Tag archieven: trans

Trans Remembrance Day 2013

Ieder jaar herdenken we rond 20 november de trans* mensen die gedood,vermoord zijn. Onze broeders en zusters, onze brusjes en zoertjes. In Amsterdam doen we dit op het Homomonument. Dit jaar weer op de 20e zelf, om 18.30 uur. Dan verzamelen we bij het Homonument, en daar kun je een fakkel en een roos krijgen. aan de roos zit een label met de naam en de plaats van overlijden van een vermoorde trans*persoon. Na een toespraakje en wat muziek leggen we de rozen op het laagliggende deel van het Homomonument. We spreken dan ook de naam en omstandigheden van overlijden van de betreffende persoon uit zodat iedereen het kan horen.
Na afloop kun je door naar Vrankrijk waar de wekelijkse queeravond wordt gehouden. Die staat deze keer ook in het teken van Transgender Gedenkdag.

Kun je niet in Amsterdam op de 20e, dan kun je op de 23e nog meedoen aan de nationale herdenking in NIjmegen¢. Zie daarvoor de betreffende website.

Gedenkdag Amsterdam wordt financieel mogelijk gemaakt door het Trut-fonds.

Trans murder monitoring map 2013
Every year around the 20th of November we commemorate the trans* people that have been killed, our brothers, sisters, bristers and sothers…

In Amsterdam we do this at the Homomonument with roses and by sharing the names of those who left us this year through violence, or sometimes through self chosen death.

The program starts around 18.30h. Like last year a short speech will be held and then we will call one by one the names of those who left us. There will be 100 roses with names and we will have torches. We will continue until the last flower has been laid. Afterwards Vrankrijk is open for the regular queer night. The WTF! night will be also in the theme of TDOR. This event is possible thanks to the kind cooperation of Trutfonds that supports us!

Mijn trans-oma is in hongerstaking

In de prachtige Zuid-Spaanse stad Granada woont Kim Pérez Fernandez Figares (72) en Kim Pérez is mijn Spaanse trans-oma. Met een leven vol strijd achter zich – strijd voor zichzelf, voor transrechten en tegenwoordig specifiek ook voor rechten van transkinderen – is ze een van de oudste voorvechters van transrechten in Spanje. En omdat het parlement van Andalusië tegen eerdere beloftes in geen werk maakt van het introduceren van trans-positieve wetgeving, is ze op 7 november met een aantal andere leiders van de beweging daar in hongerstaking.

Wetgeving

Spanje kent sinds 2007 een wet op de gendererkenning die het mogelijk maakt de geslachts-aanduiding op geboortecertificaat en paspoort te wijzigen. Voorwaarden zijn een psychiatrische diagnose en twee jaar hormoontherapie. Destijds was de Spaanse wet de tweede in Europa die geen operaties verplicht stelde, maar – via de medische praktijk – wel sterilisatie. Alleen Groot Brittannië was verder toen.

In het land met autonome regio’s is dit de algemene, nationale wet. De regio’s mogen hier bovenuit gaan en Baskenland bijvoorbeeld is al verder. In Andalusië is Autonomia Trans/Conjuntos Difusos al meer dan een jaar geleden met een wetsontwerp gekomen om regionaal verder te gaan dan de nationale wet, met onder meer een anti-discriminatie wet. De wet is gebaseerd op het Argentijnse voorbeeld, de beste gendererkenningswet ooit en totnutoe niet voorbijgestreefd door nieuwere wetten. In de Argentijnse constructie heb je geen externe controle die bepaalt of je wel gelijk hebt. Jij zegt het, en jij weet het beste wat je genderidentiteit is. En je recht op vergoede medische zorg, wanneer je het nodig hebt, niet als wettelijke voorwaarde, behoudt je, geregeld bij wet.

Regio’s

In Madrid is dit jaar een wetsvoorstel ingediend door de sociaal-democratische partij PSOE dat een verbetering zou moeten opleveren voor de trans* mensen in de regio Madrid. Alleen valt er nogal wat commentaar te geven op het Madrileense voorstel van Carla Antonelli en Marina Sáenz. Zo vraagt het om zelf-pathologisering. je krijgt je wijzigingen en je bescherming omdat je verklaart een “transseksuele conditie” te hebben, een “stabiele en permanente discrepantie tussen je morfologische geslacht en gevoelde genderidentiteit”. Hier gaan politici op de stoel van de psychiater zitten en een pathologiserende wet invoeren. Het is een wet voor mensen met een bepaalde identiteit. De beter weg is om bescherming te regelen voor iedereen, en waar nodig speciale bescherming op bepaalde gronden, niet omdat men zo is, maar omdat men benadeeld wordt wegens het zo zijn. Zo werkt de Madrleense wet niet.

