h0la

Ik kreeg het verzoek om vast door te geven wat mijn route gaat worden. In grote lijnen wordt dat eerst per vliegtuig Amsterdam – Wasington – Buenos Aires – Santa Cruz -La Paz. Dan blijf ik een tijdje in La Paz en directe omgeving hangen om te acclimatiseren en ook om de Familia Galán te ontmoeten. Wanneer ik nog niet beroofd ben dan, kan ik zorgen dat er mooie foto’s op het net gaan verschijnen. Ik neem een digicamera mee en ook in Bolivia schijnen de steden al een of andere vorm van breedband internet te hebben.

Wat vet is aangegeven is een bestemming, cursief is waar ik langs kom of nabij de route ligt en van enig belang is.

Op ChiliChallenge, een Nederlandse site van twee jongens die grofweg hetzelfde hebben gedaan een jaar geleden, vind je redelijk gedetailleerde kaarten van het traject. Hier staat de kaart voor het eerste gedeelte.

Vanuit La Paz wil ik ijs en weder dienende afzakken richting Oruro en Uyuni. Als het mogelijk is wil ik de Salar de Uyuni overfietsen (Hier en via Google “Salar de Uyuni” vind je foto’s ;o) . (Kaart A, zuidoost). Het is een heel grote zoutvlakte in zuidwest Bolivia. Vandaag zak ik af naar Chili, hoogstwaarschijnlijk richting San Pedro de Atacama om daar te fourageren en de Valle de la Luna (foto’s te bezoeken – een door de wind uitgeslepen grillige vallei waar de zonsondergang en zonsopgang magnifiek moeten zijn. Op mijn -waar ik dit ook zal publiceren – zal ik wat links naar foto’s van anderen opnemen.

Het volgende stuk gaat van San Pedro over Calama (kaart B) naaar Antofagasta en Taltal, door naar La Serena, dwars door de Atacama woestijn – de droogste ter wereld, maar er is genoeg gelegenheid om water te halen.

Dan gaat het verder zuidwaarts naar Valparaiso, waar ze heel grappige bergliften hebben en waar vlakbij Isla Negra is, het eiland waar Pablo neruda, de grote dichter, bij leven woonde. Daar ga ik zeker langs. Jammeer alleen dat de stichitng door een extreemrechtse man (Juan Agustín Figueroa) bestuurd wordt. Hierna gaat het naar Santiago waar ik een ontmoeting zal hebben met een dame die veel in de MV-transenbeweging aldaar doet, Silvia Parada. Ik zal waarschijnlijk een paar daagjes in de stad blijven, minimaal éen overnachting in elk geval. Iets ten zuiden ligt Rancagua (kaart E inmiddels) waar ik korte tijd bij een actieve VM zal verblijven.

Ik wil zeker dan zoveel mogelijk de Panamericana mijden, wat niet altijd zal lukken. Die is in de Metropolitana (hoofdetedelijke regio) opgewaardeerd tot snelweg. Er zijn wat kleinere wegen maar ik heb geen idee hoe goed dat gaat. De richting is en blijft in ieder geval Zuid. Temuco is een stad die ik zal aandoen (kaart G) om weer te fourageren en u allen te berichten. Fourageren doe ik natuurlijk sowieso wel vrij vaak.
Temuco is ook de ‘hoofdstad’ van het belangrijkste Mapuche gebied van Chili. En de meeste Mapuches leven aan de rand van de stad in krakkemikkige hutten/poblaciones. Zehebben het – zoals zoveel inheemse volken in de wereld) arm.
De kuststad Valdivia (naar de Spaanse veroveraar Pedro de Valdivia) zal ik noet aandoen, waarschijnlijk wel Los Lagos (ook aan de Ruta Cinco aka Panamericana helaas). Dan krijg je stad en de vulkaan Osorno. Bij Osorno ligt de Colonia Dignidad. Een gotspe van een naam (Kolonie Waardigheid) waar een oud-nazi lelding gaf aan een gemeenschap Duitsers en waar ook veel martelingen plaatsvonden onder de heerschappij van Pinochet.

Dan kom ik langzamerhand aan bij het grote eiland Chiloe dat ik wil doorkruisen en aan de zuidpunt met de boot verlaten -dat wordt zorgvuldig plannen want anders zit ik er een week langer vast of moet ik terug via de noordpunt. In ieder geval zit ik daar op de Carretera Austral, Zuidelijke Snelweg. Die ga ik volgen tot het einde waar je niet verder kunt. Dat is Villa O’Higgins (naar de Ierse generaal Bernardo O’Higgins uit de Chileense onafhankelijkheidsoorlog rond 1880). Op een of andere manier moet ik dan naar Argentinië zien te komen en ga ik langs de Perito Moreno een beroemde blauwe gletscher.
Ook de Cerro de Torres liggen daar in de buurt. Het is daar al heel Zuidelijk, Patagonië, maar nog geen Vuurland.

Door Argentijns Patagonië reis ik dan naar Puerto Natales om dan naar Punta Arenas te gaan, de zuidelijkste Chileense stad. Nog zuidelijker op Vuurland liggen Ushuaia (Ar) en Puerto Williams (Ch.), een marine basis annex stadje, het zuidelijkst permanent bewoonde gebied ter wereld.

En dan wordt het langzaamaan tijd om weer naar het Noorden te gaan: Terug naar Ushuaia om vandaaruit naar Buenos Aires te vliegen. Als ik nog een dagje heb, kijk ik in de stad rond, en anders wordt het bijna direct doorvliegen over Washington naar Amsterdam alwaar ik de 24e januari hoop aan te komen.

Hoe het allemaal gaat zien we onderwijl wel, maar dit is in grote trekken de route die ik wil gaan. Ik hoop mijn blog ook regelmatig te kunnen bijhouden als communicatiemiddel en teken van leven :o)

reisvreer

Vreer luistert Fíjate bien van Juanes