugdzorg lezen dat de 5.000 euro de maximum staffel zijn bij lichamelijk geweld. Voor het seksueel geweld o.m. door de kerk, zijn veel hogere bedragen uitgekeerd. Daar was wel sprake van extra bewijslast voor slachtoffers. De Commissie Samson naar seksueel geweld tegen onder auspiciën van de overheid uitgeplaatste kinderen (2010-2012) keerde bedragen uit van minimaal 11.000. De kerkelijke commissie Deetman I zelfs tot aan 100.000 zelfs. Er is dus wel degelijk meer mogelijk da de regering aangaf.

Het enig vergelijkbare met de 5000 euro- zaken is de nalatigheid van de staat. Maar bij trans* mensen is niet zozeer sprake van nalatigheid maar van opzettelijk regelen dat mensenrechten zoals integriteit van het lichaam werden geschonden. Dat is een veel zwaardere verantwoordelijkheid dan misstanden niet corrigeren.

Wanneer de staat echt wil duidelijk maken dat hij inziet hoe rot en kwaadaardig (ja, want cishet normativiteit is kwaadaardig) zijn gedrag en zijn wetgeving was, dan moet er nog veel meer gebeuren. En wanneer de staat dat niet doet, kunnen we alleen maar van een beperkte scope en een beperkte reparatie spreken. Waarmee de getroffen groep geen recht wordt gedaan.

Wetende hoe die processen hier gaan hebben juristen naar gekeken om risico’s in te schatten, beleidsmedewerkers die kijken wat de range is aan vergoeding die probleemloos gegeven kan worden. En wat de politieke risico’s zijn van een bepaalde aanpak. Er zal bewust gekozen zijn voor een low profile bekendmaking. Deels wat de beschikbaarheid van de ministers voor een persconferentie betreft, en of het zo’n persconferentie waard is, qua impact. Men heeft ingeschat van niet. We zijn politiek niet belangrijk genoeg. Dat zegt veel over wat politieke prioriteit krijgt. Gelukkig hebben de media het verder wel opgepakt.

Hoe verder

Wanneer je denkt over een beter invulling van excuses en erkenning, dan houdt je ook rekening met de hele cishet context en oorsprong van de wetgeving. Dat men schijtbenauwd was voor wat dat niet was. En dat dat heel erg in strijd is met gelijkheid en gelijkwaardigheid van mensen. Pas als men dat aanpakt, kunnen we echt spreken serieuze excuses. Tot die tijd is het uiteindelijk maar halfbakken, alle gejuich ten spijt

1Depathologisering: iets niet tot ziekte verklaren (waar dat eerder wel zo was). Bij trans* zaken strijdt de beweging voor trans* zijn en de eventuele lichamelijke issues daarbij te zien als een menselijke variatie

Jonge Socialisten en jong Stormfront

Op 23 januari 2020 willlen de Jonge Socialisten in Noord-Brabant buiten hun comfortzone gaan borrelen met de jongeren van Forum voor Demagogie. Gezellig zooien zullen we maar zeggen.
Dat je niet, nooit niet. never ever, vriendelijk met nazi’s moet zijn, is ze in hun politieke naiviteit vermoedelijk ontgaan. Het zijn denk ik dezelfde soort kinderen die je met tien jaar in het ziekenhuis tegenkomt wegens vuurwerkverwondingen.

In vertwijfeling die aan verbijstering grenst, heb ik ze het volgende geschreven:

Beste mensen, beste jonge socialisten,

Ik ben een oude rot in de linkse wereld. Vroeger regelmatig met JS samengewerkt ook, een aantal PvdA’ers als Ilco vd Linden en Astrid Oosenbrug ken ik nog van vroeger en heb met Sharon Dijksma nog in een kraakpand gezeten. Ik snap jullie behoefte om buiten de de eigen grenzen te kijken. Landelijk heeft JS daarom bijvoorbeeld Sylvana Simons laatst uitgenodigd. Het is ook goed om bijv LIlian Marijnissen of Esther Ouwehand uit te nodigen voor een lezing of een borrel met Dwars en Pink te houden.

Alleen jullie besluit om te fuiven met JFvD verbaast mij hogelijk. Ik ken de JS als progressiever dan de moederpartij. Dit is exact het tegendeel. Dit ziet eruit als het treiteren van je ouders. Heeft iemand van jullie überhaupt kaas gegeten van autoritaire filosofieën? Weet iemand van jullie het wat fascisme/nationaal socialisme inhoudt? Ik kan het mij eerlijk gezegd niet voorstellen.