Het voorstel van Andalusië bevat alles wat je zou willen van een regionaal voorstel: het legt de beslissingsmacht bij de transpersoon, gaat uit van respect en gelijke rechten, biedt bescherming op het gebied van arbeid, onderwijs, zorg (hoewel dat nog niet uitgediscussieerd is), aan jongeren en aan ouderen. Een behoorlijk complete wet dus.

Maar zoals het vaak gaat – zeker weer in Spanje – is het nog wat anders om met partijen af te spreken een wet in te dienen, en dat dit werkelijk gebeurt. De groep seksuele diversiteitsgroep van Izquierda Unida (Verenigd Links) had de wet gepresenteerd op 17 oktober 2012 op initiatief van ATA Sylvia Rivera (naar de Stonewall deelneemster Sylvia Rivera) en Autonomía Trans/Conjuntos Difusos (Trans autonomie/Diffuse Verzamelingen).

Andalusië

De verwachting was dat de wet snel zou worden ingediend. Maar helaas bleek de politiek vrij snel een probleem te krijgen met de paragraaf over minderjarige transgenders. De wet zou minderjarigen het recht geven op een begin van medische ondersteuning van de transitie. Volgens ATA gaat het niet om meer rechten maar het erkennen van bestaande rechten.

Opmerkelijk is dat de PSOE niet meedeed; trans-politici van die partij bleven ook erg stil. Pas toen de hongerstaking zich aankondigde, schaarden de trans-iconen zich achter de eis tot behandeling. Eendracht maakt macht en de Andalusische politici zijn dan ook een paar uur voor het verstrijken van de deadline akkoord gegaan met de indiening van de het wetsvoorstel en zijn akkoord met de hoofdpunten. Het is het vermelden waard dat de nationale wet uit 2007 ook pas na een hongerstaking in behandeling werd genomen.

Oma

Toen woensdagavond de gesprekken werden geopend met de politici, besloten de meeste aanstaande hongerstakers niet door te zeten, Ángela Yinn (Autonomia Trans) en Mar Cambrollé (ATA) waren tevreden, zeker toen de onderhandelingen ook echt werden geopend. Oma Kim daarentegen heeft de hongerstaking wel doorgezet. In Ocio Gay zegt ze hierover:

“De wet heeft drie even belangrijke elementen. Ten eerste, dat iedereen het recht heeft zhaar genderidentiteit te definiëren zonder dat een ander daar tussen komt (de psychologen hebben geaccepteerd te te overwegen of iemand trans is of niet; er is een psychologisch oordeel nodig dat je definieert; stel je voor dat iemand langs een psycholoog moet om te bepalen of zhij homo is of niet, met het oog op een gelijkwaardig huwelijk).

Ten tweede, dat voor zoiets belangrijks als de kliniek maar twee regels staan. De wet zou moeten zeggen dat de kliniek a) moet bestaan, b) dat psychologie en endocrinologie gedecentraliseerd moeten worden, en alleen chirurgie centraal wordt aangeboden; c) dat je met die specialismen zelf kunt kiezen voor het gezondheidscentrum of voor de kliniek, en d) dat er gesprekken zijn tussen de kliniek en de transgenderverenigingen, wat er nu vrijwel niet is … laten we zeggen dat er vier regels – vol met voor de transpersonen zinnige zaken – in staan i.p.v. de huidige twee regels.

Ten derde, dat gender non-conforme jongeren in het gender van hun keuze naar school kunnen, en medische ondersteuning krijgen volgens de aanbevelingen van professionele organen.”¹

Ik heb Kim ooit leren kennen begin 2010 toen ik in Granada was met een daar woonachtige geliefde. Lang gepraat over allerhande transzaken in Spanje, in Andalusië en daarna ieder keer dat ik in Granada was bij haar op bezoek geweest. Geheel zoals het een vreeroma betaamt is ze een kranige oma. Zij is bedenkster van de naam Conjuntos Difusos, Diffuse verzamelingen, “fuzzy sets” . Want gender (en sekse en seksualiteit) zijn niet nul of een, niet alleen man of vrouw. Gender is een verzameling eigenschappen in een “meer of minder” configuratie. Kim gebruikt daarvoor de wiskundige verzamelingenleer., de leer van de fuzzy sets”.

Uiteraard maak ik me zorgen over iemand van 72 die in hongerstaking gaat maar ik sta wel achter haar eisen en accepteer onwillig haar besluit om toch te hongerstaken. Ik hoop dan ook vurig dat de politici dit signaal duidelijk oppakken en transbelangen boven partijpolitieke belangen stellen. Of het lukt? We gaan het zien. Ik hoop dat mijn oma overleeft en de wet goed wordt. Er is nu een race naar de top aan het plaatsvinden. Wie gaat het worden? Ierland? Malta? Albanië? Andalusië?

