Tag archieven: activisme

Hoe heb ik het lef

Ik ben nu bijna een jaar of veertig maatschappelijk actief. Mijn eerste ‘wapenfeit’ was denk ik het meedoen aan de regionale organisatie van de Stroomgroep Haarlem-IJmond in 1978/79. IK deed mee, ging mee  naar de demo tegen opslag van hoog radio-actief kernafval in de zoutkoepels van Gasselte en Gasselternijveen in Drenthe. In dezelfde tijd was ik met mijn ouders bij een demonstratie tegen Berufsverbote (voor linkse leraren en ambtenaren) in Duitsland. IK meende dat ik ook bij een anti-Franco demonstratie ben geweest in die jaren, maar dat bestrijden mijn ouders. wel liepen we vaak in Vredesweektochten. Jong geleerd, oud gedaan zeggen ze.

Poster voor demo tegen opslaf atoomafval in de zoutkoepels

Iets ouder (begin twintig) was ik regelmatig te vinden op Woensdrecht, bevriende vredeskampen en acties in Amsterdam, van onder meer Flikkers tegen Militarisme. Het waren de jaren van de kruisraketten (weer zo’n laffe CDA actie om ze binnen te laten)

Het waren de linkse jaren in Nederland die spijtig genoeg door zware medeplichtigheid van de PvdA onder ex-vakbondsleider en later bankbestuurder Wim Kok (verrader van de arbeidersklasse) en CDA (Lubbers) Of VVD (Wiegel, Bolkestein en ander booswichten) met hun Paarse kabinetten ongedaan zijn gemaakt.

In diezelfde jonge jaren dat ik op school zat had ik goede godsdienstles die mij leerde hoe Bijbelverhalen dan wél gelezen willen worden en zo kwam ik begin twintig bij Frans Breukelman terecht van wie ik uiteindelijk achteraf meer heb geleerd dan toen ik er zat. Zijn zwaar performatieve colleges vol verkondiging vanuit de tekst zelf, leerden dat het ging om het verhogen van de laagsten. Daarmee was ik via de basisbeweging al redelijk vertrouwd geraakt.  Dus studeerde ik een tijdje theologie.Ik stopte daarmee toen ik zag dat de strijd voor het socialisme niet perse een studie theologie behoeft (en er was al Opstand, van Christenen voor het Socialisme). Zoals een medeactivist zegt: daarmee besmet raak je dat niet echt kwijt. Heb ik ook geen probleem mee. De apostel Paulus schreef al “Probeert alle dingen en behoudt het goede” 😉

Het moet halverwege die jaren ’80 zijn geweest dat ik kennis maakte met een band die hun tribe ook wel “Sons and daughters of Thunder and Consolation” noemt: New Model Army. Hoewel zanger Justin Sullivan in een recent interview zegt dat ze een gewone band zijn en niet een politieke band (à la RATM? of Crass of Public Enemy?) liggen hun wortels in de punktijd en snijden ze altijd maatschappelijke politiek thema’s aan, al is dat misschien meer Justins idee dan dat van de rest. In elk geval hebben hun politiek geïnspireerde liederen bij mij  een goed klankbord gevonden. The Charge (over de Britse mijnwerkersstaking), Here comes the war, Burn the castle, Eyes get used to the darkness zijn voorbeelden van Thunder. Consolation vind je in Autumn, Green and Grey, Vagabonds, I need more time … Eigentijdse psalmen als het ware 🙂

"Let's stop tolerating" or "accepting" difference as if we're not SO much better for being DIFFERENT in teh first place. Instead let's CELEBRATE difference becausei nthis world it takes a LOT to be DIFFERENT"

Ik heb dus eigenlijk gewoon een goede achtergrond gekregen in denken over kijken naar en handelen voor rechtvaardigheid. En kennis van geschiedenis van onderliggende groepen heeft ook geleerd dat er altijd verzet is, en dat verzet uiteindelijk loont. voor de lange adem heb je inderdaad ook kennis nodig, naast alleen maar inspiratie. Dus Marx/Mandel lezen, Franz Fanon, Audre Lorde en Maya Angelou en bell hooks over zwarte geschiedenis, literatuur en politiek, Federici en Meulenbelt voor feminisme en Judith Butler en Kate Bornstein om gender beter te begrijpen en te ontleden. Plus alles wat dit verbindt (en waar staat lezen kun je ook denken aan lijken en luisteren). Denk nou niet: jeuk wat veel. Een groot deel is ontgiften (en genieten van mooie taal) want je leert overal zoveel verkeerde zaken …