Roerganger Annabel en Piraat Thierry met zn houten zwaardje spelen piratenscheepje

Of anders: weten jullie wie er op de conferenties van JFvD het woord voeren, wat de voorzitter van JFvD zegt? Ik zou nieuwsgierig zijn. Naar of ze zich kunnen verweren. Hoe ze aan die rotzooi komen, waar ze die bagger vandaan halen, de gore fascistische gedachten. Maar met ze borrelen, doen of het een onschuldige nieuwsgierigheid is? Never ever. “Nie wieder” geldt absoluut.

Je zult misschien denken dat alles twee kanten heeft. maar als je zwart bent, ga je dan met Pro-Pieters wat drinken uit nieuwsgierigheid Als je moslim bent, ga je dan gezellig uit eten met Wilders? Als je gelijke rechten voor iedereen belangrijk vindt, dan kun je toch niet neutraal staan tegenover (J)FvD die mensenrechtenverdragen willen opzeggen en de onafhankelijke rechterlijke macht (Trias Politica!) willen opzeggen?

Logo van Jonge Socialiten in de PvdA

Als je dit doorzet draag je actief bij aan het ondermijnen van de democratie. Wees verstandig en annuleer dit. Wat zij er ook van gaan zeggen. het is fascistische spin, nothing else. Echt, je sociaaldemocratische grootouders draaien zich om in hun graf! doe dit niet!

Vaag het na bij de partijouderen, die oude vent van een Jan Pronk en zo. Vraag het overgrootoma Hedy d’Ancona, naar wat verstandig is. Zij weet wat fascisme veroorzaakt. Jullie schijnbaar niet – en anders moet je de naam veranderen in JNS, Jonge Nationaal Socialisten. Of nog beter, je terugtrekken uit de politiek zodat je in elk geval geen schade aanricht.

Met vertwijfelde groet, vreer – die een serieuze reactie op prijs stelt.

Mocht ik een reactie krijgen, dan zal ik dat zeker laten weten.

Look back in anger

Niet dat er niks moois valt te melden. Overal in de wereld is maatschappelijke (niet alleen sociale!) strijd verhevigd. En in mijn persoonlijke leven gaat het ook aardig. Maar de heersende klasse maakt er wel een zooitje van. En eerder meer dan minder.

Veel mensen kijken terug naar het laatste decennium, laat ik daar ook een paar dingen uit pikken. Het is een persoonlijk blog tenslotte. Het afgelopen decennium ben ik echt actief geworden met trans* advocacy op meer dan lokaal niveau. TNN (Transgender Netwerk Nederland) startte als netwerk wel al in 2006 maar als organisatie startte het in 2009 en t/m 2011 ben ik daar werkzaam geweest met opzetten van de organisatie, bekend maken wat de betekenis van trans* is en dat de cis wereld moet veranderen. Dankzij hen zitten wij in de problemen dus “move over, cissies”. Maar dan beleefder dus 😉 In dezelfde periode Vanaf 2012 ben ik bij TGEU (Transgender Europe) actief geworden als bestuurslid. Na korte pauze ben ik weer terug op de brug daar om wat liefde en kundigheid te strooien.

Zorgen

Vechten voor trans* zorg gebaseerd op mensenrechten, heeft dankzij het werk van Principle 17 ook voor meer scherpte en bewustzijn in het debat en onder de zorgvragers gezorgd. Tien jaar geleden was er nog stevig debat over de vraag of een ‘keuringspsycholoog’ nodig was om medische in transitie te kunnen gaan (dat antwoord was toen eigenlijk al “Nee”, maar men voelde een te grote afhankelijkheid van de officiële infra).

En diezelfde medische mainstream is overigens nauwelijks opgeschoven. Men luistert alleen naar mensen die in een medische instelling werken. Een bestuurder van Callen Lorde kliniek in New York, die veel succes heeft zonder poortwachters, is de eerste die echt gehoord is. Want Belangrijke pet, en niet direct leesbaar als rebel. Uiteraard is er meer dan tien jaar nodig om een van de meest arrogante lagen van de samenleving te veranderen, als helpt en officiële “invechtcultuur” niet echt in respect voor de zorgvragers.