—
¹Twee citaten zijn hier samengevoegd. Zie origineel op http://www.ociogay.com/2013/11/09/entrevistamos-a-kim-perez-f-figares-la-militante-transexual-andaluza-en-huelga-de-hambre/

trans* info night Vrankrijk (21-11-2012)

“identiteit kun je niet diagnostiseren” (c) Cuerpos distintos, derechos iguales

Trans info night

I will first talk about the situation in the Netherlands, since I think hardly anyone really knows about this. Then I will delve more into depathologisation of (trans*) identities.

So, trans* in the Netherlands, what does that mean. How does trans* look here, how do I and my fellow trans* people live?

The first thing I think you have to understand, if you are from a non-Dutch background or know just a bit about trans*, is that everything trans* here is being seen through a transsexual lens, measured through a transsexual matrix. Reason for this lies in history: the Netherlands was one of the first countries in Europe to give trans specific health care. From the beginning of the 1980s a clinical centre got set up at the VU in Amsterdam, later in Groningen a second team.

And the Netherlands is country that loves to divide things up in neat categories. “Raked over”, “aangeharkt” is the comment we get from outsiders, and rightly so. “There be monsters” could have been a Dutch saying. Everything outside the categories is scary. We don’t mind monsters, as long as we can place them in a box.

Then: there is treatment for a small group of trans* people. And except maybe when working in a medical context, I loathe that word because of its “curing” aspects. What trans* people need more – next to getting rid of transphobic contexts – is psychological assistance, and maybe medical assistance if you feel that bad through all the shit of feeling different and being treated less favourable than non-trans* non LGBTI people.

There is a law change coming up that will take care of the most flagrant human rights violation towards trans people. What will it bring?

The best: no medical intervention needed any more for LGR
Cool also: no judge, after approval directly to civil registryNeat: minimum age of 16
Unacceptable: expert letter
Unacceptable also: parent’s registration – male mothers stay fathers, and female fathers stay mothers

Then the current situation: it is shit. No murders, that is good. But because of the raked over character of Dutch society, and because of ignored but stimulated patriarchal thinking, almost 60% of the respondents abhor gender confusion when confronted with someone: people should be clearly recognisable as male or female. 20% of the respondents prefers not to have contact with transgender people, 10% would see it as a reason to disconnect, to break friendship, IRL that is.

70% of Dutch trans people has considered suicide, 20% attempted and an unknown percentage succeeded. Has been suicided so to say by transphobic society. 40% is without a job with many in bijstand or WW (social security or unemployment benefit). Also 40% has followed high education.

Many get scolded or attacked, but fortunately: no killings here.

A very good thing is that work is being done on this. There is TNN, Transgender Network Netherlands and COC uniting their efforts, the ministry of emancipation also sees need for and work on improvement.

But that doesn’t mean things will be OK soon, as you will guess. Because all work from a reformist perspective, all have a transsexual lens through which they look. Most think from a perspective of trans as a big problem, something that can be “cured” by medical interventions. Poor trans people, that have to suffer so much.

That of course also has to do with and is caused by the pathological context that is so strong here. Dutch raked over society thinks it had erased the monsters, but actually through their biologistic legal thinking is creating new ones. And they will have trouble anyway: nature is not neatly raked over, nature is a mess. So their idea of having the birth giver registered as mother of a child, even if they are legally a father, creates male mothers, that socially are fathers. But conceding means they will have birth giving males, which fucks up their system again. And procreating, impregnating mothers also of course. All has to do with the fear for autonomous women. Poor legislators, poor believers. This fear for women also is one of the reasons for my booklet that I am presenting today here.

Practically speaking my booklet is only for people who master Dutch or who need a terrific good reason to start learning dutch. I just published a Dutch language booklet Transgender: why is that is disordered?” In English it already sounds more like my great example: the Spanish book “El genero desordenado” the disordered gender.

You never know what you've got until you read about it in the DSM-V

So I now want to delve a bit deeper into depathologisation. And mostly why that is so needed.

If we do not start real soon now with adhering to a different paradigm of pathology and of taking people serious in their stories about how they feel and what they experience we will end up with in the very small group of so called sound people and get rid of diversity, colour, an ultimately create only inbreeding. Sounds already rather eugenic. But I think that is the consequence and the expression of what is happening with the DSM 5: where the previous DSM already was huge, the new one gets even bigger. Critique is that too many phenomena get a place there, normal

behaviour is being pathologized. And surely where it comes to sexuality and gender it contains things that are considered bad for American morals. With trans* related issues they say it is only meant for people who experience distress, but that is a faulty explanation. Then you can just diagnose (or classify) the depression or anxiety the person has. Fetishistic cross dressing doesn’t hurt anyone. But if you get anxious because of it, then treat the anxiety. The problem is: DSM looks for psychiatric and/or psychologic solutions for problems caused by society without acknowledging society’s role in this. It prefers medication. Many authors, and surely all authors of the trans* related section, have ties with pharmaceutic industry. As have endocrinologists, at least in the US but probably not only, with the hormone sellers. That stinks.

