Eind juni is de tijd van de Prides, de Orgullos, de LGBT Trots. Los van de Bi Transdag in Nederland (13 juni jl, http://bitranshyves.nl) was het in Nederland zoals gebruikelijk redelijk pet, ernstig tam.

Maar mijn ‘vriendinnetje’ in Madrid maakt me bijna stinkend jaloers: een radicale Orgullo (Roze Zaterdag dus) met als thema: “geen Trots met grenzen” (Con fronteras no hay orgullo). Een fukking 700 mensen trok dat. Nou is Madrid vele malen groter dan Amsterdam maar toch…

In Spanje zijn ze bezig met nieuwe Vreemdelingenwetten (zoals wij ze noemen, daar heten ze “buitenlanderschap-wetten”). en als ik het goed snap zijn die natuurlijk weer streng. En kijken ze niet naar wat de EU moet doen om de immigratie op te lossen: rechtvaardiger beleid richting de armere landen, ophouden dictaturen te steunen via de multinationals ..

En blijkbaar is mijn ‘vriendinnetje’ ook weer lekker actief (die kleine, op het eind, iets lagere stem, met leuzen, stevige manier van praten..) Ze hebben ook geweldige leuzen: “Ley de extranjeria para Zerolo y Sofia”, “Pas de buitenlanderswet toe op Zerolo (leider van sociaal-democratische LGBT groep) en Sofía (de koningin, berucht om haar anti homo-uitspraken, ook van niet Spaanse afkomst). “También en las pateras, hay transmaribolleras”, “ook in de scheepjes zitten transen potten en flikkers.” Als het mis gaat in een land zijn transen, potten en flikkers (en ander minderheden) vaak de eersten die daar last van hebben. Internationale solidariteit dus. Afentoe verzucht ik: In Spanje heb je nog Echte strijd. Maar als je de weg weet of wat mazzel hebt, kom je in Nederland sneller tot goede resultaten, dus wat is beter …