IDAHO toespraakje

idaho-2009

Gisteren bij de IDAHO demo en Kiss In heb ik een kort toespraakje gehouden. Dit is wat ik heb gezegd.

Morgen is het 19 jaar geleden dat  de wereldgezondheidsorganisatie besloot dat homoseksualiteit geen geestesziekte is. Dat is mooi. Inmiddels zijn we ook zo ver dat homoseksuele relaties erkend worden. En er is wettelijke bescherming als je gediscrimineerd wordt.

Goede wetgeving is enorm belangrijk. Dat bleek gister ook op het wereldcongres tegen homofobie en transfobie in Parijs. Maar wetgeving is alleen nuttig als ie goed gehandhaafd wordt.

Ondanks de redelijk goede wetgeving in Nederland lopen transgenders, homo’s en lesbo’s hier nog steeds regelmatig risico op geweld en discriminatie.

Nog steeds wordt lesbische vrouwen soms promotie geweigerd omdat ze zo zijn.

Transgenders worden ontslagen omdat hun werkgever het niet aandurft .

Potenrammers zijn bang dat ze niet mannelijk genoeg zijn en rammen dus maar homo’s in elkaar.

Biseksuelen durven geen keuze te maken en worden qua relaties nietvertrouwd, door homo noch door hetero’s.

En als transvrouw wordt je uitgescholden, bedreigd of in elkaar geslagen.

Maar wij zijn niet eng. Wij zijn mooi. En we zijn veel. Veel meer dan er nu bij elkaar staan. Vijf procent van de bevolking is niet  zonder meer man of vrouw. En zeker vijf procent van de bevolking is homo- of lesbisch.

We zijn zeker ook boos. Boos dat je in Rusland als holebi of trans geen leven hebt.

Boos dat we in Riga op het laatste moment pas zeker wisten dat we de straat op kunnen.

Boos dat je op zoveel plaatsen niet zelf kunt uitmaken wie je bent zonder dat een psychiater of psycholoog eerst moet vaststellen dat je niet gek bent,

Laaiend dat transgenders en interseksuelen nog steeds geen zeggenschap hebben over hun lichaam.

Maar  bovenal zijn we mooi. We willen bovenal ook laten zien dat we er zijn.

Zoveel mensen die ons niet kennen en niet weten wat ze missen. Die doordat ze ons niet kennen  zich allerlei rare denkbeelden in het hoofd halen over ons.

Onbekend maakt onbemind. Dus komen we vandaag naar buiten. En  onze leuze dit jaar is: WIJ ZIJN MOOI.  ’t Is maar dat je het weet.

Wij zijn best anders dan anderen, maar we zijn geen aliens. Je hoeft ook niet hetzelfde te zijn al alle anderen dat is ook eigenlijk maar saai. Wij hebben hebben het recht om anders te zijn  het recht om hetzelfde te zijn heb je toch wel.

Trans, bi, lesbo, gay: WIJ ZIJN MOOI

En dat komen we uitdragen.

Over een maand vieren we dat ook heel nadrukkelijk in het begin van de Roze Week in Den Haag. Dan houden we een Queer KickOff van de Roze Week. Speciaal voor en door bi’s en transgenders. Met workshops, debat en feest.  Alle andere anderen zijn ook welkom.

imperfecte vrouw? In wiens ogen, lieverd?

De Spaanse transbreoemdheid, activiste en actrice Carla Antonelli (foto zie twee postjes terug) is al dan inet imperfecte vrouw uit de video Mujer iperfecta”. Het is Spaans, maar de beelden spreken redelijk voor zich. Heb de lyrics nog niet gechecked om hier neer te zetten. Komt wel eens een keer. In de tussentijd: ¡disfrute!

Chueca

picture-3.png

Is de naam van de Madrileense holebi-wijk. Maar ook van een gay café in het centrum van Utrecht. Ik was daar afgelopen zaterdag met Jochem. Het café doet inderdaad in positieve zin denken aan de Chueca: hippe jongens en meisjes in redelijk vrolijke stemming.
Ik waande me zelfs zodanig in Madrid dat een barvrouw die even buiten kwam me wel heel sterk deed denken aan Carla Antonelli. Hét gezicht van de Spaanse transgenderbeweging (nuja, beweging: er is van alles maar men kent elkaar maar deels en de opvattingen lopen mijlenver uiteen). Carla is actrice en houdt er al jaren een internationaal nieuwsblog op na. Voor de Spaanstalige wereld is haar site dé nieuwsbron over transgenderzaken.
Maar om haar nu in Utecht in de Chueca te zien.. is toch wel een luchtspiegeling.

