“Het woord transgender vind ik erg mooi, vanwege de dansachtige klank en de symbolische, overdrachtelijke betekenis. Dat verwijst naar die onzichtbare wereld, die voor mij belangrijk is. Transgender in de betekenis van: mensen die zich niet houden aan de codes voor hun gender […].”
Ik voel me geen vrouw en geen man, maar een wezen met verschillende componenten. Een mannelijk wezen met vrouwelijke componenten, of andersom. Ik zal nooit zeggen dat ik een man ben, of een vrouw ben. Dat ben ik allebei niet: ik zit ergens tussen man en vrouw in. Het kan per dag verschillen, maar ik voel me toch een eenheid. Van top tot teen ervaar ik het dubbele in me. Onzijdig voel ik me niet, want dat woord heeft voor mij iets seksloos. Ik denk dat ik boven de geslachten sta. Misschien ben ik wel een engel.
De Haagse transgender, Henriëtte Wiersinga is op straat doodgeslagen omdat haar aanvaller haar te irritant vond. Ze kreeg een enorme klap en overleed woensdag. Vermoedelijk leefde ze ook nog onder haar mannelijke naam wanneer de schrijver van onderstaande column haar echt kende.
De 55-jarige Harriët was een bekende verschijning in de binnenstad. Bewoners, winkeliers en andere ondernemers reageren geschokt op zijn/haar dood. Zij was ook actief als begeleider van zieken en stervenden en actief in de kerk.
Woensdagmiddag 28 maart na haar werk naar huis toen hij op het Spui in de binnenstad plots werd neergeslagen. De politie heeft een 26-jarige man aangehouden.
Een bekende van het slachtoffer schrijft op de site Nederlands.nl: ‘Harry werd in coma afgevoerd naar het ziekenhuis: schedelbasisfractuur, hersenbloeding, gebroken kaak, gebroken enkel, klaplong en een hartaanval. Er was een hersenoperatie nodig om het levensgevaar te keren.’
Aanvankelijk leek het erop dat hij de aanslag zou overleven. Toch overleed hij gisteren.
De politie zoekt getuigen van de aanval. In het opsporingsbericht wordt Harry omschreven als een ‘enigszins vrouwelijke man’. “Maar Harry is een fenomeen zoals Fabiola dat is, een levend kunstwerk. Broodmager, gebleekt recht omhoogstaand haar, zwaar bepoederd gezicht, met vette lagen make up. Daaronder meestal een strak glitterhemdje om zijn kippenborst en een broek met wijde pijpen. Zo weggelopen uit het variététheater. Enigszins nichterig is zijn uitstraling wel en ook zijn stem en stopwoordjes (ééééééénig!) zijn van het aanstellerige soort. Zijn kirrende hysterische lach is legendarisch.”, zo schrijft Harry van Dooren op de site.
“[..]figuren als Harry heeft deze wereld nodig. Want hij brengt blijdschap, afleiding en theater. Stoere bouwvakkers en stugge loodgieters laten zich door Harry vleien. Slagers, boeren en buitenlui komen altijd even buurten. In heel Den Haag tippelt Harry parmantig tussen zwervers, asielzoekers en hoeren. In zijn adresboekje staan Marokkanen, Nigerianen en Pakistanen. Een koorddanser die werelden verbindt.”
‘En al doet Harry alles wat god verboden heeft, hij is diep religieus en actief in de kerk. Hij begeleidt het liefst de zieken en de stervenden. Zonder te somberen, met onverwoestbare vrolijkheid en fenomenaal optimisme. En dat is precies wat we zouden moeten missen als Harry W. er niet meer was.
Wat ik mij herinner van het interview dat ze in 1998 aan Tim de Jong heeft gegeven in het kader van het boek “Man of vrouw – min of meer” is beslist niet zo nichterig als ze hier wordt neergezet. Mogelijk is ze op deze manier meer opgevallen. Ik heb helaas niet zo gauw een foto online kunnen vinden van haar, maar er staat dus een interview in bovengenoemd boek. Als het mag van de schrijver plaats ik een scan van het artiekel op de Noodles-site.
Het is dieptriest dat dit gebeurt :/
Vreer plays: Wig in a box van Hedwig and the Angry Inch
Op het Continuum heeft Tim de Jong die haar destijds interviewde nog een mooi stukje geplaatst.
En mede-Noodle jolarti blogde er ook over: http://joliesworld.blogspot.com/2007/04/doodslag.html
Zaterdag 28 aprl gaan we naar Den Haag om er op de plaats waar het tragische voorval plaatsvond haar te herdenken. Het plan is 15h op het Spui in Den Haag.
Ik vind het verschrikkelijk dat haar dit is overkomen. Je mag kennelijk hier in Nederland, maar misschien is dat wel in alle landen over de hele wereld zo, jezelf zijn. Henriette deed dat wel, ik bewonder dat en heb daar diep respect voor dat mensen gewoon zichzelf zijn. Dit betekend alleen dat ze eigenwaarde hebben. Helaas heeft Henriette dit met haar dood moeten bekopen, omdat een gestoorde zich zoals verteld is geworden irriteerde aan haar. Zij was jammergenoeg op de verkeerde plaats op het verkeerde moment. Degene die dit op zich geweten heeft, hoeft voor mij ook niet meer te blijven leven. Een levenslange gevangenisstraf kost ons boevendien alleen nog maar geld ook. Ik vind iemand die geen respect heeft voor het leven van een ander, en zulks soort delicten pleegt, hoeven wij als maatschappij ook geen respect meer voor te hebben. Ik vind dan ook dat in dit soort gevallen, alhoewel ik daar geen voorstander van ben, dat in bepaalde situaties de doodstraf op zijn plaats zou zijn.
Henriette lieve meid rust in vrede. Nu kun je voor eeuwig jezelf zijn, al was het mooier geweest als je dit op aarde had kunnen blijven. Diversiteit in de samenleving maakt het de samenleving gewoon interesant en niet saai. De hokjesgeest moet wat mij betreft afgeschaft worden. Als we spreken van emancipatie en gelijkheid tussen mannen en vrouwen valt hier nog genoeg te doen.
Met vriendelijke groetjes,
PH
Ik ben wel kapot van dit te lezen zeg*.
In 2000 had ik een hele mooie ontmoeting met Henriette
in het café van of naast kunst…dinges “Stroom” in Den haag.
(Ik ben ook transgender).
Ze zag er heel mooi uit.
Zij straalde geen negativiteit uit en ik bewonderde dat zij
zo over straat kon en inderdaad toen geen negatieve ervaringen op straat opdeed,
terwijl ik zelf weet dat ik bij me zelf nog wel een soort woede of negativiteit voel(de)
, waarbij ik weet dat dat samen met onzekerheid
de onzekerheid en agressie bij bepaalde groepen jongeren triggert,
(nu ook meiden) .
Dus eens te meer is het een schok dat juist zo’n vredelievend iemand
als zij het moet bekopen. (Uiteraard moet niemand het moeten hoeven bekopen met klappen of de dood om diens bestaan)
Het voelt nou wel,… of lijkt alsof:
Pas als men œcemenisch de Tempelberg samen zal willen betreden;
elkaar en alle schepselen het licht in de ogen kan gunnen,
zal er licht zijn.
We zijn allen toch een “Eenheid in Verscheidenheid”,
Variaties als de schakeringen van een diamant, die ook een en dezelfde diamant is?
Veel liefs Henriette,
Sanne