Afgelopen donderdag 10 december was Internationale Dag van de Rechten van de Mens. Op twee plaatsen in de wereld in elk geval gebeurden zaken die voor LGBT-rechten van belang zijn.
Om te beginnen was er op die middag een Algemeen Overleg homo-emancipatie in de Tweede Kamer. Dat was als fenomeen interessant en tevens inhoudelijk. Als verschijnsel was het boeiend want het gaf aan hoe politieke partijen en regering met trans-emancipatie omgaan. Verrassend ook een beetje. Op holebi-gebied was wel duidelijk wat er zou gebeuren: veel over homoseksualiteit, positieve aandacht voor homo-zijn, in het onderwijs: neem homo ook op in de kerndoelen voor het onderwijs, eisten de Kamerfracties (PvdA incluis). Ook werd er even kort gesteggeld over de vraag of “het enkele feit” nou wel of niet in het debat mocht (nee, dat mocht niet).
Met etrekking tot trans trad er echter een grappig verschijnsel op: de door TNN ingelichte Kamerleden eindigden met de laatste seconden van hun spreektijd aan trans te besteden, in zijn antwoord evenwel begon de minister met trans en uitgebreid ook. Er is nog veel te doen daar en er is een begin gemaakt door zelforganisatie en deskundigheids-vergroting te bevorderen, zo zei hij.
De pijnpunten op transgebeid liggen lekker veilig bij Plasterk weg: justitie en gezondheidszorg. Justitie zou nog steeds hard bezig zijn met het voorbereiden van een neiuwe wet ter vervanging van artikel 1:28 van het Burgerlijk Wetboek. Dat moet in het voorjaar aan de belanghebbenden worden voorgelegd. Een half jaar vertraging dus.maar de teneur is zonder meer dat alle medische eisen verdwijnen voor het kunnen veranderen van je papieren. Misschien legt men nog een paar adders onder het gras, die moeten we dan tegen die tijd verjagen.
De zorgproblemen echter zijn het hardnekkigst vermoedelijk: die kosten het meeste geld. En dat heeft Klink niet, dan wel wil hij niet besteden al betreft het bij elkaar nog geen miljoen per jaar om transseksuelen een eind gelukkiger te maken door borstprotheses en erectieprotheses wel te vergoeden. Die kosten kan hij elders weer wegstrepen doordat ze gelukkiger zijn, zich vollediger mens voelen. Eind januari moet minsiter Klink een inhoudelijk antwoord geven aan Groen Links hierover. En deze partij heeft beloofd geen genoegen te nemen met een “nee”.
Leuke ontwikkelingen dus in Nederland. Ik ben niet ontevreden over het effect van nauwelijks twee jaar lobby.
Ondertussen, aan de overkant van de oceaan vond een heel andere bijeenkomst plaats. In het gebouw van de Verenigde Naties in New York, vond een side event plaats dat door Argentinïe, Frankrijk, Kroatië, Noorwegen, Zweden en Nederland was georganiseerd. Hier werden een aantal experts uit de wereld uitgenodigd op het gebied van seksuele oriëntatie en genderidentieit. Die zelf allen ook holebi en /of trans zijn.
Aan transzijde zijn beide sprekers bekenden van mij. Sass Rogando Sassot uit de FIiippijnen is een jonge transvrouw die de eerste trans-organisatie daar heeft opgezet een vijftal jaar geleden. Was het tot voor kort onder oude wetgeving nog mogelijk als trans een schaduwbestaan te leiden, dankzij nieuwe wetgeving heb je geen mogelijkheden meer je gewenste identiteit te leven.
De tweede is Victor Mukasa uit Oeganda, transgender lesbo, mede-oprichter van Sexual Minorities Uganda. Het land waar ze op het punt staan een wet aan te nemen die herhaalde homoseks met de doodstraf bestraft en ieder tot verrader maakt: iedereen die een holebi kent, moet deze binnen drie dagen bij de politie aangeven op straffe van drie jaar gevangenisstraf bij niet voldoen aan deze plicht. Dat geldt ook voor dokters en advocaten en kerkelijke ambtsbekleders … Victor leeft dus niet meer in Oeganda nu, en een ander staat op het punt het land te moeten verlaten. Homoseksualiteit is overigens al strafbaar daar. En in buurland Rwanda bijna.
Onderstaande video is een clip van de introductie van de Zweedse minster Hans Ytterberg en de daarna de toespraak van Sass Rogando Sassot. Eloquent en erg indrukwekkend vind ik persoonlijk. Maar luister zelf. Het is in het Engels.
