Toen de 10.000 Griekse huursoldaten, die na de mislukte oorlog tussen Cyrus en Artaxerxes als ontheemden door Klein-Azië zwierven de zee zagen riepen zij ??????? ??????? (thalassa, zee).Vanuit een ver verleden herinner ik het mij als kreet , bij het zien van de zee. Toen ik dus in Chili na dagen woestijn de zee weer zag, borrelde bij mij die kreet weer op ..
Tag archieven: reizen
Allerhande IDAHO & Pride nieuws
Het gaat goed plotseling op het gebied van trans. Er is ook nog heel veel te doen en voor velen zullen de veranderingen niet erg veel inhouden nog maar er is beweging.
Afgelopen dagen was er een menigte aan NGO’s, ambassadeurs en (LGBT)-mensenrechtenactivisten in het Assemblee Nationale van Parijs te vinden. Buiten LGBT-activistenkringen of Nederlandse diplomaten lijkt het stil te zijn hierover in Nederland, maar de Franse regering heeft via staatssecretaris voor de mensenrechten Rama Yade, de eerste zwarte staatssecretaris in Frankrijk, een wereldconferentie georganiseerd over mensenrechten en seksuele gerichtheid en gender identiteit (SOGI). Samen met Nederland en Noorwegen. Noorwegen stuurde hun minister, Nederland stuurde Frans Timmermans (PvdA), staatssecretaris voor Europese zaken. Hij hield een gepassioneerd betoog over hoe een boek van Marguérite Yourcenar hem in zijn jeugd liet inzien dat liefde tussen twee mannen helemaal geen probleem is. Het leek er
ernstig op dat ie uit de kast aan het komen was. Boeit me verder niet zo, maar het was een mooi en persoonlijk betoog. De openingsspeech was natuurlijk voor Rama Yade die het doel van de conferentie aangaf: meer handtekeningen verzamelen voor de VN uitspraak tegen SOGI discriminatie en een strategie bedeken om de strijd in de internationale arena verder te voeren: op naar een echte Verklaring van de VN, die gezag heeft en diplomatiek gewicht heeft.
Wegens dit IDAHO (Internationale Dag tegen Homofobie en Transfobie) zijn er ook een paar prachtige toezeggingen gekomen vanuit de regeringen. Minister Verhagen van Buitenlandse Zaken heeft nogmaals nadrukkelijk gezegd dat de huidige Nederlandse wetgeving moet veranderen omdat ie in tegenspraak is met beginsel 18 van de Yogyakartaprincipes van de SOGI mensenrechten: recht op vrijwaring van wrede medische behandeling. Hij gaat bij Hirsch Ballin (Justitie) druk uitoefenen er werk van te maken. Wat betekent dat in elk geval sterilisatie niet meer nodig zal zijn en mogelijk wel meer niet. Afwachten wat het parlement er van brouwt en of er nog helden zijn die willen dat we weer vooraan gaan lopen.
Het activistencontingent op de conferentie was heerlijk divers. Er zaten zelfs een aantal hetero’s bij – transhetero’s. Wat ook logisch is: er zijn talloze hetero’s onder de transen. Heerlijk om een groep zwarte homo’s en lesbo’s te zien die zich prima vermaakten en zich even geen drukte hoefden te maken over hun sociale situatie en risico’s op dat moment. Ook was de inmiddels beroemde Sunil Pant uit Nepal aanwezig: hij heeft er voor gezorgd als openlijk gay parlementslid dat homoseksualiteit niet meer verboden is, en zelfs is er nu een derde sekse. Over de vraag of je als ’transgender’ je móet voegen in de derde sekse is geen jurisprudentie over, dus het hoeft niet. Een wet is er überhaupt nog niet over.
Een maleisisch aactiviste was boos dat veel westerse onderzoekers trans sex werkers indelen in de MSM categorie: mannen deie seks hebben emt mannen. Volslagen ridicuul natuurlijk dat idee. Een Filippijnse was zeer scherp op de keuzemogelijkheid: jij bepalt wie en hoe je leeft en hoe je lichaam moet zijn. Een idee dat hier langzaam ook begint door te dringen, nu we het meer over gender en minder over geslacht hebben.
Overal over der wereld zijn ook acties geweest, inclusief in Amsterdam (dUh ;o) waar een vijftig tot zeventig mensen vanaf het (sic!) naar de Dam gingen om tegen transfobie en homofobie te zoenen.