In my booklet I write about normality (or actually I publish it): why are certain things considered normal and others pathological? I write about gender dichotomy and its idiocy, about health care and its coupling with legislation. About what is good legislation and where you can find it. Not in Europe.
I translated an article by a mainstream gender dysphoria care team psychologist in Spain, that pleads for a non binary approach of gender and actually starts founding all the trouble trans* people experience with becoming who they feel they are, in transphobic society. Bergero disproves, refutes many of the standard arguments used by pathologising gender teams.
And I end with a perspective of future trans: “Trans in your head”, as the most modern trans* movements in Spain and Ecuador create and live. If you rad Dutch, you should definitely buy ti.

Gender .. het blijft ingewikkeld

Hoe zit dat nou met trans* zijn? Is het aangeboren? Verworven? Aangeleerd? Wanneer tel je mee als trans*? Lastige vragen waar ik zelf soms ook nog tast naar het precieze antwoord en vooral één ding heel zeker weet: heel erg veel mensen hebben het gewoon fout en de oude feministes hebben het heel wat beter begrepen dan hen erkenning toevalt. Lees verder →

Amerika is het gevaarlijkste continent voor trans en gendervariante personen. In de VS, Colombia en Brazilië vinden de meeste moorden plaats. Zeker in de VS geldt dat als je zwart en transvrouwe bent, de risico’s hoog zijn. Blijkaar heef Washington DC zich dit aangetrokken en een reclamecampagne gesponsord en ondersteund waarin trans- en gender nonconforme personen zich tonen en vertellen ook deel van DC te ijn. Bekendmaken dat we bestaan en ook mensen zijn helpt. Ik hoop dan ook dat in DC het hate crime percentage sterk zal zakken.

Briefje aan staatssecretaris Teeven

Geachte staatssecretaris Teeven,

Op 3 maart jl. heeft u in een gesprek met COC Nederland aangegeven dat u het voorstel tot wetswijziging van artikel 1:28 BW (opheffing verplichte sterilisatie transgenders) nog voor het zomerreces in zou dienen bij de Tweede Kamer. Met het zomerreces voor de deur is dit tot op heden nog niets gebeurd.

Met het niet indienen in de Kamer van het wetsvoorstel blijft Nederland haar plichten aan de transgendergemeenschap verzaken en blijft Nederland in overtreding van EU en VN verplichtingen. Ook blijft Nederland in gebreke bij het zelf opgelegde nakomen van de Jogjakarta-beginselen.

Het is een schending van onze mensenrechten dat wij pas correcte identificatiepapieren kunnen krijgen nadat we van onze vruchtbaarheid zijn beroofd. U heeft bij de presentatie het Human Rights Watch rapport over de leefsituatie van transgenders in Nederland toegezegd dit te stoppen.

Voor veel transgenders in Nederland hangt hun levensgeluk in zekere mate af van een vernieuwde wetgeving op de gendererkenning.

Ik wijs u daarom op uw verantwoordelijkheid, en constateer dat u het voorstel niet heeft ingediend. Na vijf jaar ministers die zeggen “voor deze zomer!” is ons geduld op. Mensenrechtenschendingen zijn een ernstige zaak. Ik verwacht dat u dat ook inziet als u er even over nadenkt, in onze schoenen gaat staan. Kunnen we de wet dan direct in de nieuwe Kamer tegemoet zien? Dan kunt u duizenden Nederlanders een aangenamere toekomst verzekeren.

Ik hoop op een antwoord, een belofte die iets waard blijkt en vooral op spoedige actie

Met vriendelijke groet,

J. Vreer Verkerke
Gender education and trans rights
http://www.vreerwerk.org
“Out-of-the-box is where I live”

De genderpolitie

In commentaar op mijn post Close, but no cigar kreeg ik de vraag “Hoe zit het eigenlijk met mensen die tegen hun wil onder die transgender paraplu getrokken worden terwijl ze zichzelf absoluut niet identificeren als transgender? Mensen die vinden dat hun probleem niets te maken heeft met het overschrijden van gendernormen omdat ze immers leven naar hun aangeboren gender, maar die vinden dat het gewoon een lichamelijk probleem is?”

Iemand stelt de € 50.000 vraag. En ik denk dat het tijd is een paar misverstanden uit de wereld te helpen en wat context te geven aan de vraag en de antwoorden.

