Today I am happy. Because at one o’clock tonight the Dutch transgender legislation on the change of gender marker got accepted. No medical intervention needed any more. A big step towards depathologisation. Change of gender marker through the civil registry by handing over a letter by a psychologist that confirms your qualitative consent. That you know what you are doing.
There remains enough to improve also within the margins of this law, but for today am happy.
“identiteit kun je niet diagnostiseren” (c) Cuerpos distintos, derechos iguales
Trans info night
I will first talk about the situation in the Netherlands, since I think hardly anyone really knows about this. Then I will delve more into depathologisation of (trans*) identities.
So, trans* in the Netherlands, what does that mean. How does trans* look here, how do I and my fellow trans* people live?
The first thing I think you have to understand, if you are from a non-Dutch background or know just a bit about trans*, is that everything trans* here is being seen through a transsexual lens, measured through a transsexual matrix. Reason for this lies in history: the Netherlands was one of the first countries in Europe to give trans specific health care. From the beginning of the 1980s a clinical centre got set up at the VU in Amsterdam, later in Groningen a second team.
And the Netherlands is country that loves to divide things up in neat categories. “Raked over”, “aangeharkt” is the comment we get from outsiders, and rightly so. “There be monsters” could have been a Dutch saying. Everything outside the categories is scary. We don’t mind monsters, as long as we can place them in a box.
Then: there is treatment for a small group of trans* people. And except maybe when working in a medical context, I loathe that word because of its “curing” aspects. What trans* people need more – next to getting rid of transphobic contexts – is psychological assistance, and maybe medical assistance if you feel that bad through all the shit of feeling different and being treated less favourable than non-trans* non LGBTI people.
There is a law change coming up that will take care of the most flagrant human rights violation towards trans people. What will it bring?
Then the current situation: it is shit. No murders, that is good. But because of the raked over character of Dutch society, and because of ignored but stimulated patriarchal thinking, almost 60% of the respondents abhor gender confusion when confronted with someone: people should be clearly recognisable as male or female. 20% of the respondents prefers not to have contact with transgender people, 10% would see it as a reason to disconnect, to break friendship, IRL that is.
70% of Dutch trans people has considered suicide, 20% attempted and an unknown percentage succeeded. Has been suicided so to say by transphobic society. 40% is without a job with many in bijstand or WW (social security or unemployment benefit). Also 40% has followed high education.
Many get scolded or attacked, but fortunately: no killings here.
A very good thing is that work is being done on this. There is TNN, Transgender Network Netherlands and COC uniting their efforts, the ministry of emancipation also sees need for and work on improvement.
But that doesn’t mean things will be OK soon, as you will guess. Because all work from a reformist perspective, all have a transsexual lens through which they look. Most think from a perspective of trans as a big problem, something that can be “cured” by medical interventions. Poor trans people, that have to suffer so much.
That of course also has to do with and is caused by the pathological context that is so strong here. Dutch raked over society thinks it had erased the monsters, but actually through their biologistic legal thinking is creating new ones. And they will have trouble anyway: nature is not neatly raked over, nature is a mess. So their idea of having the birth giver registered as mother of a child, even if they are legally a father, creates male mothers, that socially are fathers. But conceding means they will have birth giving males, which fucks up their system again. And procreating, impregnating mothers also of course. All has to do with the fear for autonomous women. Poor legislators, poor believers. This fear for women also is one of the reasons for my booklet that I am presenting today here.
Practically speaking my booklet is only for people who master Dutch or who need a terrific good reason to start learning dutch. I just published a Dutch language booklet Transgender: why is that is disordered?” In English it already sounds more like my great example: the Spanish book “El genero desordenado” the disordered gender.
So I now want to delve a bit deeper into depathologisation. And mostly why that is so needed.