Ben ik dan een “linkschmensch” zoals raar-rechts dat tegenwoordig noemt? Yep, en proudly so. Nu met een stel andere Amsterdammers bezig de stad BIJ1 te krijgen en radicaal verbindende politiek te gaan voeren. Als je mij ziet zitten daarbij, kun je dat laten weten door op 12 maart volgend jaar op mij te stemmen, lijst BIJ1 (nummer komt in februari), nu op nr. 8.

Veel inspiratie voor een goed jaar vol verbinding, vooral buiten de instituties, maar ook er binnen. Met vegan spekjes of zo 😉

 

How did we get where we are?

Text of a talk given at the MERLINKA queer film festival in Belgrade December 10, 2015

HOW DID WE GET WHERE WE ARE? INTERSECTIONAL QUEER TRANS ACTIVISM FROM A DUTCH PERSPECTIVE

I have been asked to give a talk on the progress we made in the Netherlands, on the level of LBGTI rights, and what remains to be done. I interpret this as: how did we get where we are?

That means that the first question is: where are we actually? And who is this we that are somewhere?

I argue that the we that has arrived in supposedly LGBT Valhalla, in the Netherlands, is in the end only a pretty privileged group. Although officially all their rights also apply to those excluded. I will show that a legal approach – however needed – always fall short without a focus on what society we need. It will always fall short without anti-austerity, anti-racism, anti-sexism and anti-war politics.

The rights that formally apply to everyone in the country are not in reach of everyone. If you are a trans* person of colour in the Netherlands, and in many other countries, you are supposed to have trouble with your family, and you are supposed to be of a Muslim background. Which means they will pit you either as the enemy and call slurs to deny your humanity including your being, lesbian, gay, bisexual, trans or intersex. Or they accept you happily as theirs – usually as their token trans or gay of colour – and pit you against the others who are thus even more black than before. You as a trans*  person of colour however are suddenly white and semi-privileged. But only partly because you still won’t have a job because of racial discrimination. And when you complain that you have issues in your own community the white people fail to respond. Mainstream LGBT organisation COC does a good job in lobbying and capacity building for minority sexualities and also do lots of trans* political work. The trans* organisation is not capable to do it. As a mostly lobby organisation however their possibilities to garner cultural change are limited. Only under-priviliged minority groups are dong real community building now.

EQUALITY

The Dutch constitution posits all laws apply to everyone equally. Which is not self evident anymore since a couple of European countries adopted strikingly discriminating constitutional clauses.

In Serbia and Poland marriage is only between a man and a woman. Which is naive at best and will create unwillingly male mothers in same sex relationships. Women who thanks to a social life prior to their newly acquired and acknowledged gender are the fathers to their child. And fathers who, thanks to giving birth before legal gender change, also are the mothers of their child. This is a pre-queer genderfuck, unwillingly created recently by naive heteronormative lawyers. So, queering cisnormative discourse, I would incite those MP’s and lawyers to keep on doing this. They bring the world we wish of female fathers and male mothers (next to the more traditional male fathers and female mothers) closer than we could hope for.

Ah, yes. That is an issue still of course. We cannot marry. Well, actually, if we can convince our partners to stick with us, we will have de facto same sex relationships. Of course you can try to prohibit that also, but any lawyer with some sense in their brain will object to that for you endanger the stability of the legal system. So in that case also property rights for partner and children are arranged for.

HISTORY AND OURSTORY

Let me look back in time to tell you about the struggle that we had to get where “we” are, “as a country”. I love this “as a country”, as a nation state. Because it assumes and imposes a collective identity that must be created and maintained, enforced. With all mythology of what being your nationality constitutes. For Serbs you have to be strong, militaristic, war mongering, heteronormative. For the Netherlands its means being a welcoming, trading, gay and tulips loving country. I consider it one of my tasks to tear the rosy pink glasses, with which you look at my crazy country, off your nose.