Verder is de Madrileense Chueca niet echt heel boeiend en net als alle gay wijken in ‘Gay Capitals’ veel te duur. Daarom riepen we twee jaar geleden ook

“Manos arriba
Chueca es un atraco”

“Handen omhoog! Chueca is een overval”

carla_antonelli.jpg

Mijn helden

Gisteren college gegeven aan Amerikaanse Studenten van de Council on International Education Exchange over Trans in Holland what’s hot, what’s not. Daar kregen Bastiaan en ik de vraag of we ook transgender rolmodellen hebben buiten de binary. Ik moest even denken en kwam toen uiteindelijk op drie mensen uit.

Kate BornsteinAls eerst en belangrijkste Kate Bornstein, the queer and pleasant danger. Vanaf het moment dat ik Gender Outlaw in handen kreeg en ben gaan lezen viel er een hoop z’n plaats. Al was het maar door de humor die ze gebruikt. Een heerlijk boek. Daarna heeft ze nog My Gender Workbook geschreven, maar dat had ik niet erg nodig Volgens de test die ze daar gebruikt ben ik ongeveer genderqueer vanaf het moment dat ik ter wereld kwam of nog eerder. (Aan het andere eind van de schaal staat Captain James T. Kirk)

Ondertussen bedenk ik mij dat het eigenlijk alle drie ‘vrouwen’ zijn, mijn helden. Hoewel vrouwen .. Kate Bornstein ziet zichzelf meer als queer en voorbij gender – maar wel bij dat ze haar lichaam heeft vervrouwelijkt. Butler ziet zichzelf nog wel als lesbisch maar “vrouw” is een verhaal apart. En Preciado: die beweegt zich in hoge theoretische sferen.

Judith ButlerHeld nummer 2 is beroemd geworden met het doorvoeren van de deconstructie van gender. Als taal performativiteit is, is alles wat we met taal doen dat ook. Dus gender ook, want gender is een talig iets. Gender is ook geleerd door imitatie van voorbeelden. Iets wat we gezamenlijk doen en waar geen oorzaak of eerste dader is.  Ze schrijft niet alleen over gender, maar ook over taal: “Excitable speech” gaat helemaal over Opgefokte taal (titel van de Nederlandse vertaling.) Judith Butler (over haar heb ik het) is een ‘lesbische’ ‘vrouw’ en professor retoriek en vergelijkende literatuurwetenschap in California.

Beatriz Preciado

Held nummer 3 is in Nederland volslagen onbekend. Ik leerde van haar bestaan halverwege mijn Chili-fietsreis toen ik van een vriend in Osorno een exemplaar van het nulnummer van Torcida (Queer) kreeg. Daarin was haar Tegennatuurlijk Manifest gepubliceerd. Ze schrijft in het Frans en in het Spaans, Haar boeken zijn wel in het Duits, maar niet in het Engels vertaald. Wat ik weer een leuke zet vind. Morgen koop ik haar nieuwste boek Testo Yonqui (Testo[steron] Junkie). Preciado is ook het meest consequent: zij neemt testo en is nog steeds een zij. Ze gaat voor die extra  en reconstrueert zichzelf. Ik heb er over gelezen en gezien maar nog niet genoeg om er echt en vinger achter te krijgen. Hoop haar te ontmoeten wanneer ik eens in Parijs of Madrid ben.

Europese transfobie

Vandaag heeft het Grondrechten bureau van Europese Unie het tweede deel uitgegeven van een rapport over de situatie van homo’s, lesbo’s, biseksuelen, transgenders en transseksuelen. Deel 1 stamt uit 2007 en gaat vooral over de juridische positie. Het huidige deel gaat om over de sociale positie. Over de geleefde werkelijkheid. Lees verder

veel te doen

Zo blog je je het schompes, zo blog je in geen tijden meer. Omdat er gewoon even te veel dingen gebeuren die belangrijker zijn. Maar resultaat van één van die drukke activiteiten is wel dat ik nu eindelijk de baan heb waar ik al zeker een half jaar achteraan joeg. Komende maand ergens ga ik beginnen bij het Transgender Netwerk Nederland. Het worden twee dagen met empowerment activiteiten en antidiscriminatiewerk. Empowerment van mijn waarde transgenoten. Kijken hoe we middels overleg en activiteiten met de netwerkpartners en anderen de hames en deren politiek activeer krijgen voor hun eigen rechten. Zoals Jamison Green al zei:”Een onzichtbare beweging bestaat niet”, dus je zult toch op enigerlei manier je moeten uiten om te krijgen waar je recht op hebt en je leefsituatie te verbeteren. Daarbij  komt nog een taak als discrimination officer: signaleren van discriminatie, samen met groepen die daar veel beter voor uitgerust zijn.  Heb daar wel (wilde) ideeën voor. Nu nog zien dat ik dat allemaal in twee dagen kan proppen. Lees verder