Wat het voor mij persoonlijk extra gezellig maakte is dat mijn Chileense broer ook over was en we samen Parijs onveilig zijn gaan maken. Hij had nog een fles heerlijke Chileense wijn meegenomen en een boek over de geschiedenis van de Chileense homobeweging – dat laatste op verzoek. Geschreven door “el Che de los gays”.
Op de internationale IDAHO site vind je verslagen en foto’s van vele acties over de wereld. Ik ben blij en trots mee te heben georganiseerd aan de internationale activistenbijeenkomst en de Amsterdamse kiss in waarin we ook nog een paar gristenen probeerden te bekeren dan wel hun duivel uit te drijven. Gekke mensen.
Maar ook weer niet zo koud …
“Winter in Patagonië is koud” schreef ikals vorige titel. Maar zo tegen het einde van de winter valt het best mee. Je krijgt prachtige verschijnselen als volop sneeuw bij temperaturen van boven de 5 graden Celsius. In de bergen van de Torres del Paine zakte ik op weg naar de toppen rustig een half been diep weg in de sneeuw (Door de Chilenen consequent “ijs” genoemd). Vooral de wind die afentoe´s nachts opstak was vervelend; mijn tent is nl. niet winddicht blijkt. Niet genoeg in ieder geval. Maar es een bivakzak ofzo aanschaffen daartegen. Een nieuwe tent is ookweer zowat.
De tocht in de Torres was mooi maar erg zwaar voor iemand die al in geen jaren serieus aan trekking heeft gedaan. Anderzijds: hoe langer ik liep hoe beter het ging. Het was ook onwennigheid dus. Door de weersgesteldheid kon ik maar de helft van mijn plan uitvoeren: de noordzijde van de bergen was nog zeker een meter diepe sneeuw. Dat doen we dus maar niet (mag ook niet).
Dus heb ik nu een week over en ga ik nog maar even de grens over naar Argentinië, stukje wandelen in Chalten. Daarvoor moet ik wel weer over Calafate waar ik nu zit te typen. Ze hebben daar wel een goede infrastructuur gelukkig. Morgen verder naar Chalten,stukkie trekken langs refugio´s (hutten) als dat wil.
Paar dagen later weer in twee dagen terug naar Natales, Chili en dan met de boot noordwaarts. De zee is redelijk rustig, maar ver buitengaats toch afentoe ook wel onstuimig. Zal dus op een geven moment wel over de reling hangen. Maar dat hoort erbij. Anders heb je niet echt gevaren 😉
Ow en de lokale internetcafé-hond (lag buiten te slapen) doet de groeten, kwam even aaien halen binnen net.
Ik heb heel veel foto´s en geen mogelijkheid ze makkelijk te uploaden dus dat komt straks wel.
Ya. Es todo para hoy. Nos vemos.
Los … en door!
Aanvankelijk was dit een draft voor een postje over chaos en keuzeproblemen. Net als Alexander de Grote duidelijk demonstreerde, moet je lastige knopen soms niet ontwarren maar doorhakken. Bij deze dan. Twee van de drie lastige punten zijn nu opgelost. Ik dubde over werk, reis en een kast. Daarvan blijft alleen werk nog onzeker.
Lees verder
Volver
De beroemdste tango van de beroemdste tango componist uit de twintigste eeuw, Carlos Gardel, heet “Volver” terugkeren. Dat is ook mijn plan. Terug naar San Telmo, Buenos Aires. Terug naar Chili. Terug naar Patagonië. Zonder fiets deze keer. En korter. Lees verder
Gebeurtenissen en plannen
Het is al een tijdje geleden dat ik hier wat neergepend heb (om dat ouderwetse werkwoord maar eens te gebruiken). En de reden is een prozaïsch als waar: drukte. Aangezien niet alle lezers mij van even dichtbij volgen enige gebeurtenissen, ontwikkelingen en plannen hier
.Ik wil op mijn (Spaanse) blog graag een stukje gaan schrijven over het bezopen beleid dat de Chileense regionale regering voert tegen de hongerstakende Mapuches in de gevangenis van Angol (IX). Als het toch over die regio gaat hoop ik nog een kleinstukje te kunnen plaatsen over de strijd die men in Patagonië nu voert tegen de internationale energie-industrie en de nationale mijnbouw. Die willen graag waterkrachtcentrales neerzetten in wat nog vrij ongerepte water ecosystemen zijn. Onder meer de prachtige en schone Río Baker bij Puerto Bertrand en Cochrane. Gelukkig is een deel van de bevolking al hard bezig campagne te voeren op een goede wijze ook. Toen ik vorig jaar in de buurt was heb ik in Coyhaique ook het actiecentrum bezocht en daar nog een leuke activiste leren kennen, Paméla.