In the 1960s the Netherlands also knew anti-gay fights. We still have anti-gay violence, and even more anti-trans violence. Actually “gay” did not yet really exists as an identity in the 1960s, most were homosexuals. Yes, words matter. The 1970s saw more and more homosexuals on the streets. I even walked the dogs of a homosexual or gay couple I knew through my parents (I was young and the dogs were big and strong). I was unaware of everything and gay or trans or whatever: fine with me. But homosexuals were in those days still getting conversion therapy and even electroshocks. And suicide was high, an uncle of mine took his life because of homophobia everywhere and surely also in himself.

Trans people finally got a place for medical attention in the 1970s and structurally from the 1980s. Legislation was adopted in 1985 and trans people had to undergo psychological screening, cross gender hormone therapy and genital surgery that made them infertile and preferably changed them “as far as possible” to “the other sex”. The reason why there is relatively low level of transphobic violence in the Netherlands (notwithstanding five killings in twelve years), has to do with this medicalising. We have a medical, even psychiatric condition, we cannot help it, and you are not to beat up mentally ill people. Plus we have a tradition of repressive tolerance. Also of the bad. See Black Pete. As long as you don’t scream too loud we keep it under cover. By the way, in my talk I mostly analyse. I do empathise with all struggles, also of cis straight people, but for that, and how to get forward, we have the discussion and personal talks.

In the meantime, through a tough going on, dealing and wheeling with politicians and several non-religious governments, we have won many rights, most recently the one of all-female parenthood without adoption. Until recently the second mother had to adopt her child. With men we still have issues. Gays, lesbians and bisexuals are protected under general anti-discrimination law, trans people not. Yes, partially, under the sex clause. However to think that works, is naive. Because it does not protect us, aggressors do not see us as women or men, but as freaks. So we are not yet there and in politics the idea is slowly that we have reached everything important.

WHO IS THIS WE

And that brings me to the question “who are ‘we’”? Because when we look at queer rights, trans rights, intersex rights, how effective the protection of people of color is in the Netherlands, we see a gaping abyss. Intersex people, those born with a sex variation, people whose sexed body defies our dichotomous norms that there are only male and female bodies, have NO protection against heteronormative surgeons and endocrinologists. Trans people need psychological scrutiny to concur they are of sane mind in this wish. Only then can they go to the civil registry to change names and gender. Doctors and politicians are still scared shitless of autonomous trans people who without any scrutiny change their gender ad lib. Heaven forbid the bomb under the cisheteronormative system is thicker than blood, starts infecting the majority. Then, if you are a person of color, you are to suffer doubly, both under your cultural heritage and the white cishet system. Pardon, gender dysphoria.

WHAT TO LEARN FROM ALL THIS

I think it is important to learn you need patience and a good inclusive and intersectional strategy. Inclusive of your own minorities, inclusive of people with the right ideas although they may not belong diectly to the LGBTIQ community. For the it is of utmost importance to understand and act after the adage “Nothing about us without us”. Stand with sex workers. For many of us sex work is sort of a passage rite. A period of incredible vulnerability. Talk with Romani people how they are segregated and do not get rights. Many of the trans sex workers in the Yugo region are Romani people and they are shunned by the others. So in a an even worse situation than other trans people. Talk with immigrants about their struggle, see where you can help. Where they can help us. Talk with your intersex activists. Learn how the cisgender heteronormative system works, how it screws up all of your lives. Also that of the cisgender heteronormative people themselves, because they are not in the position to experiment with other ways of living, they are caught even deeper in the Matrix. Poor straight people. I pity you. Our Utopia is polymorphous perverse world where love and sex are no commodities anymore. Where we can frolic and fuck at work – but only with consent. Our future is a stateless queer ecosocialist society. It is a long road and we will know loneliness and bombs on the road, but remember: you never fight alone. Hasta la victoria siempre, comrades!

Queer activisme en humor

[singlepic=23,320,240,,center]Er is veel queer activisme al jaren lang. En veel activisten zijn heel serieus en zijn in hun strijd voor de juiste terminologie nog erger dan de ergste zeloten. Vandaag kwam ik echter een fraai afgekorte kritiek daarop tegen: de schrijver (m/v/a) vindt dat velen lijden aan AADD (Activist Attention Deficit Disorder).