Om met de evangelische christenen te spreken die zich ook de regenboog als symbool hebben toegeëigend: Er is hoop!
Er is zeker hoop. Omgekeerd is ook waar: ’t kan me niet snel genoeg gaan en ’t gaat me eigenlijk te langzaam. V.w.b. de nieuwe wet over M/V hoop ik dat die ingaat voor het huidige kabinet struikelt, dat het niet nog een keer uitgesteld wordt. ’t Is toch raar dat allerlei Europese landen veel verder zijn dan wij op dit gebied en dat ’t dan toch nog zoveel tijd moet kosten? Nu ja, ‘k zit er op te wachten, dan duurt ’t altijd langer, bovendien is geduld ook niet mijn sterkste eigenschap…
Om dan toch maar hoopvol te eindigen: ik las laatst op een forum (VGK) nog iets internationaals wat de goede richting in gaat (hoewel 4 jaar wel erg lang is): “11 december 2009 – In Uruguay, heeft het Parlement een wetsvoorstel goedgekeurd waarmee de burgers vanaf 12 jaar hun gender-identiteit en naam kunnen kiezen zonder geslachtsoperatie. Dit betekent dat elke burger kan beslissen welke sekse hij heeft. Om te kunnen kiezen moeten zij wel kunnen aantonen met een getuige dat zij minimaal 4 jaar geleefd hebben in het andere sekse. Dit zou ook homo-huwelijken legaal maken. De maatregel is bedoeld om juridische problemen van transseksuelen en cross-dressers te vergemakkelijken, een stap in de goeie richting dus.”
Wat ben ik blij om dit allemaal zo te lezen uit de verte! Erg fijn om te zien dat al het werk van de afgelopen jaren zo mooie vruchten afwerpt! En heel erg fijn ook om te zien dat de kennisbevordering bij politici ook vertaald wordt in pleidooien voor ‘onze’ zaak. Dat was een of twee jaar geleden nog anders.
Een (kleine) domper voor Frederique: bijna alle Europese landen zijn even erg als Nederland. De enige landen waarvan ik redelijk zeker weet dat zij géén medische eisen hebben zijn Engeland, Hongarije en Estland. Zelfs Spanje vereist medische behandeling (hoewel dat geen operaties hoeft te zijn). Des te mooier zou het zijn als Nederland zijn wetgeving zou aanpassen, en dus weer in de voortrekkersgroep terecht zou kunnen komen.
@Justus: waar andere landen verder zijn dan wij is dat er geen rechtbank nodig is om allerlei papierwerk in orde te krijgen. Je hebt gelijk: ’t zou fantastisch zijn als wij een voortrekkersrol krijgen door de eis voor medische eisen niet meer te hebben. En geen rechtbank. En ook de mogelijkheid voor andere letters, zoals een Q(ueer) of een A(nders) of een Z(oek-het-maar-uit) of een streepje (onder het motto: niet-van-toepassing) in het paspoort. Of wil ik nu te veel in 1 keer? 😉
@frederique: he tis niet meer dan logisch dat dat deel ook verandert. Dat is implementatie en daar willen we ons zeker ook mee bemoeien. Is ook aangegeven.Liefst dat je met tweepapiertjes naar beveolkingsregeister gaat en kunt aangeven “Hoi, ik ben nu [a..Z]. Verander dat even.” “Dat is is dan 5 euro leges” “Alstublieft en dankuwel” Iets in die trant.
Verder zie ik uberhaupt geen heil in de registratie van M/V/watdanook. De dichotomie moet op de helling en dat doe je niet door er meer opties bij te gooien. Maar juist door het weg te halen.
En als ik realistisch ben dan duurt dat waarschijnlijknog wel godvergeten lang voor we zover zijn dat je echt kunt kiezen hoe je wilt leven zonder discriminatie zooi. Twee generaties ofzo. Maar we blijven dromen en vechten dat het sneller gaat.
Als we niet vechten en dromen gebeurt er niets. En soms boek je onverwacht toch kleine succesjes: een jaar of 2 geleden heb ik naar het door de NS ingehuurde onderzoeksbureau gevraagd om de (standaard, verplichte) M/V-vraag uit hun onderzoek te halen. Helaas, de vraag zit er nog in. Maar je mag ‘m nu ook niet-ingevuld overslaan. Da’s toch iets, nietwaar… En de implementatie van de wet zoals jij die aangeeft lijkt me fantastisch, we gaan er voor!