Ik ben net terug van een kleine week Kopenhagen waar de mensenrechtenconferentie van de Outgames plaatsvond. Daar heb ik vooral met de Latijns-Amerika clan opgetrokken. En dan vooral met Andrés Rivera, mijn ‘broertje’. Van alles beleefd weer maar dat is meer voor etentjes en kroegavonden geschikt.

De recente ervaringen en de dagelijkse nieuwsgaring levert toch wat interessant nieuws op over Chili. Zo is men wel behoorlijk tevreden over Michelle Bachelet, de presidente (ca 65%) maar geheel niet tevreden over de regeringscoalitie, de Concertación (DC, PS, PPD). Die krijgt een schamele 20%. Ze maken er broddelwerk van. De economie mag dan deels door verstandig beleid (net als Canada houdt Chili de hand op de knip) op veel andere gebieden maken ze er een puinhoop van.

Democratuur

Zo wilde N.B. de Concertación zelf het binominale systeem (dat de winnaar onevenredig bevooroordeelt en een aantal zetels voor rechts reserveert) niet afschaffen want ze hebben er nu voordeel van. President Bachelet wilde er wel van af: zo kun je je niet serieus een democratie noemen tenslotte. en met een regering van rechts kun je het natuurlijk helemaal schudden.

Bachelet probeerde de morning after pil in de drogisterijen te krijgen dan wel in de gezondheidscentra. Kerken politike rechts liepen te hoop hebben dat plan verijdeld. Niet dat de regering zo’n sterk en eenduidig standpunt vóór heeft ingenomen … Zelfbeschikking van vrouwen over hun lichaam heeft weer een klap opgelopen. Chili is overigens ook het enige land in Latijns Amerika waar abortus absoluut en in alle gevallen verboden is.

Transzaken

Over transzaken heeft de regering een Plan opgesteld, een Stappenplan zelfs. Maar dat levert nog steeds geen goede zorg op en ze snappen er helemaal niets van roept de OTD, Organización de Transexuales por la Dignidad, de transgender belangen-organisatie van Chili.

Politiek

Andrés overweegt nu om zich te kandideren als gedeputeerde dan wel senator voor zijn regio (Rancagua, ca. 100 km zuid van Santiago). De organisatie is opgebouwd en hij heeft de meeste taken wel overgedragen. Dan mar de politiek in, een Chileens variant op van Speijks “Dan maar liever de lucht in”? Alle kandidaten van de Concertación of Piñera van rechts vragen hem plots om zijn mening of om een publiek interview. Wat hij uiteraard afhoudt. Ze doen toch nooit wat voor de transgemeenschap. En de enige die wel mag komen meldt zich niet: Jorge Arrate (PS, zelfstandig kandidaat).

Mapuche

En last but not least krijgt Chili nu opnieuw een stevige tik op de vingers van Amnesty International over hoe ze met de Mapuche omgaan. Het grootste inheemse volk (in het Noorden heb je nog een groepje Aymara). Chili neemt bijvoorbeeld de landrechten van de Mapuche totaal niet serieus. landbezettingen worden met harde hand afgestraft en anders passen ze de anti-terrorismewet op je toe. een vehikel uit de tijd van Pinochet dat allang afgeschaft had moeten zijn.

Ondertussen zit bijvoorbeeld Juana Calfunao, lonko (“burgemeester”) van een dorpje in Zuid Chili nog steeds vast omdat ze verzet blijft plegen tegen de grootgrondbezitters en op een gegven moment in de rechtszaal met stoelenis gaan gooien uit kwaadheid en frustratie. Er zijn al diverse aanslagen op haar leven geweest en Amnesty heeft al eens een noodoproep gedaan (Document – Chile: Further information on: Fear for Safety …) uit zorg voor haar veiligheid. En nu dus krijgt de regering er weer van langs en zal ze zeggen (opnieuw) dat ze toch echt zo goed haar best doet.

Flutland van 4500 km

Een rotland dus? Ach, Chili is veel rijker dan de omringende landen en het is fascinerend voor bureaucratie-watchers. Ik wil er wel weer een heen over een tijdje om rond te kijken en te praten met mensen. En dan nog een stuk Peru meepakken ofzo en/of de Familia Galán weer zien.