Photo of a trans* woman meting h doctor in the waiting room of the doctors office

Intussen heb ik nog wat ‘gehobbyd’ met Vreerwerk, een poging om een beetje inkomen te verzamelen middels het geven van mensenrechteneducatie met een focus op (LGB)TI. He was en boeiende leerschool, volgens het principe: wees je studenten in elk geval een stap voor en de beste manier om iets te leren is het uit te leggen. Maar ja, geen schijntje van een “markt”.

BIJ1

En midden in het mij afvragen hoe nu verder, komt voor de Tweede Kamerverkiezingen er plotseling een partij die zich Artikel 1 noemt geleid door de inmiddels onontkoombare en n steeds ongelooflijke Sylvana Simons. Toen ik de lijst zag en hoorde hoe die was samengesteld, heb ik mij laten meeslepen, ben ik aangehaakt. Praktisch op de verkiezingsavond, dankzij de wonderbaarlijke Olave Nduwanje (ook zo’n mooie ontdekking van het decennium dat bijna achter ons ligt). Afdeling opzetten, campagne draaien, en meteen aan de bak moeten wanneer blijkt dat we en zetel hebben binnengesleept. Roerig, zeer roerig mag ik wel zeggen. En slopend. Maar we zijn er en we behalen prachtige resultaten.

BIJ1 wenst iedrreen fijne frestdagen

In de politiek is mijn plaats vooral die van Sylvana-fluisteraar, dienstbaar ondersteuner van mijn raadslid. Wat zij in de raad zegt komt, vooral over de zo belangrijke en ondergewaardeerde economische kant van het politiek werk, grotendeels uit mijn brein en mijn pen. Mijn en onze idealen strekken mijlen, zo niet planeten verder dan wat we kunnen adresseren op dit micro-niveau. Voor dat ene zeteltje dat we hebben als BIJ1, in de Amsterdamse gemeenteraad zijn we aardig invloedrijk. Gelukkig maar. We hebben ook wel enige politieke rugwind doordat GroenLinks Amsterdam veel linkser is dan landelijk, dat zich met arme Jesse Klaver moet behelpen. Iemand die het Links van GroenLinks nooit heeft begrepen (net als de burgemeester van Amsterdam, Femke Halsema, die in de Kamer haar uiterste heeft gedaan om de partij tot een progressief liberale club om te smeden). Dat je je met Klaver c.s. moet behelpen … te triest. Zo progressief als het college in Amsterdam is, hebben we nog nooit in de regering gehad. Dat zegt meer over Den Haag dan over Amsterdam overigens. Het blijven liberalen anyway. Al zie ik sommige GroenLinksers misschien nog wel eens oversteken naar onze kant.

Met mijn maatjes in de fractie ga ik natuurlijk vrolijk en keihard door met een mooier Amsterdam te realiseren waarin ieders basisbehoeften in de piramide van Maslow gedekt zijn voor zover we dat als stad kunnen realiseren. Mijn eerste daad was ook een (bijna gretige) wethouder naar Den Haag te sturen om te vechten voor Amsterdamse transzorg buiten het VUmc om. En we zitten Rutger Groot Wassink, de wethouder Sociale Zaken op z’n huid om de opvang voor ongedocumenteerden verder te verbeteren zodat er geen mens buiten hoeft te slapen en we taferelen als met de “Mandela kids” in een Bijlmer parkeergarage met slechts één muur kunnen voorkomen. Dat de burgemeester mede voor deze groep kraken wil bemoeilijken, helpt niet echt.

Resultaten

Ik geloof dat ik niet kan zeggen dat ik zelf recentelijk veel heb binnengehaald. ADM is ontruimd begin 2019 (25 december een jaar geleden was Last Christmas at ADM), de Lutkemeerpolder is nog steeds erg bedreigd en op raadsniveau kunnen we daar niet veel mee momenteel. Ook is de inzet van het college nog steeds het Afval Energie Bedrijf op te splitsen en te verkopen. Iets wat me razend maakt, zeker nu ze weer vrijwel positieve cijfers draaien. Het klinkt er ook niet naar dat de directie strak aangelijnd blijft. Als dat doorgaat moet natuurlijk alle geld dat we erin heen gestoken terug komen van de markt. Maar ons doel is eerder er een lokale afval-, en kringloop-coöperatie van te maken. En voor wat we verder als Amsterdam BIJ1-fractie voor elkaar hebben gekregen, check daarvoor onze site of sociale media.