Wie zich eenmaal veranderd (fysiek of psychisch of juridisch) tot dat andere erkende geslacht voelt behoren en niet tot de transgenders heeft zowel geljk als ongelijk. Individueel gezien ontwikkelt de persoon zich kennelijk tot een persoon met een gender dat in de zelfbeleving – en hopelijk van de maatschappij – vrijwel samenvalt met het ‘doelgender’. Dus als je je na een tijd beslist tot de vrouwen rekent waar je een ‘mannelijke’ oorsprong hebt, dan is dat zo. Vice versa geldt dat natuurlijk ook.
Anderzijds is het onjuist. Want doordat je die verandering ondergaat van een gender naar een ander, en in dit geval van het ene gecodificeerde en gelegaliseerde gender naar het andere, blijf je toch tot de groept transgenders behoren. Je bent niet plotseling cisgender geworden.

Wat ik evenwel belangrijker vind is het hele waardenoordeel dat er achter ligt. Wat is het belang van aanpassen? Dat is het namelijk voor de meesten. Waarom is het zo belangrijk niet meer transgender te zijn? Dat is een belangrijker vraag dan wat de genderpolitie vindt van transen die “echte vrouwen” zijn.

Voor een deel tasten we nog in het duister wat betreft verklaringen over de oorsprong van gendervariaties. Je ziet en hoort steeds vaker van kinderen die vanaf het eerste moment dat ze genderreflectie doen, dat ze zichzelf onderscheiden van anderen (eerste ontwikkeling van het Ik, drie of vier jaar oud) heel duidelijk van zichzelf weten dat ze anders zijn. Dat ze moeten zijn als hun buurmeisje of hun zusje, hun moeder. Maar een kind van die leeftijd kan nog niet aangeven dat het en meisje ís, alleen dat het anders is. Besef van ontwikkeling van wie je bent komt later. Tevens is die ontwikkeling niet autonoom, onbeïnvloed. Omdat het juiste gender hebben zo belangrijk is in onze wereld zal iedereen je ‘corrigeren’ als je het fout hebt. Een van de redenen waarom genderkinderen vaak zo getraumatiseerd zijn. Onder meer Natacha Kennedy heeft ook aangegeven middels onderzoek hoe sterk dat ligt. Genderkinderen denken ook vele malen meer nog dan holebi kinderen over zelfdoding na. Dus je wordt echt wel geprest in een bepaalde rol.
Verder is genderontwikkeling bij kinderen zoals bekend mag zijn ook redelijk “chaotisch”. Het is helemaal niet zeker dat Ludovic (Ma vie en rose) blijft geloven dat er een pootje van het X chromosoom is afgevallen toen de chromosomen via de schoorsteen werden toebedeeld. Voor hetzelfde geld is ie later homoseksueel of bi- of queer. Zonder doorzettend transgevoel. Zou wel jammer zijn, weer een kind verloren voor de revolutie ;o)

(Maatschappelijk is het heel goed te begrijpen dat als je leert dat je niet mag zijn zoals je je voelt, dat niet de ruimte levert die je kunt gebruiken om jezelf vrij te ontwikkelen. Daarom is het ook zo’n misdaad , zo’n gotspe kinderen tot van alles te dwingen onder het mom van hun ontwikkeling. men is hier vaak heel hypocriet in.)

In mijn opinie die geïnformeerd wordt door veel sociaal, historisch en filosofisch onderzoek, is genderontwikkeling niet iets dat vast ligt. Hoe de wereld om je heen over gender denkt is van grote invloed. En bij trans, dan wel gendervariatie is je eigen gevoel anders dan wat de anderen denken in hun kortzichtigheid. Er is geen autonoom, puur onbeïnvloed gendergevoel. je identiteit en expressie ontwikkelen zich. In hoeverre je daarin ruimte voor een autonome individuele ontwikkeling, expressie kunt creëren hangt ook van allerlei factoren af. Waaronder je eigen karakter.

Nu een direct antwoord op de vraag “En degenen dan die zich ‘in het verkeerde lichaam’ geboren voelen? Die zich niet trans maar vrouw voelen?”. Dat gevoel is echt, maar het is een gebrekkige vertaling van een oorspronkelijk negentiende-eeuwse uitspraak. Gevolg van een niet kunnen conceptualiseren dat je brein een andere mededeling kan doen, overtuiging kan hebben dan de communis opinio over je lichaam voorschrijft dat jij je zou moeten beleven.

Transen zoals we ze nu kennen zijn een twintigste-eeuwse creatie. Eerder was er geen medische technologie beschikbaar om de lichamen zo aan te passen naar het zelfbeeld. In de jaren 1930 zijn de eerste geslachtsaanpassende operaties uitgevoerd, na de jaren vijftig werden het er meer. En het aanbod creëert ook vraag (zie Conway en Olyslager).

