Het is al een tijdje geleden dat ik hier wat neergepend heb (om dat ouderwetse werkwoord maar eens te gebruiken). En de reden is een prozaïsch als waar: drukte. Aangezien niet alle lezers mij van even dichtbij volgen enige gebeurtenissen, ontwikkelingen en plannen hier
.Ik wil op mijn (Spaanse) blog graag een stukje gaan schrijven over het bezopen beleid dat de Chileense regionale regering voert tegen de hongerstakende Mapuches in de gevangenis van Angol (IX). Als het toch over die regio gaat hoop ik nog een kleinstukje te kunnen plaatsen over de strijd die men in Patagonië nu voert tegen de internationale energie-industrie en de nationale mijnbouw. Die willen graag waterkrachtcentrales neerzetten in wat nog vrij ongerepte water ecosystemen zijn. Onder meer de prachtige en schone Río Baker bij Puerto Bertrand en Cochrane. Gelukkig is een deel van de bevolking al hard bezig campagne te voeren op een goede wijze ook. Toen ik vorig jaar in de buurt was heb ik in Coyhaique ook het actiecentrum bezocht en daar nog een leuke activiste leren kennen, Paméla.

Het blijft me bezig houden dat verre land, zij het meer op een afstand inderdaad. Als ik geluk heb, qua tijd en geld, ga ik in de Nederlandse herfst terug voor een tijdje. Het huidige idee is een stukje Ruta Cuarenta in Argentinië(minstens zo ‘hopeloos’ als de Carretera Austral in Chili) te rijden  en dan de Andes over te steken naar Chili. Daar wil ik in ieder geval in Rancagua bij mijn ’transbroer’ Andrés langs gaan en in Coyhaique. Bij Pamela en anderen en daar nog even wat fietsen ook. Ik ga nu gewoon een flink stuk bussen uit tijdgebrek, fiets onderin.

Wat in Nederland gaande is, is dat ik mij intensief bezig houdt met het wederopgerichte Transgender Netwerk Nederland. Met mijn kameraden van de Noodles hebben we na lang jengelen (vind ik) een ruime maand geleden de eerste bijeenkomst voor elkaar gekregen. En we zijn ook meteen voortvarend van start gegaan.
Daar is ook een heel goede reden voor. We worden nl. genoemd in de Homo-nota van de regering. Jawel, alle transgenders vallen nu onder het begrip homo volgens de nota. “Met de term ‘homo’ of ‘homoseksuelen’ wordt in deze nota bedoeld: lesbische vrouwen, homoseksuele mannen, biseksuele mannen en vrouwen en transgender personen, tenzij dit anders in de tekst is aangegeven”. Tja, daar moet ik dus smakelijk om lachen. Aangezien ik sowieso de neiging heb dingen niet te serieus te nemen en daarnaast me langzamerhand ook wel als gay, dan wel homo afficheer (is dat hele trans-proces dan eigenlijk wel nodig geweest, had ik niet gewoon problemen met zelfacceptatie als homo?! ;D) vind ik het uitermate komisch.
Magoed, eigenlijk is het triest dat we als seksuele variant worden gezien (als in seksualiteit, niet als in sekse). Om nog maar even voor eigen parochie te preken: transgender is in eerste instantie een geval van alternatieve genderexpressie (uiting). Dat kan gepaard gaan met de dringende wens tot lichamelijke aanpassing aan het ervaren geestelijke en emotionele geslacht/gender. En dan komt er los daarvan nog eens seksualiteit om de hoek kijken: op wie je valt, op wat voor lichamen en wat voor (gender)expressies. Die dingen staan los van elkaar. Dat is wel afdoende aangetoond.

In het kader van dit Netwerk en de Homo-nota van Plasterk ga ik binnenkort met twee collega’s op gesprek bij het ministerie van OCW in Den Haag. Ik kan niet zeggen dat ik me daar nou helemaal op verheug maar ik ben wel erg nieuwsgierig. Als dat gesprek een beetje loopt, denk ik dat ik ook in Europa wel wat wil gaan doen met het TransNetwerk. Maar eens zien hoe en wat.

En van geheel andere aard: ik vind de Dierenbescherming gemeen. In principe wil ik even geen kat, maar met die advertenties hier in Amsterdam van kat zoekt baas kom ik toch wel weer in de verleiding. Heel misschien neem ik toch een kat, als verjaarskado of zo misschien wel. Een uit het asiel uiteraard. Of twee, dat ze wat aan elkaar hebben? Dan een verwilderde en een aanhankelijk maatje zoals de Dierenbescherming voorstelt.

Tot zover even. ¡Hasta luego y cuidase!