Intermezzo

Voor wie hier een groots en meeslepend overzicht van zielenroerselen verwacht te zien, dan moet je me voor een avondje drinken uitnodigen. De Partij is nu mijn leven 😀
Er zijn best een paar nieuwe en hele mooie mensen in mijn leven gekomen, maar ik ga het internet daar verder niets over wijs maken. Ik houd de schijn dat internet niet alles van mij weet graag op;)

invloed

Gelukkig heb ik ideologisch wel aardige invloed en onze principiële stellingname leidt dan af en toe ook tot reacties van collega’s die aangeven dat er eigenlijk geen speld tussen te krijgen valt. En zo is dat. Nou nog meestemmen. In plaats van je eigen rammelgedachten en wanbeleid te steunen. Maar nee, collegedwang of koppigheid. En nee, andersom gaan wij nooit met rechts meestemmen want hun ideeën en context is fout. Ook al lijkt het mooi: als de vos de passie preekt, boer pas op je kippen. En dat doen wij dan ook. Al is niet iedereen bij ons vegan.

Buiten de stadspolitiek ben ik bezig me een aantal grote opruimingen en schoonmaken. Ik zit in een paar organisaties in het bestuur waar het nodige aan (her)structurering, diepe schoonmaak en meer nodig is. Op alle vlakken. Het leuke eraan is dat ik me even wat minder met policy, beleid hoef bezig te houden. Nergens is het afwezig, alleen de focus ligt op deep cleaning. En dat lijk ik wel leuk te vinden. Orde op zaken stellen, de rot wegsnijden, schoonmaken, dichtschroeien, revalideren en door. Als de schone plek nog wat bewaking nodig heeft, blijf ik misschien nog even nagenieten en mentor spelen, maar daarna geven we het (voorzichtig) weer door.

Verzet

Het mooie aan een wereld die in verzet komt tegen onrecht, uitbuiting en totale ondergang, is dat overal verzet te bespeuren valt. In september explodeerde Chili voor het oog van de wereld. Niet als eerste, want in Haïti dat veel langer arm wordt gehouden (als straf oor de eerste geslaagde dekolonisatie in 1804) was de strijd al eerder losgebarsten. Maar wel met als reden niet 30 cent aan prijsverhoging voor een metrokaartje in Santiago, maar 30 jaar na het vertrek van dictator Pinochet en 40 jaar aan neoliberalisme. Chileense studenten springen over de metropoortjes

Als proeftuin voor het neoliberale systeem zoals dat in navolging van premier Thatcher van Engeland (1979-1990) en president Reagan van de VS (1980-1988) overal is doorgevoerd, is in Chili de tegenstelling tussen arm en rijk heel groot. En daarmee is de heftigheid van het protest goed te verklaren. Plus de jarenlange onderdrukking van de inheemse Mapuche die alleen onder Allende even konden opademen. Als resultaat van de strijd zie je de weñufe zoals de vlag in het Mapundungu heet, nu overal. En op steeds meer plaatsen worden taalcursussen Mapundungu aangeboden. En de feministische performance “Un violador en tu camino” (een verkrachter op je weg) geeft op wereldschaal aan hoezeer vrouwen nog steeds moeten vechten voor hun basisrecht om ongehinderd en zonder lastig gevallen te worden over straat te gaan, te kunnen leven.

De strijd die we nu wereldwijd zien is strijd tegen het Teveel, tegen vernietiging en voor overleven van de mensheid en onze leefwereld. Voor wie het wil zien, is duidelijk dat het kapitalistische systeem in overdrive is, een Holle Bolle Gijs die om meer, meer, meer blijft roepen terwijl ie al groen zie van indigestie , van oververzadiging. Maar het systeem is geen rationeel wezen, het is een mechanisme dat te allen tijde nieuwe afzetmarkten zoekt en altijd meer geld moet genereren. Dagobert Duck tot de negende macht. En dus komen mensen in verzet.