If we do not start real soon now with adhering to a different paradigm of pathology and of taking people serious in their stories about how they feel and what they experience we will end up with in the very small group of so called sound people and get rid of diversity, colour, an ultimately create only inbreeding. Sounds already rather eugenic. But I think that is the consequence and the expression of what is happening with the DSM 5: where the previous DSM already was huge, the new one gets even bigger. Critique is that too many phenomena get a place there, normal
behaviour is being pathologized. And surely where it comes to sexuality and gender it contains things that are considered bad for American morals. With trans* related issues they say it is only meant for people who experience distress, but that is a faulty explanation. Then you can just diagnose (or classify) the depression or anxiety the person has. Fetishistic cross dressing doesn’t hurt anyone. But if you get anxious because of it, then treat the anxiety. The problem is: DSM looks for psychiatric and/or psychologic solutions for problems caused by society without acknowledging society’s role in this. It prefers medication. Many authors, and surely all authors of the trans* related section, have ties with pharmaceutic industry. As have endocrinologists, at least in the US but probably not only, with the hormone sellers. That stinks.
In my booklet I write about normality (or actually I publish it): why are certain things considered normal and others pathological? I write about gender dichotomy and its idiocy, about health care and its coupling with legislation. About what is good legislation and where you can find it. Not in Europe.
I translated an article by a mainstream gender dysphoria care team psychologist in Spain, that pleads for a non binary approach of gender and actually starts founding all the trouble trans* people experience with becoming who they feel they are, in transphobic society. Bergero disproves, refutes many of the standard arguments used by pathologising gender teams.
And I end with a perspective of future trans: “Trans in your head”, as the most modern trans* movements in Spain and Ecuador create and live. If you rad Dutch, you should definitely buy ti.
Niet dat het onverwacht is, maar de regering neemt transgenders niet serieus genoeg. Zoals het er nu uit ziet, krijgen we veel kruimels toebedeeld maar mogen we niet zelf het recept van de taart bepalen. En daar is de “transbeweging” niet kritisch genoeg op.
Met deze variatie op een bekende spreuk geef ik aan dat ik in dit blog meer aandacht wil besteden aan het in Nederland zwaar ondergesneeuwde niet-binaire handelen, leven en denken.
Want aan de ene kant zie je best dat er ruimte is in de scene om anders te zijn, meer mensen noemen zich ‘genderqueer” of gedragen zich niet zo precies mannelijk of vrouwelijk. De genderqueers of anderszins niet binairen spreken zich meer en meer uit. Al zijn er geloof ik weinigen die er hun thema, dan wel handelsmerk van maken. Je ziet dat er meer en meer gespeeld wordt met mannelijkheid en vrouwelijkheid in elk geval, in een uiteindelijk vrij kleine scene.
Kabinet Balkenende IV is gevallen. Het tussenkabinet beschouwt zichzelf grotendeels als demissionair en zal geen controversiële besluiten erdoor jagen. De man-met-de-hoed, minister Plasterk van OCW en emancipatie, is weg; Rouvoet laat het LGBT-beleid over aan staatssecretaris van Bijsterveldt. Tijd voor een balansopmaak. Op persoonlijke titel want op mijn persoonlijke website. Lees verder
Afgelopen donderdag 10 december was Internationale Dag van de Rechten van de Mens. Op twee plaatsen in de wereld in elk geval gebeurden zaken die voor LGBT-rechten van belang zijn.
Inspiratie is erg belangrijk in het leven. Maakt alles een stuk zonniger. Vorige week kreeg ik al weer inspiratie voor kleermaken, nu nog voor schoenen. Of een hoed (wie suggereerde dat toch?).
Maar wat ik belangrijker en leuker vind: ik heb eindelijk inspiratie om een groter coherent, uitgebreid en ‘moeilijk’ verhaal te schrijven over transzaken. Niet meer alleen van die blogpostjes, oprispingen, maar een boek-achtig iets (misschien wel een boek!)
Het idee (voorlopig): uitgebreid schrijven over gender als historische constructie, als archief van woorden en dingen, als vertoog dat mensen in twee hokjes duwt, soms in drie, maar dan nog afgeleid van twee vaak. Met die bril kijken naar hoe trans is geconstrueerd in Nederland, welke consequenties het heeft (gehad) op persoonlijk politiek, medische en juridisch gebied. Enige geschiedschrijving ook van trans in Nederland. Ik wil laten zien wat die vertogen die constructies met echte mensen doen.