No wonder we can’t seem to get anything accomplished. I’ve learned over the years that the liberal leanings of our community often lead to “Activist Attention Deficit Disorder.” We can’t focus long enough on our own collective problem to get anything done. Because everyone must be an idealist and “live [their] convictions” we are constantly hamstrung.

Wijze woorden. Vervang voor Europa dat liberal overigens maar even door radicaal.

In ditzelfde blog (sesw, south east south west) wordt via een verwijzing naar wikipedia’s lemma over LBGT een andere geweldige afkorting gesuggereerd voor het grote conflict over TGLB, LGTB, GBLT etc. De schrijver refereert aan het acronym FABGLITTER (from Fetish, Allies, Bisexual, Gay, Lesbian, Intersexed, Transgender, Transsexual Engendering Revolution)”. Dat is ooit gesuggereerd door het tijdschrift Anything that moves. Dit tussen 1990 en 2002 in San Francisco verschenen bi-blad noemde zichzelf naar het vooroordeel dat bi’s alles achter aan lopen dat beweegt (if only!). De wikipedia schrijver vermeldt nog even fijntjes dat ATM geen seks met dieren propageerde evenwel.

Of het FABGLITTER collectief een collectief kan zijn of moet zijn is een vraag die nog heftiger bestrden zal worden dan de vraag of dat voor LBGT geldt (zie bovengenomed AADD ;o). Ik kan me argumentn voor en tegen voorstellen en zal me waarschijnlijk – ingegeven door mijn dwarsheid, vooral aande pro-zijde opstellen (niet zonder hen gevoelig te willen maken voor de contra zijde overigens). Ben toch best een beetje een peacenik dan: geen ruzie maken alsjeblieft!

niet lbgt, wel geïnteresseerd?

Bij Helen Boyd kwam ik een mooie quote tegen van Frederick Douglas

When I ran away from slavery, it was for myself; when I advocated emancipation, it was for my people; but when I stood up for the rights of women, self was out of the question, and I found a little nobility in the act.

Oftewel je hoeft niet zelf lbgt te zijn om de belangen te verdedigen. Partner, vriend, kennis kan ook. En anders kan het nog steeds :o)

Bij deze nodig ik  u allen uit de zaak van LBGT actief te ondersteunen. En dat kan tegenwoordig ook uit de leunstoel, mits u pen en papier dan wel een computer met internet daar heeft. Amnesty heeft daaar bijvoorbeeld allerlei mogelijkheden voor. En als het Transgender Netwerk eenmaal op toeren is, wil ik daar ook dit soort dingen gaan doen. Houd je meer van een drankje? Ieder derde zondag van de maand tussen 16 en 20 ur zitten de Noodles in café Saarein te Amsterdam.

Hoop u volgend jaar allen in groten getale op te merken :o)

Gebeurtenissen en plannen

Het is al een tijdje geleden dat ik hier wat neergepend heb (om dat ouderwetse werkwoord maar eens te gebruiken). En de reden is een prozaïsch als waar: drukte. Aangezien niet alle lezers mij van even dichtbij volgen enige gebeurtenissen, ontwikkelingen en plannen hier
.Ik wil op mijn (Spaanse) blog graag een stukje gaan schrijven over het bezopen beleid dat de Chileense regionale regering voert tegen de hongerstakende Mapuches in de gevangenis van Angol (IX). Als het toch over die regio gaat hoop ik nog een kleinstukje te kunnen plaatsen over de strijd die men in Patagonië nu voert tegen de internationale energie-industrie en de nationale mijnbouw. Die willen graag waterkrachtcentrales neerzetten in wat nog vrij ongerepte water ecosystemen zijn. Onder meer de prachtige en schone Río Baker bij Puerto Bertrand en Cochrane. Gelukkig is een deel van de bevolking al hard bezig campagne te voeren op een goede wijze ook. Toen ik vorig jaar in de buurt was heb ik in Coyhaique ook het actiecentrum bezocht en daar nog een leuke activiste leren kennen, Paméla.