Laat je niet in de luren leggen. Verzet is links. Verzet eist vooruitgang voor iedereen die in een slecht schuitje zit. En als het niet links is, is het geen verzet maar krampachtige spasmen van notoire gelijkhebbers die hun ruimte nu moeten delen met anderen. Giftige oprispingen van boze bankiers en presidenten. En het vuur: dat is de aarde en haar bewoners die het niet meer aankunnen. Duindorp is giftige witte mannelijkheid, Parijs, Barcelona, Haiti, Chili, dat is Verzet. ook XR is slecht, hoe brak ook. Code Rood en Hambi Bleibt is verzet. Verzet poogt de macht te doen luisteren en alternatieven te stellen. En anders: burn da motherfucker down.

“Y la culpa no era mia
Ni donde estaba
ni como vestía
El violador eres tú!”

Destroy the cis-tem (on the occasion of International Women’s Day 2015)

Tonight I want to talk you about the “cistem”, about the role of some “feminists” in the cistem. And for that I need to explain a lot of other things first. Like who is trans*? And who counts as trans*?

I will give you a bit of basics on trans* and trans* people, because usually not even most trans* people directly know everything. Maybe a bit of a comedown, but we are not all experts. Some people just want to live their life.

Trans people are those who change their legal gender because that other option fits better.
Trans people dress up, cross dress. Sometimes seriously, sometimes less seriously. Some identify as cross dressers, some don’t. And some don’t dress up at all.
Trans people are those who choose medical assistance to get their body (better) aligned with their identity. But many don’t do that, for various reasons, including lack of access to (affordable and good quality) trans health care.
Gender identity is the deeply felt personal conviction of being of some gender, and that is not by definition male or female.
Gender theory is evil, gender studies less so.
Gender diversity is global and of probably all times.
Some trans people are bitchy and others are stupid or dumb.
Just like with cis people. But definitely more beautiful 🙂
More than 40% of trans* people have pondered suicide.
Since 2009 more than 1,700 trans* people have been murdered. In Europe Turkey and Italy are the worst. The Netherlands had two killings last year.
Some of our worst enemies call themselves feminists
We write trans* with an * to include all diversity within trans*

Terminology

We have to be careful with terminology. Careful with male and female, because these are not neutral terms. They contain many assumptions. And when you are not aware of that, you easily end up with the wrong feminists.

It seems we are all born with gender identity, probably in a rudimentary form. Actually I don’t think that is so important. We are human beings and thus endowed with rights. Also if we would not have any gender identity. Probably I am only preaching to the choir when I say that gender or gender identity is a social construction. The debates around this just change on how that works, hardly on the fact. Except that Judith Butler made clear how much sex and gender are a Siamese twin. There is no gender without sex, and sex without gender is incomprehensible.

Already in the 1970s feminism started to dismantle the patriarchal idea of a direct coupling of body and role. The famous statement that biology is not destiny. In the 1990s this was taken radically further and now again. The important contribution, that trans* has for feminism is showing ever more clearly that having a certain body is not a prerequisite for certain identities and expressions. I think that trans* nowadays makes very clear, how much patriarchy and moral conservatism hate autonomous people self determining the identity that lives in their body.

Kyriarchy

What cis and trans* feminists of any gender have in common is an elevated interest in dismantling patriarchy, or kyriarchy if you want. Only some – mostly white middle class cis women – forgot to read on since the 1970s. They still stick with the idea sex is immutable and gender is only roles.

And actually you may not be free from that either. Hopefully just because you don’t know better for never having messed with it. Maybe the easiest way is to just say what I and many other trans people expect, above all in feminist circles.

An easy one: we have pronouns, like you. If you don’t know for sure, ask us how we want to referred to as. Don’t assume either he/she not ze/they/xie. Better ask, than fuck up. Because of endless misgendering we are a bit sensitive about it.
We take the bathroom we want to take. Because it is the one indicating where people of our gender should go. Or just because it is the first toilet door on the left. Who cares.
Just like everyone we have a right not to be harassed wherever we go, including the right or wrong bathroom. What’s a wrong bathroom anyway. Maybe one that is defunct.
If I identify as a woman – however my body and especially my genitals may look – I have the right to shower with the other women. Naked. Also if I still have my native “male” genitals.
Nobody has the right to harass someone. For whatever reason. So support your trans sisters if they would have trouble because they don’t look not cis enough. Not being used to things, is not a reason to protest or to question someone’s identity.
Same applies in reverse: trans men are men and actually everyone is the gender they say they are. Same with me, whatever body parts you see or I have, they don’t define me.
Just that you have a womb (if you have one) doesn’t make you more a woman than someone who does not.

