Zo heet het stukje van neurobioloog en hersenprofessor dr. Dick Swaab dat gister in het NRC verscheen, in zaterdag&etcetera (p.9) Hij buigt zich weer over transseksuelen. Naast zijn hersenresultaten die hij via de hersenen van overleden transen heeft behaald, zijn er nu ook resultaten van levende mensen binnen. En het zal me nog steeds worst zijn.

In het kort: de oorzaak van transseksualiteit zou liggen in afwijkende afmetingen van het BSTc (bed nucleus van de stria terminalis). Bij transvrouwen zou die de kleinere, vrouwelijke, afmetingen hebben en bij transmannen andersom (groter dan ‘normaal’ dus). Dat hadden ze in 1995 al uitgevist. Alleen: het zou ook kunnen zijn gekomen door hormoontoediening, dus een gevolg kunnen zijn van de hormonen. Nu is er onderzoek aan levende transen: Ivanka Stavic (Stockholm, Zweden) gaf aan onbehandelde transvrouwen mannelijke en vrouwelijke feromomen te ruiken. De hersenactiviteit van de onderzochten lag tussen die van de controle-mannen en vrouwen in. Waarbij ik me afvraag: hebben ze rekening gehouden met evt. seksuele voorkeuren en hoe dat hard-wired zou kunnen zijn?
En een andere specialist (Ramachandran, in JoCS) denkt dat bij OSM in de hersenschors het herkenningsgebied voor borsten of penis ontbreekt. Dusch! Het Is Waar. Wij zijn Anders.

Nou fijn dan. We zijn aantoonbaar biologisch anders. Én? Met die ontdekking zijn transmensen nog steeds niet sneller geholpen of erkend. Het enge dat het helpt is dat die halve gare limburgse psychiater die ons altijd al voor gek verklaart (letterlijk) steeds sneller aantoonbaar ongelijk heeft. Ja, dat wisten wij ook al.

Daarnaast echter vind ik het ook niet erg boeiend dat ze een afwijkende ontwikkeling hebben gevonden. Het gaat allemaal nog steeds uit van het medisch paradigma dat er een fysiek probleem is dat opgelost moet worden en dat het dan Goed is, dan zijn we gemaakt, gerepareerd. Terwijl we naast dat we last hebben van ons lichaamsbeeld, vooral last hebben van gebrek aan maatschappelijke erkenning en geen gelijke mogelijkheden krijgen.

Zowel vrouwen als homo’s hebben in de loop der eeuwen talloos medisch en psychiatrisch onderzoek naar hun hoofd geslingerd gekregen dat zou verklaren dat ze “hysterisch” waren of hypothymisch (dat het dus aan de schildklier zou liggen). Homo’s zouden ook allerlei psychische of lichamelijke afwijkingen hebben. En in elk tijdperk, elke 25 jaar kon men weer dieper en preciezer kijken en analyseren, Leve de wetenschappelijke vooruitgang! Dus kwam men met telkens weer beter verklaringen op de proppen.
Tot de vrouwen eind 19e eeuw en de homo’s vanaf de jaren 1960 het heft zelf in handen namen en streden voor gelijkberechtiging. Er blijkt ook niets mis met hen, geen essentiële verschillen met anderen (en waar het mannelijk en vrouwelijk fenotype verschilt, zie je dat daar steeds minder een mindere waardering aan gegeven wordt).

Kortom: je kunt nog zoveel medisch, biologisch en ander essentialistisch onderzoek doen, het gaat om de waardering. Een samenleving die verschillen waardeert en erkent zal anders met transen (en idem migranten, homo’s en vrouwen) omgaan dan een die dat niet doet. En aangezien we leven in een wereld waar het grootste deel van de staten de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens heeft ondertekend, er vele VN-verdragen en internationale jurisdictie zijn die tegen discriminatie ingaan, staan wij letterlijk in ons recht.
Reden genoeg om de hames en deren wederom op te roepen uit de kast te komen en de straat op te gaan. We moeten en kunnen het niet alleen via onderonsjes met ministers en ambtenaren oplossen. Veranderingen werken pas echt en beklijven pas wanneer de betroffenen er zelf achter staan. Wat nu als de minister niet had gezegd dat de wet op de geslachtsverandering niet moet worden versoepeld maar strenger moet worden? Hadden we dan de straat op gegaan? Een internetpetititie opgesteld? Mensenrechtenorgansiaties ingeschakeld? Naar de rechter gestapt?

“10% is not enough. Recruit! Recruit! Recruit!” En de Noodles recruteren ook nog steeds.

Now playing: Tear me down, Hedwig & the Angry Inch