Het blijft me bezig houden dat verre land, zij het meer op een afstand inderdaad. Als ik geluk heb, qua tijd en geld, ga ik in de Nederlandse herfst terug voor een tijdje. Het huidige idee is een stukje Ruta Cuarenta in Argentinië(minstens zo ‘hopeloos’ als de Carretera Austral in Chili) te rijden  en dan de Andes over te steken naar Chili. Daar wil ik in ieder geval in Rancagua bij mijn ’transbroer’ Andrés langs gaan en in Coyhaique. Bij Pamela en anderen en daar nog even wat fietsen ook. Ik ga nu gewoon een flink stuk bussen uit tijdgebrek, fiets onderin.

homonota

Wat in Nederland gaande is, is dat ik mij intensief bezig houdt met het wederopgerichte Transgender Netwerk Nederland. Met mijn kameraden van de Noodles hebben we na lang jengelen (vind ik) een ruime maand geleden de eerste bijeenkomst voor elkaar gekregen. En we zijn ook meteen voortvarend van start gegaan.
Daar is ook een heel goede reden voor. We worden nl. genoemd in de Homo-nota van de regering. Jawel, alle transgenders vallen nu onder het begrip homo volgens de nota. “Met de term ‘homo’ of ‘homoseksuelen’ wordt in deze nota bedoeld: lesbische vrouwen, homoseksuele mannen, biseksuele mannen en vrouwen en transgender personen, tenzij dit anders in de tekst is aangegeven”. Tja, daar moet ik dus smakelijk om lachen. Aangezien ik sowieso de neiging heb dingen niet te serieus te nemen en daarnaast me langzamerhand ook wel als gay, dan wel homo afficheer (is dat hele trans-proces dan eigenlijk wel nodig geweest, had ik niet gewoon problemen met zelfacceptatie als homo?! ;D) vind ik het uitermate komisch.
Magoed, eigenlijk is het triest dat we als seksuele variant worden gezien (als in seksualiteit, niet als in sekse). Om nog maar even voor eigen parochie te preken: transgender is in eerste instantie een geval van alternatieve genderexpressie (uiting). Dat kan gepaard gaan met de dringende wens tot lichamelijke aanpassing aan het ervaren geestelijke en emotionele geslacht/gender. En dan komt er los daarvan nog eens seksualiteit om de hoek kijken: op wie je valt, op wat voor lichamen en wat voor (gender)expressies. Die dingen staan los van elkaar. Dat is wel afdoende aangetoond.

In het kader van dit Netwerk en de Homo-nota van Plasterk ga ik binnenkort met twee collega’s op gesprek bij het ministerie van OCW in Den Haag. Ik kan niet zeggen dat ik me daar nou helemaal op verheug maar ik ben wel erg nieuwsgierig. Als dat gesprek een beetje loopt, denk ik dat ik ook in Europa wel wat wil gaan doen met het TransNetwerk. Maar eens zien hoe en wat.

Logo DierenbeschermingEn van geheel andere aard: ik vind de Dierenbescherming gemeen. In principe wil ik even geen kat, maar met die advertenties hier in Amsterdam van kat zoekt baas kom ik toch wel weer in de verleiding. Heel misschien neem ik toch een kat, als verjaarskado of zo misschien wel. Een uit het asiel uiteraard. Of twee, dat ze wat aan elkaar hebben? Dan een verwilderde en een aanhankelijk maatje zoals de Dierenbescherming voorstelt.

Tot zover even. ¡Hasta luego y cuidase!