The biggest and I think simplest link between trans* and feminism is that trans* people are being confronted time and time again with social sexism and ingrained misunderstandings about bodies and roles and identities. Where even science starts to agree with us, not only the social sciences. There are more than two sexes, some five or nine. And there are a zillion of gender identities and expressions. Feminism states already from the beginning that biology is not destiny. Except for some people of course when you were born with a penis. Then biology is destiny. All of a sudden. And then the genitals and the gonads and chromosomes suddenly make the woman, doing away with all complexity of bodies and genders. In that sense I consider them quite silly.

And of course trans* feminism is multi-coloured and anti-racist – as all serious feminism should be. We don’t want to repeat the arrogance of 1980s mainstream white feminism that kept out women of colour and anarcha-feminists. Something improbable anyway these days: current feminism strikes me as becoming (finally) rather inclusive of colour. Still feminism still is a complicated question, also in the students’ movement. Issues as colour, ableism and class need to be addressed everywhere all the time (Vrankrijk being not accessible to dis_abled people and non-smokers is also a feminist issue).

TERF

Some history or herstory on TERFs, the Trans Exclusionary Radical Feminists. And some names. Actually the TERF story can be done away with by logic and opening up. Because it is logic fallacies and myths.

As so many things, it started more or less in the USA. In the 1970s. With a certain Janice Raymond. She wrote a book advocating for her vice, titled “The Transexual Empire : the making of the she-male”. Under the guise of scientific freedom and the freedom of press, the book itself is just semi-scientific rubbish as there has been before and has been afterwards, like Michael J. Bailey’s “The man who would be queen”. However, Raymond did not just write a book, she actively campaigned at then president Ronald Reagan for the closure of all gender clinics in academic hospitals and non-financing of trans friendly therapists, by which she actively and willingly endangered the lives of many trans people. Also her ideas directly or indirectly instigated a troupe of lesbian “avengers” on the trail of trans sound engineer Sandy Stone who worked at Olivia records, a radical lesbian record label. Stone was out and had the full support of the crew, but had to got into hiding because of the lesbian killers on her trail. If you don’t take my word for this, check the interview that Transadvocate had with Stone.

Fast forward to now: “theoretical” TERFness seems to be an Anglo-Saxon game. The biggest trans* haters live in the UK and in the US, and all are cis white middle-aged lesbians. Janice Raymond doesn’t do trans* anymore, she only does sex work-hate now. But the Big TERF is Cathy Bug Brennan, a lawyer at the Maryland bar. She is one of a bunch of active doxxers. “Doxxing” is revealing the name and whereabouts of trans women who often don’t use their daily names online. By doing this Brennan and friend Gallusmag endanger the lives of many trans women – and enjoy it. By the way, since October 28, 2014 we know who GallusMag or GenderTrender is, we have a picture of her. Her name is Linda V. Shanko.

In the UK we have Julie Bindel, Sheila Jeffreys and some others, also Germaine Greer who tried to get rid of a trans woman astronomer at Cambridge university. I know of no famous Dutch transhating feminists, but there certainly are a couple of them.

The nicest things they do or say about us is misgendering us, but they also engage in doxxing and talking us out of existence. Calling us male lesbians, men’s rights activists … they are in favour of so-called “bathroom bills” that exclude and forbid trans girls and trans women to use the women’s bathroom. Forbids them to pee actually, because you don’t go into the men’s room. They are a bunch of fanatic hating racist cis women (not all lesbians) that corner trans* women and endanger their existence because we need to stop living.

“Dutch trans negative feminism is mostly cis women who are scared for trans women flagging their penises in their face, when in the bathroom or in the shower. That is what we do, it is our greatest pastime: waving our mighty tranny dicks into a cis woman’s face. Right. Complete and utter bullshit.

Cotton ceiling

An important misappropriated issue trans women are facing is the so-called “cotton ceiling”. So-called radical feminists blabber they are forced to have sex with trans women, because these are women and of course all women want to sleep with all other women. Analogous to the glass ceiling this describes the virtual isolation and lockout of trans* women where it concerns sexuality and relationships. It’s about the intersection of desirability and with transphobia and transmisogyny. The cis-academics among you all love us for research. But you never love us. Trans people are in almost all environments radically not loved.

