Het is een beetje een wisselwerking: nu ik me weer heb opgegeven voor een cursus Spaans (erg leuke docent ook *winkwink*) kijk en luister ik weer meer Spaans.
En doordat ik meer Spaans kijk en luister heb ik meer zin in Spaans leren, om het beter te spreken en schrijven. Lezen en verstaan is manzana/huevo (appeltje/eitje).
Nu heb ik weer geweldige (uiteraard Spaanstalige) muziek ontdekt: “Ojos de brujo” (heksenogen). Het is een zuid-Spaanse muziekgroep die een crossover maakt van hiphop en flamenco: jiphop flamenquillo. De vonken spatten ervan af. Ze zingen met een zalig accent.
Het andalusisch /sevillaans is heel mooi. Ze gebruiken een vrij platte tongval bij de klinkers en slikken medeklinkers in. Men zegt “convertío” i.pv. “convertido”. Zelfstandige naamwoorden worden ook veranderd soms en er zit in de teksten het nodige argot (slang). Wie niet van flamenco houdt maar wel van rap (wat ze in Spanje op één hoop gooien met hiphop) zou es kunnen luisteren naar La Mala Rodriguez. Sowieso goed lied van La Mala is “Por la noche” of “la niña”. Als je op last.fm zoekt vind je van hen sowieso 30 seconden om te beluisteren (per lied). Van Tahita is een mooie clip gemaakt zeer karakteristiek.
Andere – voor mij nieuwe – geweldige muziek is de salsamuffin van Sergent Garcia (op z’n Frans; op z’n Spaans is het Sargento Garcia). Politiek getinte feestmuziek bestaand uit een mengsel van salsa en raggamuffin, die doet denken aan Manu Chao of Mala Vita.
Net op m’n ‘verhaardag’ ook weer een boek gekregen van Isabel Allende “Inés de mi alma” over de verovering van Chili. Het is de geschiedenis van Inés Suarez, geliefde van Pedro de Valdivia, de veroveraar van Chili. Er zit ook een flink stuk ook over Lautaro, de legendarische Mapuche leider. Hij leidde ten tijde van de verovering het verzet tegen de Spanjaard. Logisch, want niemand ziet haar land graag veroverd worden. En m’n Chileense broer (hermano de alma) is ook half Mapuche. Er is ook van alles aan de hand met ‘hun’. Zie bijvoorbeeld een recente blog hier. En zo is het cirkeltje weer rond.
Al denk ik niet dat mijn volgende fietsreis al weer in de cono sur (zuidelijk Zuid-Amerika) zal zijn, spaanstalig zal de omgeving hoogstwaarschijnlijk wel zijn. Ik dub nog tussen de Zilverroute of de Camino del Cid. A ver.
vreer luistert: Ojos de Brujo – Tiempo de Soleá
In de gevangenis van Angol, nabij Temuco in Zuid Chili is Patricia Troncoso bezig met een hongerstaking tot een eerlijk proces of de dood er op volgt. Dit is haar tweede hongerstaking en nu zet ze door. Ze ligt bijna dood in het gevangenisziekenhuis en weigert dwangvoeding.
En van geheel andere aard: ik vind de Dierenbescherming gemeen. In principe wil ik even geen kat, maar met die advertenties hier in Amsterdam van kat zoekt baas kom ik toch wel weer in de verleiding. Heel misschien neem ik toch een kat, als verjaarskado of zo misschien wel. Een uit het asiel uiteraard. Of twee, dat ze wat aan elkaar hebben? Dan een verwilderde en een aanhankelijk maatje zoals de Dierenbescherming voorstelt.