Op veel plaatsen is een debat gaande over seksualiteit. Om precies te zijn: over de voorwaarden waaronder homoseksualiteit legitiem is. en bijna steevast is het antwoord: alleen als je er niets aan kunt doen. Pardon?! Wat is dat voor een nonsens?

Waarom zou je nou weer alleen homo/bi/queer/trans mogen zijn als je het niet kunt helpen? Wat doet dat er überhaupt toe? Dat Katy Perry het leuk vond met een meisje te zoenen en dat het beviel is leuk. Is ze daarmee bi of lesbisch? Neuh, waarom. Misschien had ik wel evengoed hetero kunnen zijn. Gelukkig is het toch nog goed gekomen met me.

Waarom vragen ze niet hoe het komt dat zoveel mensen hetero zijn? Ik vind het nogal zorgwekkend: zo’n enorme hoeveelheid mensen die koste wat het kost een relatie met iemand van een ander geslacht/gender willen hebben. Die weten niet wat goed voor ze is. Het zou me niet verwonderen als uit onderzoek blijkt dat er sprake is van heteroseksuele communes, waarin kinderen geleerd wordt dat het fout en vies is te seksen met iemand die als gelijksoortig te boek staat. En een relatie hebben met zo iemand is helemaal verderfelijk. Het is gewoon een complot waar kerken en scholen achter zitten.

[singlepic id=46 w=320 h=240 float=left]Er is duidelijk sprake van dubbele standaarden, want als ik dit op schrijf hierboven, denkt iedereen dat dit raar is, vreemd, ongewoon. Het is juist zo dat er andersom wordt gedacht: homoseksualiteit wordt als ziek en zondig en minderwaardig gezien. En bij de gratie Gods mag het dan bestaan als je zo bent geboren. Daar kunnen we (nog) niks aan doen. Dat is dus heteronormativiteit: alleen hetero zijn is volwaardig. Daarbij vraagt men zich ook niet af hoe normaal het is. Dat je tot hetero wordt opgevoed door school, ouders, TV, vrienden, is geen argument om te zeggen dat het misschien ook wel een kwestie van opvoeding is. Vandaar ook de oude slogan “Opgevoed tot hetero. Toch nog goed gekomen”.

De zaak  van openstelling huwelijk in Californië gaat eigenlijk om de vraag of heteronormativiteit een juridische basis moet hebben of niet. Al kun je mischien nog precieer zeggen: heternormativiteit blijft de basis maar gunnen we van daaruit anderen een stukje bestaan en geluk en gelijke rechten of niet? De discussie nu is vooral dat het mag als je er niets aan kunt doen Daarover wordt echt een professor ondervraagd.

Ik blijf ook van mening dat de strijd voor huwelijksgelijkheid leuk is, maar dat het bestrjden van de heteronormativiteit nog essentiëler is. Daarom benik blij dat in Nederland binnenkort het verplicht is op scholen om les te geven over homoseksualiteit. Dat is een begin. Nou nog doorduwen dat gelerd wordt dat niet-hetero’s dezelfde rechten hebben in Nederland (en over de hele wereld) als niet-holebi’s en niet-transen evenveel waard zijn als transen. En seksuele opvoeding moet ook vooral in het teken staan van wat kan en wat leuk is. enige technische uitleg en verder vooral over de verschillende seksualiteiten en gender-uitingen die er allemaal zijn. Dan zijn we op weg. Nu zijn we nog aan het knokken tegen een achterlijke moraal.

We moeten zelf mogen uitmaken met wie we uithangen .En opvoeden tot vrijmoedigheid.