Naast technologische ontwikkeling is een andere geheel onderschatte reden van de negentiende-eeuwse formulering van een vrouw in een mannenlichaam zijn (en uiteraard overal vice versa) dat men zich zo sterk niet kon voorstellen dat er gendervariatie was (het duurde ook tot 1869 tot het begrip “homoseksualiteit” gemunt werd. Wat Helen Boyd schrijft oer homoseksualiteit geldt mutatis mutandis ook voor trans “It wasn’t even a closet. No one was denying the closet: honestly, it was more like the whole house just didn’t exist.”

Dan nog een laatste opmerking over aangeboren: ja, gendervariatie is aangeboren, hoe sterk dat gevoel is en wat er mee doet, is ontwikkeling en daar valt geen peil op te trekken en dat moeten we ook niet proberen. dan wil ik serieus eerst overtuigend aangetoond hebben dat heteroseksualiteit en cisgender zijn aangeboren zijn en hoe dat ontstaat. Het is namelijk een politieke en morele vraag wanneer je wel onderzoekt wat en hoe homoseksualiteit en transgender zijn maar niet waarom zo veel mensen neit homo/trans zijn. We leven in een patriarchale biologistische maatschappij waar het mannelijke de norm is. Waarin het uiteindelijk om voortplanting gaat. De man blijft toch altijd een jager. mannen komen van Mars en vrouwen van Venus. Dat soort ideologische onzin.

Dit is het lange antwoord op de vraag waar ik mee begon. En er is geen ja of nee op die vraag tegeven. En de genderpolitie staat altijd met lege handen. Het nieuwe uniform van de genderpolitie is oude wijn in nieuwe zakken. Infighting om wie meer privilege heeft in een situatie van schaarste. “Ik ben de echte underdog, ik heb het meeste te lijden.” Kwatsch.

Veranderingen

Nog voor het jaar uitgaat wil ik een aantal veranderingen starten, meedelen. Bij deze dus..

De grootste: ik ga weg bij TNN en ik ga voor mezelf beginnnen. Wie mij van dichterbij volgt kan gevoeld hebben dat het niet altijd boterde, en dat soms het onderscheid tussen moi en TNN weg was. Dat klopt en is op zich niet slecht. Maar er is wel het nodige voorgevallen tussen mij en TNN waardoor ik uiteindelijk heb gezegd: “I’m out.”

Zonder op de details in te gaan, wil ik kwijt dat TNN mij uiteindelijk netjes heeft behandeld. Voor mijn gevoel is men zich echter niet bewust genoeg van interne minderheidsstress en de noodzaak van queer/feministische uitgangspunten in het werk. Daar is mijn vertrek een resultaat van.
Onder het motto Ultreia, altijd door, altijd verder, ga ik evenwel niet bij de pakken neerzitten maar ik start Vreerwerk. Ik wil en moet werken. En dan liefst zoals ik dat wil. Als eigen baas nu. Met een klein maar gaaf team om mij heen, op de achtergrond.

Vreerwerk gaat zich bezig houden met voorlichting over trans en gender-stereotypes. Aan bedrijven, roze netwerken,overheid, wie maar wil. Met een onvervalst mensenrechten uitgangspunt.

In het zelfde kader wil ik genderreflectie geven aan studenten en zulks. Wat betekent die theorie en wat kan ie betekenen. Daarvoor wil ik ook een aantal artikelen vertalen en misschien zelfs enig werk van Beatriz Preciado uitgegeven krijgen.

En ten derde wil Vreerwerk zich bezig houden met internationale trans* en intersekse advocacy. Idee is dat nu vooral via de VN te doen, maar dat is preliminair. En vooral ondergeschikt aan wat nuttig is.

Een andere verandering .. “Si todo cambia que yo cambie no es extraño” (Als alles v erandert is het niet erwondelijk dat ik meeverander): Ik wil meer in het Spaans schrijven , Italiaans of Portugees erbij leren, maar moet er ook meer rondhangen om iets te kunnen betekenen. Spanje is op een paar punten ver voorbij de rest van Europa. Daar moeten we voordeel me kunnen behalen om Nederland op die (Trans) punten ook weer verder naar voren te sleuren. Nu de politiek niet meewerkt qua besluiten moeten we kijken hoe we de basis versterken. En internationale inspiratie kan helpen daarbij.

Zoals veel beginnende ondernemers zoek ik gaatjes om in te springen, om bruggen te bouwen en ook voor de lezers geldt: heb je interesse in of belang bij voorlichting, educatie, reflectie op transgender en raakvlakken met werk, mensenrechten, religie ook. Ken je mensen of instanties waarvan je vindt dat ze dat hebben, leg dan contact. Ik ben in te huren daarvoor.