Het blijft me bezig houden dat verre land, zij het meer op een afstand inderdaad. Als ik geluk heb, qua tijd en geld, ga ik in de Nederlandse herfst terug voor een tijdje. Het huidige idee is een stukje Ruta Cuarenta in Argentinië(minstens zo ‘hopeloos’ als de Carretera Austral in Chili) te rijden en dan de Andes over te steken naar Chili. Daar wil ik in ieder geval in Rancagua bij mijn ’transbroer’ Andrés langs gaan en in Coyhaique. Bij Pamela en anderen en daar nog even wat fietsen ook. Ik ga nu gewoon een flink stuk bussen uit tijdgebrek, fiets onderin.
Wat in Nederland gaande is, is dat ik mij intensief bezig houdt met het wederopgerichte Transgender Netwerk Nederland. Met mijn kameraden van de Noodles hebben we na lang jengelen (vind ik) een ruime maand geleden de eerste bijeenkomst voor elkaar gekregen. En we zijn ook meteen voortvarend van start gegaan.
Daar is ook een heel goede reden voor. We worden nl. genoemd in de Homo-nota van de regering. Jawel, alle transgenders vallen nu onder het begrip homo volgens de nota. “Met de term ‘homo’ of ‘homoseksuelen’ wordt in deze nota bedoeld: lesbische vrouwen, homoseksuele mannen, biseksuele mannen en vrouwen en transgender personen, tenzij dit anders in de tekst is aangegeven”. Tja, daar moet ik dus smakelijk om lachen. Aangezien ik sowieso de neiging heb dingen niet te serieus te nemen en daarnaast me langzamerhand ook wel als gay, dan wel homo afficheer (is dat hele trans-proces dan eigenlijk wel nodig geweest, had ik niet gewoon problemen met zelfacceptatie als homo?! ;D) vind ik het uitermate komisch.
Magoed, eigenlijk is het triest dat we als seksuele variant worden gezien (als in seksualiteit, niet als in sekse). Om nog maar even voor eigen parochie te preken: transgender is in eerste instantie een geval van alternatieve genderexpressie (uiting). Dat kan gepaard gaan met de dringende wens tot lichamelijke aanpassing aan het ervaren geestelijke en emotionele geslacht/gender. En dan komt er los daarvan nog eens seksualiteit om de hoek kijken: op wie je valt, op wat voor lichamen en wat voor (gender)expressies. Die dingen staan los van elkaar. Dat is wel afdoende aangetoond.
In het kader van dit Netwerk en de Homo-nota van Plasterk ga ik binnenkort met twee collega’s op gesprek bij het ministerie van OCW in Den Haag. Ik kan niet zeggen dat ik me daar nou helemaal op verheug maar ik ben wel erg nieuwsgierig. Als dat gesprek een beetje loopt, denk ik dat ik ook in Europa wel wat wil gaan doen met het TransNetwerk. Maar eens zien hoe en wat.
En van geheel andere aard: ik vind de Dierenbescherming gemeen. In principe wil ik even geen kat, maar met die advertenties hier in Amsterdam van kat zoekt baas kom ik toch wel weer in de verleiding. Heel misschien neem ik toch een kat, als verjaarskado of zo misschien wel. Een uit het asiel uiteraard. Of twee, dat ze wat aan elkaar hebben? Dan een verwilderde en een aanhankelijk maatje zoals de Dierenbescherming voorstelt.
Tot zover even. ¡Hasta luego y cuidase!
Puerto Williams – Zuidelijker dan het Einde van de Wereld
Puerto Williams is vreemd. Daar was ik op de boot al impliciet op voorbereid. Nu is elk eiland waar je aankomt – zeker als je eerst een antal boten over moet klauteren – vreemd, maar het besef dat dit het zuidelijkste permanent bewoonde eiland van de wereld is, waar ik in de regen aankwam, maakt het extra vervreemdend. Als de openings-scene van een film:
Lees verder