Transzaken

Al een tijdje niets geblogd. Hier noch op mn spaanstalige blog. Dat wil vooral zeggen dat ik het te druk heb om te schrijven hier. Wat is er de laatste tijd gaande? Veel transzaken zoals de titel aangeeft.Op drie punten eigenlijk. Eerst was daar de diversiteitsstrijd op mijn werk. Ik ben druk bezig diversiteitsbeleid te entameren waar ik werk. De helpdesk moet nou ook eindelijk eens op korte termijn (wat dacht je van vorige week?) meer vrouwen gaan krijgen. Al meer dan een jaar geleden heb ik de knuppel in het hoenderhok gegooid (hanenhok meer) en eindelijk beginnen we wat op stoom te geraken.Ja, ook een bedrijf als XS4ALL is gebaat bij een goed diversiteitsbeleid, zou daar misschien – als voorloper – al lang van doordesemd moeten zijn geweest. Laten we het maar op de wet van de remmende voorsprong gooien, dat we het nu pas doen. We gaan spannende dingen doen. En we leven in interessante tijden.Ten tweede was daar Transfusionfestival. Zondag 11 november jl. was de eerste keer dat er een “feeelgood” dag voor OSM (Ons Soort Mensen) werd gehouden. We waren met een 300 mensen van diverse genderpluimage. Met veel workshops, en veel leuke dingen. En een heerlijk stomende funkband, De Kerozine Kikkers. Grappige “funk meets acid”.En tot slot maar nog in volle voorbereiding is daar de Derde Transgender Gedenkdag. Opnieuw organiseren de Noodles, met het Transgender Netwerk deze keer, de Nederlandse Transgender Gedenkdag. En deze keer hebben we de actieve steun en medewerking van het COC Nederland, van Amnesty International (yes!) en Roze Links. Tegenover de medewerking van deze groepen steekt de medewerking van de rest van mijn waarde Netwerkcollega’s helaas wel zeer schraal af. maar daar gaan we wat aan doen. want transding nummer vier komt er al weer aan: Netwerkvergadering. En reken maar dat ik de roede meeneem (no pun intended ;o))Als ik meer rust heb komen er wel linkjes en plaatjes. Nu mogen jullie het even met blote tekst doen.Vreer speelt I am naked van Stereo Total.

Amsterdam Pride

Gelezen op http://kritischlinks.wordpress.com/2007/07/03/niet-meer-terug-in-de-kast/ :”Maak van de Gay Pride Amsterdam 2007 een protest-pride en komt allen naar de Zeedijk. Er is een feestje”Lang niet zo gelachen. maar het is wel een ongelooflijke gotspe. De Amsterdam Pride heeft geen bal met Pride te maken. Pride als LGBT Pride: trots zijn dat je Zo bent, staan voor je rechten. Ja, nu, dit jaar wel even. Bestuurders dreigen een homofeestje te vergallen en dat Pikken We Niet. En We Pikken Het ook Niet dat we niet bloot in een bootje mogen of dat jongeren niet in een bootje mogen. Mee eens. Maar dat is wel mager als Pride.Pride is ontstaan in New York, Greenwich Village, in de Stonewall bar toen de trava’s, transen en gays het op op 28 juni 1969 beu waren dat de politie – die nacht twee keer – hen kwam afpersen. De smeris werd de bar uitgeslagen en er ontstonden stevige rellen. Dit feit wordt als begin van de strijdbare homobeweging die Onze mensenrechten opeist, jaarlijks gevierd in veel landen. In 70 landen mag je überhaupt niet homo zijn en in zes landen staat er de doodstraf op. Voor trans vaak ook.Een Pride die alleen een gezellig zonnig feestje is, is wel een slap aftreksel van – de doorgaans al even slappe- Roze Zaterdag. Dit jaar viel dat gelukkig mee. Geweld tegen ons soort mensen schudt ons weer wakker uit onze gemoedelijke consumptie en doet ons protesteren dat we niet eens meer veilig kunnen uitgaan. Meer dan 40.000 bezoekers op Roze Zaterdag is niet slecht. Die oproep mogen ze wat mij betreft nog wel een aantal jaren herhalen.Blaoque AlternativoIn Madrid riepen we vorige week in het Alternatieve Blok “¡Manos arriba! La Chueca es un atraco” “Handen omhoog! Chueca is een beroving!” En wat voor Chueca geldt in Madrid geldt ook voor Amsterdams gay barrio: stinkend duur. En niet geinteresseerd in anderen. De Amsterdamse Homohoreca wilde ook niet meer de hele Roze Wester voor komend jaar organiseren. De alternatieve festiviteiten die op 5 mei plaatsvinden leert niet genoeg op. Chueca is groot. Groter dan Warmoesstraat, Kerkstraat en Reguliersdwarsstraat. Maar verder zie ik weinig verschil.Nogmaals gezellig met je soortgenoten uitgaan is niets mis mee. Maar die Pride is wel een bastaardkindje van de LGBT Pride.vreer luistert “Rebel Rebel” van David Bowie