De voorlopige URL van mijn werksite is vreerwerk.wordpress.com en die is nog in een opzetfase waardoor je soms dingen ziet verschijnen en verdwijnen. Tegen de tijd dat ik begin en tevreden ben, zal dat ophouden ;o)

How To Make Love to a Trans Person

by Gabe Moses, on http://genderqueerchicago.blogspot.com/

Forget the images you’ve learned to attach
To words like cock and clit,
Chest and breasts.
Break those words open
Like a paramedic cracking ribs
To pump blood through a failing heart.
Push your hands inside.
Get them messy.
Scratch new definitions on the bones.

Get rid of the old words altogether.
Make up new words.
Call it a click or a ditto.
Call it the sound he makes
When you brush your hand against it through his jeans,
When you can hear his heart knocking on the back of his teeth
And every cell in his body is breathing.
Make the arch of her back a language
Name the hollows of each of her vertebrae
When they catch pools of sweat
Like rainwater in a row of paper cups
Align your teeth with this alphabet of her spine
So every word is weighted with the salt of her.

When you peel layers of clothing from his skin
Do not act as though you are changing dressings on a trauma patient
Even though it’s highly likely that you are.
Do not ask if she’s “had the surgery.”
Do not tell him that the needlepoint bruises on his thighs look like they hurt
If you are being offered a body
That has already been laid upon an altar of surgical steel
A sacrifice to whatever gods govern bodies
That come with some assembly required
Whatever you do,
Do not say that the carefully sculpted landscape
Bordered by rocky ridges of scar tissue
Looks almost natural.

If she offers you breastbone
Aching to carve soft fruit from its branches
Though there may be more tissue in the lining of her bra
Than the flesh that rises to meet itLet her ripen in your hands.
Imagine if she’d lost those swells to cancer,
Diabetes,
A car accident instead of an accident of genetics
Would you think of her as less a woman then?
Then think of her as no less one now.

If he offers you a thumb-sized sprout of muscle
Reaching toward you when you kiss him
Like it wants to go deep enough inside you
To scratch his name on the bottom of your heart
Hold it as if it can-
In your hand, in your mouth
Inside the nest of your pelvic bones.
Though his skin may hardly do more than brush yours,
You will feel him deeper than you think.

Realize that bodies are only a fraction of who we are
They’re just oddly-shaped vessels for hearts
And honestly, they can barely contain us
We strain at their seams with every breath we take
We are all pulse and sweat,
Tissue and nerve ending
We are programmed to grope and fumble until we get it right.
Bodies have been learning each other forever.
It’s what bodies do.
They are grab bags of parts
And half the fun is figuring out
All the different ways we can fit them together;
All the different uses for hipbones and hands,
Tongues and teeth;
All the ways to car-crash our bodies beautiful.
But we could never forget how to use our hearts
Even if we tried.
That’s the important part.
Don’t worry about the bodies.
They’ve got this.

Ontroerend mooi vind ik het. Erkenning van de diversiteit aanlichamen die we hebben. Iets dergelijks moet ook kunnen voor en door wier lichaam om andere redenen wat andes werkt dan standaard.

Een kleine genealogie van gender

Eindelijk heb ik genoeg info verwerkt om een kleine genealogie van gender te schrijven hier. En het doel daarvan is een soort QED te geven dat zowel de klassieke trans gelijk heeft (en de intersekse persoon) die zegt “It’s the body, stupid” als wel de gender-queer die zegt “fuck body, it’s your gender and society’s rules on it”. Daartoe moet ik een hoop historici en filosofen van stal halen.

Het verhaal begint echt einde achttiende, begin negentiende eeuw. Wat wij nu moderne wetenschap noemen vindt zijn basis in de achttiende eeuw. Er vinden dan een aantal bepalende ontwikkelingen plaats.

Monoseksueel model

De medische wetenschap en de biologie beginnen zich van de moraal los te weken en de manier waarop naar lichamen gekeken wordt, ermee gewerkt wordt. Hoe lichamen geïnterpreteerd en geregeerd worden, verschuift drastisch. Vroeger werden mannelijke en vrouwelijke licahemen als ‘hetzelfde maar anders’ beschouwd. Natuurlijk was het mannelijke lichaam de maatstaf aller dingen – zo ging het al een aantal millennia – maar het vrouweljk lichaam en dan met name op het gebied van geslacht, werd gezien als geïnverteerd. De vagina is een naar binnen gekeerde penis, de eierstokken soort teelballen. Men hanteerde een monoseksueel model: er was maar één sekse eigenlijk. De man was actief, maatschappeljik en seksueel, de vrouw werd geacht huiselijk en passief te zijn. Landen waar ze homoseksualiteit verwerpen zijn erg ouderwets, zijn soort van pre-19e eeuws.