And when, then it hardly goes beyond the underwear. Of course I must not bear the sins of a single researcher on all the others. #notallresearchers, #notallwomen, you know. And #yesalltrans people. My own experience appears to find collective recognition. So nowadays I only hang out with some of them, who happen to be my friends and quit trying to fuck my way into academia 😉

I would actually say: try us out. Not as in taking a trial subscription, but open up to us, explicitly. Be revolutionary and love a trans/inter person! Confront the unknown. We have to do it every time when we engage with a cis person. I do not want your acceptance, I want your transformation and don’t take “later” for an answer. You can help, you should help. The recruiting office is open after the discussion.

This is the text of a talk I gave on the occasion of March 8, 2015, International (Working) Women’s Day, in Casco, Utrecht.

Internationale brigades

Op de terugweg naar de stad fietste ik in Amsterdam-Noord door het park naar de pont. Vanuit de verte zag ik een monument en vroeg me af of dat inderdaad het Spanjegangesrs monument was. Ja dus. Thuisgekomen de toespraak van Dolores Ibarruri naluisterend zat ik te janken. Vanwege het begin van de grote verliezen, het verraad en de hoop.

In 1936 viel generaal Francisco Franco Spanje binnen vanuit Marokko waar hij gestationeerd was om de revolutie in de kiem te smoren, af te slachten. Deze fascsitische overval riep wereldwijd verzet op en uit vele landen sgtroomnden vrijwilligers naar Spanje om zich te melden bij de Internationale Brigades die het Spaanse revolutionaire volksleger van de Tweede Republiek moesten helpen de fascisten te verslaan. Er is heel veel over geschreven. Een van de bekendste boeken is “Salute to Catalonia” van George Orwell. Over de Nederlanders is in de jaren 1980 het een en ander verschenen (“Wat dunkt u van Spanje”, Frans Groot et al.), en de Brigadisten heben lange tijd hun Nederlanderschap verloren omdat ze in militaire dienst traden van een andere mogendheid. Ze eindigden statenloos. In die jaren 1980 is daar vrij veel publiciteit over gemaakt. In 1997 overleed in Nijkerk als een van de laatsten de beroemde Spanjegaanger “Hollander Piet”, Piet Laros op 95-jarige leeftijd.

Ik heb kennisgemaakt met “Spanje” door een demonstratie met mijn vader toen ik nog jong was (11,12 jaar) en later door het lezen van geschriften van Anton Constandse en Arthur Lehning, de peetvaders van het Nederlands anarchisme. Die strijd tegen het fascisme en voor zelfbestuur sprak uiteraad ernstig tot de verbeelding. Al was ik 200% overtuigd van geweldloosheid, dit was een heroïsche strijd. De men verloor door sabotage van de usual suspects maar ook door gebrek aan organsatie, gebrek aan eenheid (die ook weer versterkt werd door de Stalinisten en Trotskisten)

Hieronder de afscheidsrede van La Pasionaria bij de uittocht van de Internationale Brigades van uit Barcelona. Uitgesproken door de actrice Esperanza Alonso uit 2011:

Met tekst en beelden, stemmig, de 60-jarige herdenking:

Verhalen en beelden van een strijd die verloren is doordat Stalin geld wilde zien voor z’n steun en niet zo’n beetje ook. Doordat de Fransen de wapens aan de grens met de Pyreneeën tegenhielden. En dan nog het bombardement natuurlijk op Gernika (Baskische spelling) waar Picasso zijn grote muurstuk over had gemaakt en welk bombardement in de Francotijd (1938-1978) als gedaan door de antifa was afgeschilderd, door de geallieerden.

Het einde van de dictatuur was als het oplichten van een bedompende grauwsluier die over het land en de bevolking lag. De uitbarstingen van verandering die daarna kwam noemt men de “Movida” en o.m. de beroemde filmregisseur Pedro Almodovar is daaruit voort gekomen. De dictatuur is over, maar inhoeverre Spanje een echte democratie is, kan men betwijfelen en des te sterker wanneer de Partido Poupular aan de macht is, zoals nu.

Aan de Hollandse mannen en vrouwen die deelnamen aan de Spaanse Burgeroorlog en viielen ind estrijd tegen het fascisme. Hun waakzame houding en verzet is een waarschuwing tegen elke vorm van fascisme.