Dit is natuurlijk heel uitgebreid en tamelijk vaag. De bedoeling ervan is dat ik een aantal zaken voor het voetlicht breng die nu erg verborgen liggen. En het moet enigszins te begrijpen zijn voor niet academisch aangelegen mensen. Misschien komt er ook een politiek pamflet uit. Weet ik allemaal nog niet. Maar ik voel me er wel erg ‘jumpy’ bij. En da’s goed. Nieuwe liefdes en nieuwe hobby’s hebben dat effect op mij.
Nu vraag ik me alleen nog af ik er een apart blog van ga maken, of dat het grotendeels offline doe met een goed schrijfprogramma. Risico van blog is dat mensen er gebruik van gaan maken. Dan kan ik beter stukjes neerbloggen en reacties zien te vangen. Want het co-creatie idee spreekt met toch ook wel aan. Of wel bloggen (kan ik het op mijn eigen domein houden hoef ik geen google docs te gebruiken) en dan sommige postjes privé, ander publiek. We zien wel wat het wordt maar ik ben blij om weer es een ei te kunnen leggen en uitbroeden.
Het moet maar eens duidelijk gezegd worden: Nederland dwingt mensen tot operaties als ze hun lichaam anders willen bewonen dan gewoon is. Dat betekent dus dat Nederland de integriteit van het lichaam schendt en daarmee de Universele Verklaring an de Rechten van de mens schendt (UVRM art. 5). Heel boud gesproken: Nederland zou zich daarmee schuldig kunnen maken aan wrede, onmenselijke of onterende behandeling.
Wie anders is wordt niet erkend tenzij hij/zij medische behandeling ondergaat. Dat is in strijd met het recht op bestaan als persoon voor de wet. (UVRM art. 6)
Nederland schendt ook de vertrouwensrelatie tussen patiënt en arts. Alleen als je je transseksueel verklaart mag je je registratie wijzigen. En dat moet een brief van een ter zake kundig arts aantonen. Die moet ook aangeven dat je zoveel mogelijk lichamelijk veranderd bent. Nederland dwingt je dus tot transseksualiteit als je anders bent. Op straffe van niet erkenning. Lees verder
De laatste dagen is er in Nederland weer een internetstorm opgestaan. Een “pedojaagster” heeft een website opgezet waarop de namen en adressen van veroordeelde pedoseksuelen staan. En 57% van de bevolking vind dat een goed idee. Zij willen ook de namen en adressen van moordenaars en verkrachters publiekelijk online hebben. Ondertussen heeft de hoster om technische redenen de kwestie afgesloten: te veel traffic en een gericht botnet doen de hele server plat gaan.
Wat de enquête van Eén Vandaag opleverde is typisch voor de populistische stemming van tegenwoordig. De goegemeente heeft emoties en daar moet maar naar geluisterd worden. Gelukkig heeft ook Nederland een rechtssysteem dat zegt (net als het familielid van een inmiddels afgestrafte man) dat iemand recht heeft op een tweede kans. En het volgens goed recht geldt dat las je je straf hebt uitgezeten, dat je dan ‘afgestraft’ bent. Dan is het over. Ik hoop vurig dat politie en justitie niet toegeven aan de volkswoede maar aan volksopvoeding gaan doen. Kennelijk heeft een groot deel van de bevolking geen kennis van basisbeginselen van ons rechtssysteem. Het OM roept terecht dat sommige acties een element van aan de schandpaal nagelen hebben.
Mijns inziens is dat een van de gevolgen van het sinds Pim bon ton zijnde populisme. “Ik zeg wat ik denk en ik doe wat ik zeg” was zijn motto. Nou was Fortuyn iemand die in elk geval afentoe nog echt dacht. Als academicus was hij gewend zijn gedachten te formuleren. Al waren dat dan vaak conservatieve gedachten. Deze mensen die een botnet inzetten, die zelfs ramen inkegelen: hoeveel stappen is dat van lynching verwijderd? Ze denken ook niet na wat de gevolgen voor hen zouden zijn als zij in een ongeval iemand hadden gedood en als er dan mensen woedend op hen af zouden komen. Ik zou een straf willen suggereren voor deze mensen: verplicht leren. Kennis en inzicht op doen. Of een simulatiespelletje waarin zij de opgejaagde zijn. Kijken of ze dan nog zo fanatiek zijn.