Omslag

De omslag komt langzaam maar zeker en met het wetenschappelijk buiten het onderzoek plaatsen van de wetenschapper, de beschouwer is onzichtbaar (Donna Haraway!). Daardoor – en doordat de onderzoeker een (u raadt het al) man is, ligt de focus op verschil in plaats van op overeenkomst. Naast dat veel maatschappelijke functies van mannen en vrouwen al als verschillend werden gedefinieerd (via de symbolische en religieuze moraal). De nadruk komt op differententie-denken te liggen.

Laqueur

De vrouw is geheel anders dan de man en dat wordt vervolgens ook weer als argumentatie gebruikt om haar op haar plaats te houden. Overigens vind je dit grotendeels terug bij Foucault in de Geschiedenis van de seksualiteit. En bij Thomas Laqueur, Making Sex: Body and Gender from the Greeks to Freud.
Via allerhande opvoeding, van thuis en school tot kerk en werk en leger en klooster, tot en met de wetenschap toe: seksueel dimorfisme wordt geplugd als bestaand, als Enig Echte Erkende vorm van bestaan. En alles wordt hier essentialistisch aan opgehangen.

Gekneed

Als je vervolgens nauwkeuriger kijkt naar hoe dit orthopedische regime werkt en weet (via Foucaults Bewaken en straffen) dat middels drang, dwang en straf lichamen en gedragingen een bepaalde richting op worden gekneed, dan kijk je al naar wat in de postmoderne filosofie de productie van lichamen heet. Je leest nu een genealogie omdat het archief van woorden en praktijken rondom lichamen bestudeerd wordt. Ik schrijf over de productie van bepaald soort lichamen en genders.

Ontsnappen

Nu heeft sinds de jaren negentig van de vorige eeuw Judith Butler zich verdienstelijk gemaakt door te kjiken hoe dit in taal plaatsvond en wat de performatieve aspecten van taal hier doen. Wat vanuit radicaal feministische en marxistische hoek als puur repressief wordt beschreven (On ne naît pas femme, on le devient, Simone de Beauvoir), werkt blijkens o.m. Michel Foucault en Judith Butler veel verfijnder. Je krijgt je rol inderdaad ongeveer met de paplepel ingegoten, maar er zijn nog steeds ontsnappingsmogeljkheden, mensen ontsnappen de facto aan hun geleerde en opgelegde rol. De menselijke diversiteit is inderdad groot, al zou ik dat niet essentialistisch of zelfs (de-)consttructivistisch willen opvatten.

Theorie van Alles

Dit is overigens geen Kleine theorie van Alles (dat met gender en sekse en seksualiteit te maken heeft. Dat kan niet en zou ook in tegenspraak zijn met de multitude benadering, de quere diversiteit (en de niet queere). Al moet ik anderzijds toegeven dat ik best geneigd ben tot Theories of Everything en evenmin ongevoelig ben voor complottheorieën. Maar dat is meestal onzindelijk denken , dus dat mag een hobby blijven. Mensen kunnen dus uit hun rol vallen. stukken script vergeten, constant een souffleur nodig hebben, van het podium donderen en heel anders tegen het stuk aankijken … Die mensen produceren zich anders. Queers bestaan, resistance is not always futile. En zelfs de Borg zijn niet onfeilbaar.

Kut

Al die theorieën en vooral die vertogen, die werken uit op je zelfbeeld. Die worden op en in je lichaam geschreven. Juist sekse, gender en seksualiteit zijn de heftigste strijdterreinen, daar is al eeuwen de focus van de moraal. Geen lichaamsgebied dat zo ‘beschreven’ is als de kut. Er zullen niet veel mensen meer zijn die echt denken dat je van rukken ruggenmergtering krijgt. (abortus)

Op het lichaam geschreven

Gender wordt nog harder misschien wel op je lijf geschreven dan seksualiteit. En dus is het gevoel van afwijken ook des te urgenter voor sommigen. En gelukkig is er ee stand van de (farmaceutische en chirurgische) techniek die daar een handje bij kan helpen. Maar het is dus wel nurture, als instigator. Daar krijg je maar rare nature van. En raar is dus de heteronormatieve ‘meerderheid’. Tussen aanhalingstekens want zelf zijn ze ook verdeeld versplinterd (mogelijke bondgenoten!) en als je de ongeljkheidsdwepers hun gang laat gaan, hoort er straks niemand meer tot hun groepje. Geloofde ik in een Verelendungstheorie dan zou ik ze vooral stimuleren zo door te gaan.

Afijn, QED dus. o)